Glenn Close

amerykańska aktorka

Glenn Close (ur. 19 marca 1947 w Greenwich) − amerykańska aktorka filmowa i teatralna, ośmiokrotnie nominowana do Oscara[1]. Laureatka nagrody Emmy.

Glenn Close
Ilustracja
Glenn Close (2014)
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1947
Greenwich, Connecticut

Zawód

aktorka, producentka filmowa

Współmałżonek

Jack Roose
(1965−1968; rozwód)
Cabot Wade
(1969–1971; rozwód)
James Marlas
(1984–1987; rozwód)
David Shaw
(2006–2015; rozwód)

Lata aktywności

od 1974

podpis

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodziła się w Greenwich[2] w Connecticut w zamożnej rodzinie jako córka wyedukowanego na Harvardzie chirurga, Williama Talieferro Close’a i Bettine Moore[3]. Jej rodzina była pochodzenia angielskiego, a także miała korzenie szkockie, niemieckie, holenderskie, francuskie i walijskie[4]. Jest daleką kuzynką Brooke Shields[5]. Uczęszczała do prywatnej szkoły Choate Rosemary z internatem Hall Wallingford w Connecticut, później do szkoły w Szwajcarii.

Gdy jej rodzice dołączyli do grupy fundamentalistycznych ewangelików Moral Re-Armament (Moralne Dozbrojenie) pod wodzą wielebnego Franka Buchmana, sekta decydowała o każdym kroku Glenn Close - od ubrań, które mogła nosić, po to, co wolno jej było mówić i myśleć[6]. Przez całe dzieciństwo wraz z bratem Alexandrem i dwiema siostrami - Tiną i Jessie - tułała się po siedzibach MRA rozsianych po całych Stanach i Europie. W tym czasie jej ojciec wyjechał do ogarniętego rewolucją Konga Belgijskiego w Afryce, gdzie pozostał przez kolejne 17 lat i pomagał zorganizować podstawową służbę medyczną i służył jako prywatny lekarz tamtejszego dyktatora[7].

W 1965 założyła zespół muzyczny Up With People, który prowadziła ze współwyznawcami. W 1969 jej mężem został gitarzysta i kompozytor grupy, Cabot Wade[8]. Po dwóch latach (w 1971) Close w akcie buntu postanowiła iść na studia, zrywając zarówno z mężem, jak i z sektą[9]. W 1988 uzyskała licencjat z aktorstwa i antropologii w The College of William and Mary[10]. Jest także członkiem bractwa Phi Beta Kappa.

Kariera

edytuj

Na scenie Broadwayu zadebiutowała jako 27-latka w komedii Williama Congreve Love for Love (1974)[11] w The Phoenix Theatre's. Tam dostrzegł ją reżyser George Roy Hill i zaangażował do drugoplanowej roli matki głównego bohatera w filmie Świat według Garpa (The World According to Garp, 1982) z Robinem Williamsem i Jessicą Tandy. Zagrała tak przekonująco, że nominowano ją do Oscara, tak samo zresztą jak w dwóch kolejnych latach jako Sarah Cooper w tragikomedii Lawrence’a Kasdana Wielki chłód (The Big Chill, 1983) i za rolę Iris Gaines w filmie sportowym Barry’ego Levinsona Urodzony sportowiec (The Natural, 1984)[12] wg powieści Bernarda Malamuda.

Prawdziwym przełomem w jej karierze była kreacja pozornie niezależnej, w rzeczywistości ogarniętej obsesją redaktorki Alex Forrest, która dla miłości jest w stanie zrobić wszystko w dreszczowcu Fatalne zauroczenie (Fatal Attraction, 1987) u boku Michaela Douglasa. Film stał się największym kasowym hitem 1987 roku, a Close ponownie była nominowana do Oscara. Została też doceniona nie tylko przez fanów, ale też i krytyków jako Markiza Isabelle de Merteuil w filmie kostiumowym Niebezpieczne związki (Dangerous Liaisons, 1988).

W 1995 zdobyła Primetime Emmy Award w kategorii „Wybitna aktorka - miniserial lub film telewizyjny” za postać pielęgniarki Margarethe Cammermeyer z wojskowej sekcji medycznej w dramacie biograficznym Jeffa Blecknera Sekret Margarethe Cammermayer (Serving in Silence: The Margarethe Cammermeyer Story, 1995). Stworzyła też wyraziste role w wielkich rozrywkowych przebojach: Marsjanie atakują! (Mars Attacks!, 1996) jako Pierwsza Dama Marsha Dale i Air Force One (1997) jako wiceprezydent Kathryn Bennett. W filmie 101 dalmatyńczyków (101 Dalmatians, 1996) zagrała diabelską Cruellę De Mon, fantazjującą o płaszczu ze skór szczeniaczków.

