Grigorij Piatigorski

Grigorij Piatigorski
Григорий Павлович Пятигорский
Imię i nazwisko	Grigorij Pawłowicz Piatigorski
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1903 ; Jekatierinosław
Pochodzenie	ukraińskie
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 1976 ; Los Angeles
Przyczyna śmierci	nowotwór
Instrumenty	wiolonczela
Gatunki	muzyka poważna, muzyka filmowa
Zawód	wiolonczelista, pedagog
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grigorij Pawłowicz Piatigorski (ros. Григорий Павлович Пятигорский, ang. Gregor Piatigorsky ur. 4 kwietnia^?/17 kwietnia 1903 w Jekatierinosławiu, zm. 6 sierpnia 1976 w Los Angeles)^[1] – amerykański wiolonczelista i pedagog pochodzenia ukraińskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie muzyków. Na siódme urodziny otrzymał pierwszą wiolonczelę. Rozpoczął naukę gry pod opieką ojca. W wieku ośmiu lat otrzymał stypendium, dzięki któremu rozpoczął naukę w Konserwatorium Moskiewskim. W wieku 15 lat został pierwszym wiolonczelistą orkiestry teatru operowego Bolszoj.

W 1921 roku opuścił Rosję i przez pewien czas przebywał w Warszawie^[1]. Studiował u Juliusa Klengela w Lipsku i u Hugo Beckera w Berlinie. W roku 1924 Wilhelm Furtwängler przyjął go do orkiestry Filharmoników Berlińskich, gdzie pełnił funkcję pierwszego wiolonczelisty^[1] do roku 1929. Występował w zespołach kameralnych z wybitnymi wirtuozami, jak Jascha Heifetz, Nathan Milstein, Artur Rubinstein, Siergiej Rachmaninow, Artur Schnabel i Vladimir Horowitz^[1]^[2].

Po przeniesieniu do Stanów Zjednoczonych nauczał na wielu uniwersytetach. W latach 1941–1949 kierował wydziałem wiolonczeli na Curtis Institute of Music w Filadelfii.

W styczniu 1937 poślubił Jacqueline de Rothschild i zamieszkał z nią we Francji. Po wkroczeniu Niemców powrócił do USA i zamieszkał w Elizabethtown.

W roku 1965 Piatigorski opublikował swoją autobiografię^[1]. Zmarł wskutek choroby nowotworowej w wieku 73 lat.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Chodkowski 1995 ↓, s. 688.
↑ Jean-Pierre Thiollet: Piano ma non solo. Anagramme Ed., 2012, s. 147. ISBN 978-2-35035-333-3.

Bibliografia

Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
Margaret Bartley: Grisha. The Story of Cellist Gregor Piatigorsky. New York: Otis Mountain Press, 2006.

Linki zewnętrzne

Gregor Piatigorsky w bazie AllMusic (ang.)
Dyskografia Grigorija Piatigorskiego w bazie MusicBrainz (ang.)
Gregor Piatigorsky w bazie Discogs.com (ang.)
Gregor Piatigorsky w bazie IMDb (ang.)

[CITEREFChodkowski1995688-1] Chodkowski 1995 ↓, s. 688.

[Thiollet-2] Jean-Pierre Thiollet: Piano ma non solo. Anagramme Ed., 2012, s. 147. ISBN 978-2-35035-333-3.

[1]

[2]