Jednostka Wojskowa GROM

jedna z pięciu jednostek sił specjalnych Wojska Polskiego
(Przekierowano z GROM)

Jednostka Wojskowa GROMjednostka wojskowa Wojsk Specjalnych (Jednostka Wojskowa 2305), sformowana 13 lipca 1990[3][4] w odpowiedzi na postrzelenie przez terrorystów 30 marca 1990 w Bejrucie dwojga Polaków w odwecie za pomoc polskiego rządu w emigracji Żydów z ZSRR do Izraela[5]. Tworzenie JW GROM rozpoczęto w 1990, przy wsparciu m.in. Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz Niemiec[6].

Jednostka Wojskowa GROM
Tobie Ojczyzno!
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

13 lipca 1990

Tradycje
Święto

13 czerwca

Nadanie sztandaru

1 października 1996

Rodowód

Cichociemni Spadochroniarze Armii Krajowej

Dowódcy
Pierwszy

płk Sławomir Petelicki

Obecny

płk Grzegorz Gers[1][2]

Działania zbrojne
Haiti (PKW Haiti), Slawonia (Operacja Little Flower), Kosowo (PKW Kosowo), Wojna w Afganistanie (2001–2021) (PKW Afganistan), II wojna w Zatoce Perskiej (PKW Zatoka Perska, PKW Irak)
Organizacja
Numer

JW 2305

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Specjalne

Rodzaj wojsk

komandosi

Podległość

Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych

Skład

ZB A, ZB B, ZB C, dowództwo, sztab, pododdział zabezpieczenia

Odznaczenia
Strona internetowa

Od 1 października 1999 JW GROM jest elementem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, wchodzi w skład Wojsk Specjalnych, podlega Dowództwu Generalnemu Rodzajów Sił Zbrojnych. Decyzją Ministra Obrony Narodowej z 4 sierpnia 1995 nr 199/MON, podjętą w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych, w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji i nadania nazwy wyróżniającej Jednostce Wojskowej Nr 2305 w Warszawie, Jednostka przejęła dziedzictwo i z honorem kontynuuje tradycje Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej 1940–1945 oraz przyjęła nazwę wyróżniającą „Cichociemnych”[7].

Zadania

edytuj

Żołnierze JW GROM są przygotowani do prowadzenia operacji specjalnych, w tym: działań ratunkowych, akcji bezpośrednich, działań przeciwterrorystycznych zwłaszcza na terytoriach wrogich państw oraz innych objętych wojną, kryzysem itd. Jednostka jest polskim odpowiednikiem jednostek specjalnych: amerykańskich 1st Special Forces Operational Detachment „Delta” (tzw. Delta Force), SEALs DEVGRU – Naval Special Warfare Development Group, brytyjskiej SAS, izraelskiego Sajjeret Matkal[8].

Jednostka może wykonywać zadania:

  • leśne (taktyka zielona) – organizowanie doraźnych lub planowych pułapek, zasadzek, właściwe reagowanie na wymianę ognia, walka wręcz, ubezpieczone marsze, ciche poruszanie się z użyciem kamuflażu, wychodzenie z zasadzek, obserwacja, przenikanie, naprowadzanie ataków lotniczych, rozmieszczanie snajperów itp. Taktyka obejmuje również metody dotarcia do miejsca operacji drogą lotniczą, w tym zrzuty na spadochronach z dużej wysokości HALO i HAHO oraz zjazd na linach z helikoptera,
  • miejskie (taktyka czarna) – działania antyterrorystyczne na obszarze zurbanizowanym, zabudowanym, w tym w pomieszczeniach, pojazdach, samolotach, budynkach, ulicach, lotniskach, dworcach itp. Zespół CQB używany jest do walki z terrorystami na zagrożonym obszarze, zespół MOUT przejmuje i utrzymuje taki obszar,
  • wodne (taktyka niebieska) – działania pod wodą oraz na wodzie, w tym m.in. patrolowanie, nurkowanie, abordaże, także dotarcie do miejsca operacji drogą lotniczą lub wodną, w tym z użyciem helikoptera i/lub łodzi szturmowych[8].