W 2002 otrzymała nominację do nagrody Emmy za gościnny występ w popularnym serialu komediowym Will & Grace. W 2005 kreacja królowej Francji i Anglii Eleonory Akwitańskiej w filmie historycznym Andrieja Konczałowskiego Lew w zimie (The Lion in Winter, 2003) przyniosła jej Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym[13].

W 2012 została uhonorowana nagrodą Irish Film & Television Awards (IFTA) w kategorii „Najlepsza aktorka zagraniczna”, była nominowana do Oscara, Złotego Globu, Satelity, Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych za tytułową postać jako Albert Nobbs w dramacie Rodrigo Garcíi Albert Nobbs (2011). Z kolei za rolę Patty Hewes, szefowej kancelarii prawniczej w serialu FX Układy (Damages, 2007) odebrała Złoty Glob (2008) w kategorii „Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym”, dwie nagrody Emmy (2008, 2009) w kategorii „Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym”.

Jako Joan Castleman, tytułowa żona pisarza profesora Joe Castlemana (Jonathan Pryce) w dramacie Żona (The Wife, 2017) wg scenariusza Jane Anderson, została obsypana nagrodami filmowymi, w tym Złotym Globem, Nagrodą Gildii Aktorów Ekranowych za wybitny występ aktorki w roli pierwszoplanowej, Nagrodą Satelity dla najlepszej aktorki w filmie dramatycznym, a także była nominowana po raz siódmy do Oscara w kategorii „Najlepsza aktorka pierwszoplanowa” i Nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.

Filmografia

edytuj
 
Glenn Close podczas 84. ceremonii wręczenia Oscarów, 26 lutego 2012

Filmy fabularne

edytuj

Seriale telewizyjne

edytuj
  • 1975: Great Performances jako sąsiadka
  • 1988: Hallmark Hall of Fame jako Sara Everton
  • 2002: Will & Grace jako Fannie Lieber
  • 2003: Ameryka. Historia USA (Freedom: A History of Us) jako Eliza Andrews / Mary Antin
  • 2004: Prezydencki poker (The West Wing) jako minister sprawiedliwości Evelyn Baker Lang
  • 2005: Świat gliniarzy (The Shield) jako kapitan Monica Rawling
  • 1995–2016: Simpsonowie (The Simpsons) jako Mona Simpson (głos)
  • 2007–2012: Układy (Damages) jako Patty Hewes

Nagrody

edytuj
Rok Nagroda Kategoria Film
1995 Nagroda Emmy Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym Sekret Margarethe Cammermayer (1995, TV)
2004 Złoty Glob Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym Lew w zimie (2003)
2007 Złoty Glob Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym Układy
2008 Nagroda Emmy Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym
2009
2011 Nagroda Satelita Najlepsza piosenka
„Lay Your Head Down”
Albert Nobbs (2011)
2018 Najlepsza aktorka w filmie komediowym lub musicalu Żona (2017)
2019 Złoty Glob Najlepsza aktorka w filmie dramatycznym

Przypisy

edytuj
  1. Kevin Polowy (2019-02-18): Role Recall: Glenn Close on feminism and 'Fatal Attraction,' 'beautiful genius' Robin Williams, and her Oscar-nominated 'The Wife'. Yahoo!. [dostęp 2019-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-22)]. (ang.).
  2. Personalidade: Glenn Close (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-01-25]. (port.).
  3. Glenn Close Biography (1947-). Film Reference. [dostęp 2018-01-25]. (ang.).
  4. Glenn Close What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-07-16]. (ang.).
  5. Glenn Close. MYmovies.it. [dostęp 2018-01-25]. (wł.).
  6. Kirthana Ramisetti (2014-10-16): Glenn Close reveals she spent her childhood in a cult. „Daily News”. [dostęp 2018-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-26)]. (ang.).
  7. Glenn Close. TV.com. [dostęp 2018-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-25)]. (ang.).
  8. Glenn Close. „People”. [dostęp 2019-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-23)]. (ang.).
  9. Miss Close and Cabot Wade' 0u 'Up With People 'to Be. Wed. „The New York Times”. [dostęp 2019-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-23)]. (ang.).
  10. Glenn Close - Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2018-01-25]. (rum.).
  11. Glenn Close. Listal. [dostęp 2018-01-25]. (ang.).
  12. Glenn Close (19 de Março de 1947). Filmow.com. [dostęp 2018-01-25]. (port.).
  13. Glenn Close Actor, Producer. TV Guide. [dostęp 2018-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-29)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj