Einiozaur
Einiozaur (Einiosaurus), ejniozaur – duży przedstawiciel ceratopsów.
Einiosaurus procurvicornis | |
Sampson, 1995 | |
Okres istnienia: 84–72 mln lat temu | |
Wizja artystyczna einiozaura | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj |
einiozaur |
Gatunek |
Einiosaurus procurvicornis |
Nazwa rodzajowa Einiosaurus pochodzi od słowa eini, co w języku Czarnych Stóp oznacza bizona oraz od łacińskiego saurus, oznaczającego jaszczura[1].
Opis
edytujEiniozaur wyposażony był w długi róg na nosie, zakrzywiony ku przodowi, oraz parę prostych rogów na brzegu tarczy. Jego dziób z przodu pyska był przystosowany do zrywania twardych części roślin, które były rozdrabniane przez zęby policzkowe z tyłu pyska i gastrolity w żołądku mięśniowym. Einiozaur miał również mięsisty ogon. Róg nie służył zapewne einiozaurowi do walki, tylko do pokazów godowych. Kryza była bardzo duża i zapewne także odgrywała istotną rolę w czasie pokazów. Możliwe, że poszczególne osobniki różniły się kształtem rogów. Dinozaur ten, podobnie jak dzisiejszy bizon, przemierzał w stadach prerie Montany.
Wielkość
edytujEiniozaur miał około 7 metrów długości i około 2,5 metra wysokości. Einiozaur ważył około 5 ton.
Występowanie
edytujEiniozaur żył w późnej kredzie około 84–72 milionów lat temu na terenie Ameryki Północnej (Montana).
Behawior i etologia
edytujEiniozaury żyły zapewne w stadach, ponieważ w jednym miejscu odkryto aż trzy osobniki: dorosłego, młodocianego i bardzo starego.
Historia odkryć
edytujSzczątki tego dinozaura zostały znalezione przez Scotta Sampsona w 1995 w północno-centralnej części stanu Montana.
Gatunki
edytuj- Einiosaurus procurvicornis – byczy jaszczur z rogiem wygiętym w przód.
Przypisy
edytuj- ↑ Einiosaurus [online], Paleofile.com [dostęp 2018-03-21] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Peter Dodson: The Horned Dinosaurs. New Jersey: Princeton University Press, 1996. ISBN 0-691-02882-6. (ang.).