Główne zadania JW GROM:

  1. MOOTW – (ang. Military Operations Other Than War) operacje reagowania kryzysowego, operacje wojskowe inne niż wojna, w tym tzw. Non Combatment Evacuation – sprawne, bezpieczne i szybkie ewakuowanie osób z rejonów objętych walkami czy niepokojami społecznymi,
  2. HR – (Hostage Rescue) odbijanie zakładników poza granicami kraju na potencjalnie wrogim terytorium,
  3. CT – (Counterterrorism) – kontr-terroryzm (AT), fizyczne zwalczanie terrorystów,
  4. PR – (Personel Recovery) – wchodzi w to m.in. CSAR – (Combat Search and Rescue), ewakuacja personelu z zagrożonych terenów, obiektów itp.,
  5. CSAR – (Combat Search and Rescue) – bojowe akcje ratowniczo-poszukiwawcze np. ewakuacja lotników zestrzelonych nad terytorium przeciwnika,
  6. SR – (Special Reconnaissance) – rozpoznanie specjalne na terenie przeciwnika, tj. pozyskanie wszelkich istotnych informacji,
  7. DA – (Direct Action) – akcje bezpośrednie: sabotaż, dywersja, zasadzki itp.,
  8. MS – (Military Support) – wsparcie militarne: szkolenie wojsk własnych i sojuszniczych podczas pokoju,
  9. UW – (Unconventional Warfare) – działania niekonwencjonalne: m.in. przenikanie do oddziałów wroga, działania przeciwdywersyjne[8].

Organizacja jednostki

edytuj

Organizacja, liczba żołnierzy, szczegółowe dane dotyczące uzbrojenia i wyposażenia są ściśle tajne. Prasa zachodnia informowała, że w 2012 w jednostce służyło prawdopodobnie ok. 450 żołnierzy, w dwóch pododdziałach bojowych, a także komórkach sztabowych, logistycznych, informacyjnych, transportowych itp. Pierwsi dowódcy deklarowali, że jednostka samodzielnie pozyskuje niezbędne dane, posiada własny bank informacji na temat m.in. potencjalnych przeciwników.

Dowództwo, sztab i większość struktur zlokalizowane są w Warszawie w dzielnicy Rembertów. Jednostka składa się z pododdziałów, w tym: stołeczny Zespół Bojowy A realizujący działania lądowe, Zespół Bojowy B w Gdańsku, działający na akwenach i Zespół Bojowy C. Organizacja jednostki wojskowej wzorowana jest na strukturze brytyjskiego 22nd SAS Regiment oraz tzw. 1st Special Forces Operational Detachment Delta (w mass mediach – Delta Force, w Departamencie Obrony USA – dawniej Combat Applications Group [CAG], obecnie Army Compartmented Elements [ACE]). Organizacja przypomina australijski SAS Regiment, są w niej pododdziały specjalistyczne zamiast plutonów poszczególnych specjalności, jak np. w brytyjskim 22 pułku SAS.

Wśród żołnierzy jednostki znajdują się tzw. operatorzy, czyli dowódcy zespołów (pododdziałów) bojowych. Każdy z nich ma co najmniej dwie specjalności, np. operatora radiostacji, strzelca wyborowego, sapera, chemika, ratownika medycznego, kierowcy. Ponadto żołnierze pododdziałów zabezpieczenia: analitycy, elektronicy, informatycy, specjaliści od materiałów wybuchowych (Explosive Ordnance Disposal – EOD (saperzy). W składzie zespołów bojowych są specjaliści m.in. od wybuchowego wdzierania się do szturmowanych pomieszczeń) (Method of Entry, MoE) oraz technicy różnych specjalności. Najmniejszą komórką organizacyjną jest zazwyczaj sześcioosobowa sekcja, wchodzi w skład grupy, ta w skład zespołów. Jednostka posiada dwa własne śmigłowce Black Hawk[9], a także tzw. Wysuniętych Nawigatorów Naprowadzania Lotnictwa (ang. JTAC). W jednostce wykorzystuje się psy służbowe rasy owczarek belgijski[10].

Żołnierze JW 2305 / JW GROM

edytuj

Dowódcy

edytuj
 
Tablica pamiątkowa w Sali Tradycji JW GROM

Oficerowie

edytuj

Pochodzenie nazwy

edytuj

Istnieje kilka wytłumaczeń pochodzenia nazwy jednostki. Oficjalnie wywodzi się ją jako skrótowiec od „Grupa Reagowania Operacyjno-Manewrowego”[22]. Według innej wersji ma ona nawiązywać do imienia gen. Gromosława Czempińskiego, funkcjonariusza SB, UOP, który uczestniczył w operacji wywiadowczej, o filmowej nazwie Operacja Samum (niemającej wspólnego z opisywaną JW, w operacji której uczestnikami było kilku ówczesnych oficerów JW 2305, m.in. ppłk Jacek Bartosiak, będący później szefem wyszkolenia strzeleckiego i snajperem w jednostce) – według tej samej wersji, wdzięczni za jej sukces Amerykanie sfinansowali stworzenie jednostki 2305[23] lub od Grupy Realizacyjnej Operacji Most, w skład której wchodzili m.in. funkcjonariusze Departamentu I MSW m.in. Gromosław Czempiński, Sławomir Petelicki, zajmujący się ochroną transportu dużej liczby Żydów z ZSRR przez Polskę do Izraela w latach 90 XX w.

Historia

edytuj

Od utworzenia w 1990 do 1999 była to jednostka typu wojskowego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, jako pododdział ochronny i kontrterrorystyczny. W latach 1990–1992 Grupa Realizacyjna Operacji Most ochraniała transport Żydów z ZSRR do Izraela tranzytem przez Polskę, po zakończeniu tego zadania ówczesny minister SW Antoni Macierewicz zdecydował zachować zdolności, jakie nabyła jednostka. W 1994 uczestniczyła w Operacji Uphold Democracy, wykonując zadania ochronne. Była to pierwsza operacja zagraniczna jednostki.

1 października 1996 prezydent Aleksander Kwaśniewski przekazał płk Marianowi Sowińskiemu sztandar Jednostki Wojskowej 2305. Rodzicami chrzestnymi sztandaru byli: cichociemny Bronisław Czepczak Górecki oraz Agnieszka Petelicka, żona Sławomira Petelickiego[24]. 1 października 1999 umową między MSWiA a MON jednostkę podporządkowano ministrowi obrony narodowej, służący w niej zostali żołnierzami.

Udział w misjach zagranicznych:

  • 1994 – Uphold Democracy: w Republice Haiti, wraz z jednostkami specjalnymi USA,
  • 1996, 1999, 2001 – Bałkany, m.in. zatrzymanie podczas operacji Little Flower zbrodniarza wojennego Slavko Dokmanovicia zwanego „rzeźnikiem z Vukovaru”,
  • 2002–2004 – w Islamskim Państwie Afganistanu, Bahrajnie, Republice Kirgiskiej, Kuwejcie, na Oceanie Indyjskim,
  • 2002–2003 – na wodach Zatoki Perskiej: abordaże na statki, nadzór nad realizacją embarga ONZ na handel ropą naftową z Irakiem,
  • 2003–2004 – Iraqi Freedom: zdobycie abordażem terminalu naftowego KAAOT w porcie Umm Kasr (Basra), zdobycie zapory wodnej Mukarayin, operacje specjalne, poszukiwanie oraz neutralizacja współpracowników Husajna, członków terrorystycznej Al – Kaidy (z amerykańskiej talii kart),
  • 2002–2004, 2007–2013 – Afganistan, operacje na terenie kraju, uwolnienie 20 zakładników, ochrona polskich żołnierzy w Bagram, ochrona VIP-ów,
  • 2021 – Afganistan, ewakuacja ponad tysiąca osób, w tym VIP, obywateli państw sojuszniczych oraz współpracujących z sojusznikami i organizacjami międzynarodowymi obywateli Afganistanu; m.in. współpracowników Litwy, Łotwy, Holandii, Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

Odznaczenia

edytuj

Fundacje

edytuj

W 1997 powstała Fundacja Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych G.R.O.M., a jej pomysłodawcą był Sławomir Petelicki[28]. Należą do niej byli członkowie elitarnych jednostek specjalnych, którzy oferują szersze wykorzystanie swoich umiejętności i doświadczenia. Prezesem fundacji jest ppłk rez. Adam Lizoń, a w składzie zasiadają m.in. Romuald Szeremietiew i Janusz Cisek[29].

24 stycznia 2011 powstała Fundacja „Sprzymierzeni z GROM”[30], której podstawowym celem jest pomoc weteranom i żołnierzom głównie sił specjalnych oraz funkcjonariuszom innych służb mundurowych, a także wspieranie edukacji historycznej młodzieży. W Radzie Fundacji zasiada m.in. Piotr Gąstał, były dowódca JW GROM[31].

W kulturze masowej

edytuj
  • W 2001 książka Huberta Królikowskiego pt. Wojskowa Formacja Specjalna GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej była na liście dziesięciu najlepiej sprzedających się książek polskich autorów[32].
  • Jednostka ta pojawiła się w grze komputerowej Medal of Honor: Warfighter wyprodukowanej przez Danger Close, wydana w Polsce przez Electronic Arts Polska.
  • O Jednostce Wojskowej GROM została wydana książka GROM Siła i Honor autorstwa Michała Komara w rozmowie z gen. bryg. Sławomirem Petelickim.
  • O Jednostce Wojskowej GROM została wydana książka Szturman autorstwa Dominika Rutkowskiego w rozmowie z Ppłk Krzysztofem Przepiórką, opowiadająca o kulisach powstania i funkcjonowania GROM-u.
  • O historii Jednostki Wojskowej GROM i sukcesach GROM-owców na misjach zagranicznych powstał film dokumentalny GROM Prawdziwa Historia.
  • Wspomnienia ze służby w Jednostce Wojskowej GROM spisali i wydali byli żołnierze jednostki: Andrzej K. Kisiel (współautor: Marcin Rak) Trzynaście moich lat w JW GROM[33] oraz książki byłego operatora o pseudonimie Naval: Przetrwać Belize[34], Ostatnich gryzą psy[35], Zatoka[36], Camp Pozzi[37] i Chłopaki z Marsa[38].
  • W grach komputerowych z serii Rainbow Six pojawiają się fikcyjne postacie: Kazimiera Rakuzanka, Ela Bosak, i Zofia Bosak które przedstawione są jako operatorki JW GROM[39][40].
  • Jednostka GROM została także wspomniana, po prośbach graczy, w grze Call of Duty: Modern Warfare, w sklepie za opłatą (punkty COD) można było zakupić skórkę operatora GROM, a także zestaw kosmetycznych dodatków (m.in. broń, emblemat itp.).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Edyta Żemła, Tajna operacja, spektakularne sukcesy, ale też porażki. Dowódca GROM-u odszedł ze stanowiska [online], onet.pl, 31 marca 2023 [dostęp 2024-04-15].
  2. a b Anna Dąbrowska, Świętujemy dwudziestopięciolecie członkostwa w NATO [online], polska-zbrojna.pl, 12 marca 2024 [dostęp 2024-07-04].
  3. Jarosław Rybak: GROM2.pl. Warszawa: Jeden Świat, 2009. ISBN 978-83-89632-50-0.
  4. Michał Komar, Sławomir Petelicki: GROM: Siła i honor. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2010. ISBN 978-83-08-04538-1.
  5. „Angora” nr 17, 24 kwietnia 2011 strona 6.
  6. Hubert Królikowski, Koncepcja i tworzenie JW GROM jako jednostki sił operacji specjalnych, „Bezpieczeństwo” (nr 2 (XXXIX)), 2020, ISSN 2451-0718.
  7. a b Jednostka Wojskowa GROM. [w:] BIP [on-line]. [dostęp 2024-07-28].
  8. a b c Eugeniusz Januła, Eugeniusz Januła: GROM – szpica polskich wojsk specjalnych [online], geopolityka.org [dostęp 2020-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-28] (pol.).
  9. Black Hawk na potrzeby GROM-u [online], polska-zbrojna.pl [dostęp 2021-12-31].
