Circuit Paul Ricard

Circuit Paul Ricard (od lutego 2001 oficjalnie zwany Paul Ricard High Tech Test TrackPaul Ricard HTTT) – tor wyścigowy zbudowany w Le Castellet w departamencie Var. Inauguracja toru nastąpiła po 10 miesiącach budowy 19 kwietnia 1970. Długość w różnych konfiguracjach wynosi pomiędzy 6,105 km, a 826 m, szerokość od 10 do 12 metrów. Ma 15 zakrętów w prawo i 10 w lewo.

Circuit Paul Ricard
Szkic toru
Państwo

 Francja

Lokalizacja

Le Castellet

Otwarcie

1970

Używany

od 1971

Długość

5,842 km

Kierunek

Zgodnie ze wskazówkami zegara

Rekord okrążenia

1:32.740 (S. Vettel,
Ferrari, 2019)

Ostatnie modyfikacje

1986, 2001

Główne imprezy

FIA GT, Le Mans Series, Formuła 1

Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Circuit Paul Ricard”
Ziemia43°15′02″N 5°47′07″E/43,250556 5,785278
Strona internetowa

Historia

edytuj

Podstawą budowy było kupienie 10 kilometrów kwadratowych terenu między Tulonem, a Marsylią, oraz zbudowanie w 1962 lotniska w Prowansji przez Paula Ricarda. Został zaprojektowany przez Henri Pescarolo i Jean-Pierre Beltoise. W 1971 rozegrane tu zostało Grand Prix Formuły 1 na zmianę z Dijon-Prenois i Charade. Kierowca Brabham-BMW Formuły 1 Elio de Angelis zginął 14 maja 1986 roku w wypadku na zakręcie La Verrerie. Ostatnie GP odbyło się w 1990, od tego czasu rozgrywane na Magny Cours.

W 1990 Nigel Mansell ustanowił rekord toru 1:08,012 minut (średnia prędkość 201,829 km/h).

W listopadzie 1997 zmarł właściciel Paul Ricard, a w maju 1999 spadkobiercy sprzedali za 11 milionów $ cały obszar firmie Excelis SA. Od października 2001 korzystał z niego zespół Formuły 1 Toyota i uczestnicy 24 godziny Le Mans.

Był tymczasową siedzibą zespołów Larrousse (Formuła 1) i Oreca (Formuła 3000).

Od roku 2018 na torze ponownie organizowany jest wyścig o Grand Prix Francji. Obecna umowa obowiązuje do roku 2022[1]. W 2019 roku dokonano zmiany umiejscowienia wjazdu do alei serwisowej - od tej pory znajduje się on na wyjściu z zakrętu nr 14. Zmiana podyktowana była względami bezpieczeństwa[2].

Zwycięzcy GP Francji Formuły 1

edytuj
Rok Zwycięzca Samochód Czas Długość toru Okrążenia Średnia

prędkość

Data
1971   Jackie Stewart Tyrrell-Ford 1:46:41.680 5,810 km 55 179,700 km/h 4 lipca
1973   Ronnie Peterson Lotus-Ford 1:41:36.520 5,810 km 54 185,264 km/h 1 lipca
1975   Niki Lauda Ferrari 1:40:18.840 5,810 km 54 187,655 km/h 6 lipca
1976   James Hunt McLaren-Ford 1:40:58.600 5,810 km 54 186,423 km/h 4 lipca
1978   Mario Andretti Lotus-Ford 1:38:51.920 5,810 km 54 190,404 km/h 2 lipca
1980   Alan Jones Williams-Ford 1:32:43.420 5,810 km 54 203,016 km/h 29 czerwca
1982   René Arnoux Renault 1:33:33.217 5,810 km 54 201,215 km/h 25 lipca
1983   Alain Prost Renault 1:34:13.913 5,810 km 54 199,767 km/h 17 kwietnia
1985   Nelson Piquet Brabham-BMW 1:31:46.266 5,810 km 53 201,325 km/h 7 lipca
1986   Nigel Mansell Williams-Honda 1:37:19.272 3,813 km 80 188,062 km/h 6 lipca
1987   Nigel Mansell Williams-Honda 1:37:03.839 3,813 km 80 188,560 km/h 5 lipca
1988   Alain Prost McLaren-Honda 1:37:37.328 3,813 km 80 187,482 km/h 3 lipca
1989   Alain Prost McLaren-Honda 1:38:29.411 3,813 km 80 185,830 km/h 9 lipca
1990   Alain Prost Ferrari 1:33:29.606 3,813 km 80 195,761 km/h 8 lipca
2018   Lewis Hamilton Mercedes 1:30:11.385 5,842 km 53 205,982 km/h 24 czerwca
2019   Lewis Hamilton Mercedes 1:24:31.198 5,842 km 53 219,801 km/h 23 czerwca
2021   Max Verstappen Red Bull Racing-Honda 1:27:25,770 5,842 km 53 212,530 km/h 20 czerwca

Przypisy

edytuj
  1. Nataniel Piórkowski: Organizatorzy GP Francji chcą przedłużyć kontrakt z F1. f1wm.pl, 2018-10-03. [dostęp 2019-06-24]. (pol.).
  2. Nataniel Piórkowski: Na Paul Ricard zmieniono umiejscowienie zjazdu do alei serwisowej. f1wm.pl, 2019-06-20. [dostęp 2019-06-24]. (pol.).

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj