Chart węgierski
Chart węgierski (węg. magyar agár) – rasa psa zaliczana do grupy chartów, wyhodowana na Węgrzech, użytkowana początkowo do polowań i jako pies stróżujący, obecnie jako pies-towarzysz oraz w wyścigach na długich dystansach.
 Chart węgierski | |
| Inne nazwy | |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa |
Psy: 27–32 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa X, sekcja 3 |
| UKC |
Sighthound and Pariah |
| Wzorce rasy | |
Klasyfikacja FCI
edytujW klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy X – charty, sekcja chartów krótkowłosych[2]. Nie podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
edytujWielu kynologów jest zdania, że chart węgierski przybył razem z Madziarami do Kotliny Panońskiej z Uralu pod koniec IX wieku. Jednak już tam koczowały ludy celtyckie, które posiadały własną tradycję polowania z chartami. Stąd wiadomo, że chart węgierski krzyżował się z chartami Celtów i innych ludów. Na ukształtowanie się rasy istotny wpływ miały w XVI i XVII wieku także psy z Azji Mniejszej, gdyż Węgry znajdowały się wówczas pod panowaniem Turcji.
Trzymała je głównie szlachta, do polowań na sarny, jelenie, a nawet i wilki. U chłopstwa były trzymane w celach kłusowniczych. Psy z tego okresu były mniejsze i bardziej krępe. Wraz z rozwojem osadnictwa, charty były coraz mniej przydatne do polowań, a co za tym idzie, spadła ich liczba. Zaczęto także krzyżować je z greyhoundami, otrzymując psy wytrzymalsze, ale za to wolniejsze na torach wyścigowych. Przyczyniło to się do zaniku dawnego typu rasy.
Wygląd
edytujBudowa
edytujChart ten jest mniejszy i masywniejszy od greyhounda, posiada szerszą głowę i grubsze uszy. Jest podobny do charta polskiego.
Szata i umaszczenie
edytujMa gęstą sierść, która w zimie tworzy podszerstek. Umaszczenie dopuszczalne różnorodne, także jednobarwne.
Użytkowość
edytujPies polujący na zwierzynę leśną, wykorzystywano je także jako psy stróżujące, ponieważ jako jedyne z chartów wykazują znaczną czujność.
Temperament
edytujChart węgierski jest spokojnym, wiernym psem rodzinnym, czujnym i gotowym do obrony. Wychowany z wyrozumiałością, jest posłuszny.
Utrzymanie
edytujBrak tej rasie rączości, aby być wyścigową, niemniej jednak pies ten wymaga dużej dawki codziennego ruchu.
Popularność w Polsce
edytujRasa rzadko spotykana poza Węgrami i Rumunią[3]. W Polsce jest mało popularna.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Chart węgierski. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-02-20]. (pol.).
- ↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
- ↑ Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996, s. 91. ISBN 83-7079-672-9.
Bibliografia
edytuj- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 228. ISBN 83-7073-122-8.