  10. K9 GROM | Special-Ops.pl – Portal Ludzi Akcji [online], www.special-ops.pl [dostęp 2018-07-27] (pol.).
  11. Ireneusz Chloupek. Ojciec. „Special Ops”. 30 lat JW GROM. s. 38-42. 
  12. a b Stefan Bałuk „Starba”, Jednostka wojskowa 2305 [online], zeszytykombatanckie.pl [dostęp 2022-03-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-31].
  13. Nowe wyznaczenia na stanowiska [online], mon.gov.pl, 8 września 2016 [dostęp 2016-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-16].
  14. Komunikat MON [online], mon.gov.pl, 14 marca 2017 [dostęp 2017-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-17].
  15. a b Najpierw zatrzymania, teraz zmiana na stanowisku dowódcy GROM [online], www.tvp.info [dostęp 2019-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-24] (pol.).
  16. Zmiana na stanowisku dowódcy JW GROM! [online], special-ops.pl, 3 kwietnia 2023 [dostęp 2024-04-15].
  17. Mówili o nim "Diabeł": współtwórca GROM-u, karateka, wojownik. onet.pl. [dostęp 2023-01-20].
  18. Rutkowski 2017 ↓, s. 61-78.
  19. Niezniszczalny. ckm.pl. [dostęp 2023-01-20].
  20. ppłk Krzysztof Przepiórka. mayagency.com.pl. [dostęp 2023-01-20].
  21. Bylina 2021 ↓, s. 54-55.
  22. Informacja z oficjalnej strony www jednostki GROM.
  23. Kim jest Gromosław Czempiński (dostęp: 2014-01-22).
  24. Antyterroryzm.gov.pl. antyterroryzm.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-01)]..
  25. kpt. Bogdan Oleksiewicz: Kawaleryjskie Święto. 25bkpow.wp.mil.pl, 2012-06-18. [dostęp 2012-06-19].
  26. kpt. Bogdan Oleksiewicz: Kawaleryjskie Święto. army.mil.pl, 2012-06-18. [dostęp 2012-06-19].
  27. Posiedzenie Zarządu Głównego SKMP ONZ. skmponz.pl, 2013-12-16. [dostęp 2013-12-28].
  28. Kim jesteśmy. grom.org.pl. [dostęp 2013-07-22]. (pol.).
  29. FUNDACJA BYŁYCH ŻOŁNIERZY JEDNOSTEK SPECJALNYCH GROM. krs.serwisprawa.pl. [dostęp 2013-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-22)]. (pol.).
  30. Krajowy Rejestr Sądowy, nr KRS: 0000375883, 23 stycznia 2011.
  31. Fundacja Sprzymierzeni [online] [dostęp 2021-12-31] (pol.).
  32. Jak tam sprzedaż w Empiku? Co na to Asy? [online] [dostęp 2020-07-14].
  33. Fundacja Sprzymierzeni [online], fundacja-sprzymierzeni.pl [dostęp 2017-10-03] (pol.).
  34. Naval, Przetrwać Belize, opowieść GROMO-owca o morderczym treningu w... | Special-Ops.pl – Portal Ludzi Akcji, „Special-Ops.pl – Portal Ludzi Akcji” [dostęp 2017-10-03] (pol.).
  35. „Ostatnich gryzą psy”. Najnowsza książka Navala [online], www.polska-zbrojna.pl [dostęp 2017-10-03].
  36. Zatoka. GROM na wodach Zatoki Perskiej [online], Wydawnictwo Bellona [dostęp 2021-08-03] (pol.).
  37. Camp Pozzi. GROM w Iraku [online], Wydawnictwo Bellona [dostęp 2021-08-03] (pol.).
  38. Chłopaki z Marsa [online], Wydawnictwo Bellona [dostęp 2021-08-03] (pol.).
  39. Polska i Polacy w grach komputerowych [cz. 2]. Wałęsa, Kopernik i żołnierze AK, „Gadżetomania.pl” [dostęp 2017-10-03] (pol.).
  40. Operatorka Ela w nowym filmie z Rainbow Six Siege, „Eurogamer.pl” [dostęp 2017-10-04] (pol.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj