Harold Barlow

brytyjski tenisista

Harold S. Barlow (ur. 5 kwietnia 1860 w Hammersmith, zm. 16 lipca 1917 w Kennington) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu w grze podwójnej.

Harold Barlow
ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1860
Hammersmith

Data i miejsce śmierci

16 lipca 1917
Kennington

Gra

praworęczna

Gra podwójna
Wimbledon

W (1892)

Kariera tenisowa

edytuj

Harold Barlow był regularnym uczestnikiem Wimbledonu w latach 80. i 90. XIX wieku. Dwukrotnie dochodził do finału turnieju pretendentów (All Comers) i dwukrotnie schodził z kortu pokonany mimo wysokiego prowadzenia. W 1889 roku grał w finale rundy All Comers z Williamem Renshawem. Wygrał dwa pierwsze sety, trzeciego przegrał 6:8. W czwartym secie prowadził 5:2 i miał sześć piłek meczowych. W historii turnieju zapisała się szczególnie piłka meczowa przy stanie 6:7 i 30:40 (serwis Renshawa). Renshaw ruszył po podaniu do siatki, ale potknął się i upuścił rakietę; rywal nie skorzystał z szansy zakończenia meczu, odegrał piłkę wysoko, umożliwiając Renshawowi kontynuację gry. Renshaw obronił meczbola i wygrał seta. W piątym secie ponownie wysoko przegrywał, tym razem 0:5. I tej szansy Barlow nie wykorzystał przegrywając pięć gemów z rzędu, wyszedł jeszcze na prowadzenie 6:5, ale ostatecznie przegrał 6:3, 7:5, 6:8, 8:10, 6:8[1].

Rok później Barlow ponownie znalazł się w finale All Comers, tym razem mając za przeciwnika Irlandczyka Willoughby’ego Hamiltona. Hamilton przegrał pierwszego seta, ale kolejne dwa rozstrzygnął na swoją korzyść. Czwarty set zakończył się triumfem Barlowa. W decydującym secie Barlow wyszedł na wysokie prowadzenie, ale ostatecznie przegrał go 5:7.

Jedyne zwycięstwo na Wimbledonie Barlow odniósł w 1892 roku w grze podwójnej. W parze z Ernestem Lewisem pokonał w finale bliźniaków Wilfreda i Herberta Baddeleyów. Rok później Barlow i Lewis wystąpili w finale (challenge round) jako obrońcy tytułu, ale nie sprostali parze Joshua PimFrank Stoker. W 1894 roku debel Barlow–Lewis po raz kolejny przegrał finał, tym razem z braćmi Baddeleyami.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

edytuj

Gra podwójna (1–2)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1892 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Ernest Lewis   Herbert Baddeley
  Wilfred Baddeley
4:6, 6:2, 8:6, 6:4
Finalista 1. 1893 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Ernest Lewis   Joshua Pim
  Frank Stoker
6:4, 3:6, 1:6, 6:2, 0:6
Finalista 2. 1894 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Ernest Lewis   Herbert Baddeley
  Wilfred Baddeley
7:5, 5:7, 6:4, 3:6, 6:8

Przypisy

edytuj
  1. Zbigniew Dutkowski, Czempion okresu pionierskiego, [w:] Jan Lis (red.), T – jak tenis, wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979, s. 41–51.

Bibliografia

edytuj
  • Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2018-02-13] (ang.).
  • Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978