Celestyn I

papież z V wieku, święty

Celestyn I (ur. w Rzymie, zm. 27 lipca 432) – święty Kościoła katolickiego i Cerkwi prawosławnej, 43. papież w czasie od 10 września 422 do 27 lipca 432[1].

Celestyn I
Caelestinus I
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Miejsce urodzenia

Rzym

Data śmierci

27 lipca 432

Papież
Okres sprawowania

422–432

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

10 września 422

Święty
Celestyn I
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

27 lipca (Kościół katolicki)
8 kwietnia (Cerkiew prawosławna)

Życiorys

edytuj

Był Rzymianinem, synem Priscusa. Podczas jego pontyfikatu ogłoszono, w czasie soboru w Efezie, dogmat o Bożym Macierzyństwie Najświętszej Maryi Panny[1].

Gorliwy rzecznik Kościoła Powszechnego, żył w czasie panowania cesarza Teodozjusza II (408-450). Otrzymał dobre wykształcenie, doskonale znał filozofię, wytrwale studiował Pismo Święte i rozmyślał nad teologią. Uczciwe życie świętego i jego autorytet jako teologa zaowocowały szacunkiem i miłością wśród duchowieństwa i laików.

Występował przeciwko herezji pelagiańskiej i w tym celu prowadził działania dyplomatyczne na dworze cesarskim, wysłał do Brytanii św. Lupusa i św. Germana, a do Irlandii Palladiusza w celu przeprowadzenia ewangelizacji[2]. Prowadził też działania na rzecz zażegnania konfliktów w obrębie episkopatu afrykańskiego. Zwołał (w 430 roku) w Rzymie synod. Zażądał od Nestoriusza potępienia pelagianizmu. Cyryl Aleksandryjski, powołany przez papieża na jego przedstawiciela na Wschodzie przewodniczył później (431) soborowi w Efezie. Błędy tego soboru zostały przez Celestyna potępione[2]. Papież Celestyn wystąpił w tej kwestii do Teodozjusza II, a od Maksymiana zażądał podjęcia działań dla przywrócenia pokoju od konfliktów na tle religijnych na wschodzie[2].

Jego działalność apostolska znalazła odzwierciedlenie w bogatej spuściźnie epistolograficznej (pozostało po nim 16 listów)[3].

Jego wspomnienie obchodzono 6 kwietnia[2], obecnie zgodnie ze złotą regułą dniem wspomnienia świętego jest dzień śmierci dies natalis – dzień narodzin dla nieba – 27 lipca. Cerkiew prawosławna czci go 8 kwietnia[4].

Pochowany w katakumbach Pryscylli przy Via Salaria[5].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 27-28. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b c d John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 63-65. ISBN 83-06-02633-0.
  3. Jan Wierusz-Kowalski, Poczet papieży, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 36 - 37, ISBN 83-03-01013-1.
  4. 8 Απριλίου. ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. [dostęp 2017-06-10]. (gr.).
  5. Catacombe di Roma aperte al pubblico. vatican.va. [dostęp 2021-04-03]. (wł.).

Bibliografia

edytuj