Czaplowron białogrzbiety

Czaplowron białogrzbiety
	Calherodius leuconotus
	(Wagler, 1827)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	pelikanowe
Podrząd	czaplowce
Rodzina	czaplowate
Podrodzina	czaple
Rodzaj	Calherodius
Gatunek	czaplowron białogrzbiety
Synonimy
	Ardea leuconotus Wagler, 1827; Nycticorax leuconotus (Wagler, 1827); Gorsachius leuconotus (Wagler, 1827);
	Ardea leuconotus Wagler, 1827; Nycticorax leuconotus (Wagler, 1827); Gorsachius leuconotus (Wagler, 1827);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Czaplowron białogrzbiety^[2], ślepowron białogrzbiety^[3] (Calherodius leuconotus) – gatunek ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Występuje w Afryce na południe od Sahary. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) umieszcza czaplowrona białogrzbietego w rodzaju Gorsachius^[4], natomiast na Kompletnej liście ptaków świata oraz wykorzystywanej przez IUCN liście ptaków świata opracowywanej przy współpracy BirdLife International z autorami Handbook of the Birds of the World (HBW) gatunek ten zaliczany jest do rodzaju Calherodius^[1]^[2]^[5].

IOC uznaje czaplowrona białogrzbietego za gatunek monotypowy^[4]. Autorzy HBW wyróżniają dwa podgatunki^[6]:

C. l. leuconotus (Wagler, 1827) – od Senegalu na wschód po południowo-zachodnią Nigerię.
C. l. natalensis Roberts, 1933 – rozrzucone populacje od Kamerunu do wschodniego Sudanu, zachodniej Etiopii i północnej Angoli, oraz przez Demokratyczną Republikę Konga na wschód po Tanzanię i na południe po północną Botswanę i wschodnią RPA.

Środowisko

Zamieszkuje gęste lasy, w pobliżu zbiorników i cieków wodnych, także na wyspach na dużych rzekach i jeziorach, także w lasach namorzynowych. Wydaje się, że jest ptakiem osiadłym, choć nie jest to ostatecznie stwierdzone.

Morfologia

Średniej wielkości czapla o długości ciała 50–55 cm. U dorosłych ptaków głowa jest czarna, z charakterystycznym białym obramowaniem oczu. Kark jest czarny z charakterystyczną żółtą plamą od spodu. Podbródek jest biały, a szyja brązowa. Grzbiet jest ciemnobrązowy z białymi plamami, czasami niewidocznymi. Skrzydła są brązowe, ogon ciemnobrązowy. Młode ptaki są barwy ciemnobrązowej z licznymi plamami jaśniejszego koloru. Nie mają charakterystycznych plam koloru białego.

Tryb życia

Osobniki dorosłe żerują głównie w nocy, spacerując wzdłuż zbiorników i cieków wodnych, lub stojąc w trzcinach. Jego dieta jest słabo poznana, prawdopodobnie zjada małe ryby, płazy, mięczaki, skorupiaki i owady^[1].

Okres lęgowy zależy od obszaru występowania i występujących tam okresów wylewania rzek.

Status

IUCN uznaje czaplowrona białogrzbietego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2018 roku organizacja Wetlands International szacowała liczebność światowej populacji na 25–100 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na utratę siedlisk^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Gorsachius leuconotus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-28] (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ardeinae Leach, 1820 - czaple (wersja: 2023-03-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-21].
↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 29, 1999. ISSN 0550-0842.
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-04-23]. (ang.).
↑ Handbook of the Birds of the World and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 7 [online], grudzień 2022 [dostęp 2023-04-23] .
↑ Martínez-Vilalta, A., Motis, A. & Kirwan, G.M.: White-backed Night-heron (Calherodius leuconotus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-11].

Bibliografia

White-backed Night Heron. Heron Conservation. [dostęp 2021-09-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagranie głosu i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[iucn-1] Gorsachius leuconotus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-28] (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-2] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ardeinae Leach, 1820 - czaple (wersja: 2023-03-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-21].

[mie&cich-3] P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 29, 1999. ISSN 0550-0842.

[ioc-4] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-04-23]. (ang.).

[hbwcheck7-5] Handbook of the Birds of the World and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 7 [online], grudzień 2022 [dostęp 2023-04-23] .

[hbwa-6] Martínez-Vilalta, A., Motis, A. & Kirwan, G.M.: White-backed Night-heron (Calherodius leuconotus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-11].

[2]

[3]

[1]

[4]

[5]

[6]