Dogma 95
Dogma 95 (duń. Dogme 95) − manifest artystyczny duńskiej awangardowej grupy twórców filmowych, podpisany 13 marca 1995[3] i ogłoszony 20 marca 1995[4] w Kopenhadze. Wydali go: Thomas Vinterberg, Lars von Trier, Kristian Levring i Søren Kragh-Jacobsen. Jego naczelną myślą są słowa: „Kino to człowiek wobec samego siebie, a nie tylko aktor przed kamerą”.
| Lata istnienia |
1995-2003[1] |
|---|---|
| Kraj |
Międzynarodowy nurt, zapoczątkowany w Danii |
| Najważniejsi twórcy |
Lars von Trier |
| Nurty stanowiące inspirację |
Zasady
edytujNajważniejszą ideą przyświecającą twórcom Dogmy było „oczyszczenie” filmów poprzez rezygnację z efektów specjalnych i innych dodatków odciągających uwagę od istoty kina, czyli od opowiadanych historii oraz gry aktorów. Vinterberg i von Trier sformułowali 10 zasad[3], które mają służyć realizacji tego celu:
- Filmy należy kręcić poza studiem, bez budowy scenografii. Należy także zrezygnować z rekwizytów − jeżeli jakaś rzecz jest potrzebna w danej scenie, to należy znaleźć do jej nakręcenia takie miejsce, gdzie rzecz ta występuje niejako naturalnie.
- Nie należy dodawać żadnego dźwięku, który nie wynika wprost z obrazu. Muzyka może wystąpić w filmie tylko wtedy, kiedy jest elementem sceny (tzn. słyszą ją również bohaterowie).
- Należy zrezygnować ze statywów − wszystkie ujęcia powinny być kręcone „z ręki”. To kamera ma się ruszać zgodnie z akcją, a nie akcja dostosowywać się do kamery.
- Niedozwolone jest realizowanie filmów czarno-białych oraz używanie jakiegokolwiek dodatkowego oświetlenia planu poza pojedynczą lampą zainstalowaną na kamerze.
- Nie wolno stosować filtrów i innych przyrządów optycznych.
- Film nie powinien zawierać elementów sztucznie wzbogacających akcję, takich jak morderstwa, broń itp.
- Akcja powinna dziać się tu i teraz − osadzanie jej w innych realiach historycznych lub geograficznych jest zabronione.
- Kręcenie filmów określonego gatunku jest niedopuszczalne.
- Gotowy film należy przenieść na taśmę 35 mm, w formacie 4:3.
- Nazwisko reżysera nie powinno znajdować się w napisach końcowych.
Filmy zrealizowane zgodnie z powyższymi zasadami mogą ubiegać się o certyfikat, którego ujęcie część twórców wmontowuje do samego dzieła (zwykle na samym początku). Obecnie certyfikat taki otrzymało 35 filmów[5]. Znaczna część z nich to produkcje niszowe i niezależne. Do najbardziej znanych należą wczesne obrazy z tego nurtu, głównie powstałe w Skandynawii, m.in. Festen, Idioci czy Włoski dla początkujących.
Przypisy
edytuj- ↑ Gabriel Giralt. Dogme 95 and the Reality of Fiction. „Kinema: A Journal for Film and Audiovisual Media”, s. 1, 2003-11-20. DOI: 10.15353/kinema.vi.1009. ISSN 2562-5764. [dostęp 2019-08-06]. (ang.).
- ↑ a b Gabriel Giralt. Dogme 95 and the Reality of Fiction. „Kinema: A Journal for Film and Audiovisual Media”, s. 2, 2003-11-20. DOI: 10.15353/kinema.vi.1009. ISSN 2562-5764. [dostęp 2019-08-06]. (ang.).
- ↑ a b Trier i inni, Dogme 95, Google Scholar, Denmark 1995.
- ↑ Dogme95 / FAQ about DOGME 95 Films [online], uffilmanalysisfour.pbworks.com [dostęp 2019-01-23].
- ↑ Dogme Films | Dogme95.dk - A tribute to the official Dogme95 [online] [dostęp 2019-01-23] (ang.).