Gmina Ruhnu
Gmina Ruhnu (est. Ruhnu vald) – gmina wiejska w Estonii, w prowincji Sarema, znajdująca się na wyspie Ruhnu; jej siedzibą jest wieś Ruhnu.
| gmina | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Prowincja | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
11,9 km² | ||||
| Populacja (2018–01–01) • liczba ludności |
| ||||
Położenie na mapie Estonii  | |||||
| 57,8°N 23,2°E/57,800000 23,250000 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Gmina obejmuje wyspę Ruhnu na Morzu Bałtyckim wraz z szeregiem niezamieszkanych wysepek. Jest ona najmniejszą pod względem liczby ludności gminą Estonii[2]. Podczas reformy administracyjnej w 2017 roku Ruhnu zostało zwolnione z wymaganej przez prawo estońskie minimalnej liczby ludności, wynoszącej 5000 mieszkańców, niezbędnej do utworzenia gminy[3].
Gospodarka
edytujW gminie znajduje się szkoła, muzeum, biblioteka, dwa kościoły, samorząd gminny, dom pomocy społecznej, centrum kultury i punkt pierwszej pomocy. Na wyspie znajdują się również dwa sklepy[4]. Najważniejszy dla gospodarki wyspy jest sektor publiczny, lecz nie mniej ważna staje się turystyka. W południowej części wyspy, w pobliżu przylądka Ringsu, znajduje się stacja meteorologiczna, lotnisko, port dla turystów i elektrownia spalinowa. Rolnictwem (pszczelarstwem, hodowlą bydła i owiec) zajmuje się 6 rodzin[5].
Historia
edytujGmina wiejska Ruhnu została utworzona 19 grudnia 1991 roku. Spośród wszystkich gmin w Estonii ma jeden z najwyższych odsetków młodych ludzi i najmniejszy odsetek osób w wieku powyżej 65 lat.
Przed II wojną światową Ruhnu było zamieszkane prawie wyłącznie przez Szwedów. Po odzyskaniu niepodległości przez Estonię w 1991 roku, 60% powierzchni Ruhnu należało do Szwedów, natomiast 6% do Estończyków[5].
Turystyka
edytujGłówną atrakcją turystyczną wyspy jest najstarszy drewniany budynek w Estonii – kościół pod wezwaniem św. Magdaleny, którego budowa została ukończona w 1644 roku[6].
Nowy kościół w Ruhnu został zbudowany w roku 1912, zaledwie 2 metry od starego kościoła. Ściany kościoła zostały wykonane ze skał, a wieża z drewna. Dzwon kościelny jest jednym z najstarszych w Estonii[7].
Latarnia morska Ruhnu została wykonana we Francji w 1877 roku. Według legendy została zaprojektowana przez Gustave’a Eiffla[8].
-
Mapa Ruhnu z 1798 roku -
Stary i nowy kościół w Ruhnu -
Dawny herb gminy -
Tradycyjne gospodarstwo w Ruhnu -
Port turystyczny -
Plaża -
Widok na gminę od strony morza -
Latarnia morska -
Nowy kościół w Ruhnu -
Wnętrze Kościoła św. Magdaleny w Ruhnu -
Ławki w Kościele św. Magdaleny w Ruhnu -
Widok z zewnątrz na nowy i stary kościół w Ruhnu
Przypisy
edytuj- ↑ Rahvastik soo, vanuserühma ja 2017. aasta haldusreformi järgse elukoha järgi, 1. januaar [online], Estoński Urząd Statystyczny, 1 stycznia 2018 [dostęp 2019-06-14] (est.).
- ↑ Ruhnu valla 2017.aasta majandusaasta aruanne [online], Laid UÜ Audiitorbüroo, 2017, s. 3 [dostęp 2019-06-24] (est.).
- ↑ Government unveils forced merger plan for small municipalities [online], Eesti Rahvusringhääling, 9 lutego 2017 [dostęp 2019-06-14] (ang.).
- ↑ Welcome to Ruhnu! [online], Ruhnu Vald, 8 sierpnia 2018 [dostęp 2019-06-14] (ang.).
- ↑ a b Ruhnu rural municipality [online], Eesti Entsüklopeedia [dostęp 2019-06-14] (est.).
- ↑ St. Madeline’s Church in Ruhnu, Estonia [online], Visitestonia.com [dostęp 2019-06-14] (ang.).
- ↑ Ruhnu’s New Church, Estonia [online], Visitestonia.com [dostęp 2019-06-14] (ang.).
- ↑ Ruhnu Lighthouse, Estonia [online], Visitestonia.com [dostęp 2019-06-14] (ang.).