Wikipedia

Call of Duty: United Offensive

gra wideo

Call of Duty: United Offensive (wym. [kɔːl əv ˈdjuːti jʊˈnaɪtɪd əˈfensɪv]) – gra komputerowa z gatunku first-person shooter w realiach II wojny światowej, wyprodukowana przez amerykańskie studio Gray Matter Interactive i wydana w 2004 roku przez Activision. Jest to dodatek do gry Call of Duty.

Call of Duty: United Offensive
Producent

Gray Matter Interactive

Wydawca

Activision

Dystrybutor

POL: Licomp Empik Multimedia

Seria gier

Call of Duty

Projektant

Dan Koppel

Artysta

Corky Lehmkuhl (dyrektor artystyczny)

Scenarzysta

Michael Schiffer

Kompozytor

Michael Giacchino

Silnik

id Tech 3

Wersja

1.51[1] (Windows)
1.51b (Macintosh)

Data wydania

USA: 14 września 2004
POL: 22 października 2004[2]

Gatunek

FPS

Tryby gry

jednoo- i wieloosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Teen[3]
PEGI: 16+[4]

Wymagania sprzętowe
Platforma

Windows, Macintosh, N-Gage

Nośniki

CD (2)

Wymagania

Pentium III 800 MHz, 128 MB RAM, karta graficzna 32 MB, 1,2 GB na HDD

Kontrolery

klawiatura, mysz

Strona internetowa

W Call of Duty: United Offensive gracz obejmuje kontrolę nad amerykańskim kapralem Scottem Rileyem, brytyjskim kapralem Jamesem Doyle’em i rosyjskim szeregowym Jurijem Pietrenką. Akcja gry jest rozłożona na trzy kampanie i toczy się m.in. podczas operacji „Husky” na Sycylii, bitwy na łuku kurskim i ofensywy w Ardenach. Dodatek przyniósł w stosunku do wersji podstawowej zmiany takie jak możliwość kierowania pojazdami i poprawę oprawy graficznej, a także rozbudowany tryb gry wieloosobowej.

Podobnie jak Call of Duty, United Offensive zdobyła uznanie wśród krytyków. Chwalono tryb gry wieloosobowej i poprawioną oprawę wizualną, natomiast krytyce była poddawana chaotyczna kampania jednoosobowa.

Fabuła

edytuj

Podczas kampanii jednoosobowej gracz kieruje łącznie trzema żołnierzami. Pierwszym z nich jest kapral Scott Riley z US Army, biorący udział w walkach o Bastogne. Kolejna grywalna postać to brytyjski kapral James Doyle, lotnik Royal Air Force, który uczestniczy w bombardowaniu niemieckich instalacji w Holandii, a także w działaniach komandosów na Sycylii. Ostatni z bohaterów gry to rosyjski szeregowy Jurij Petrenko, który bierze udział w bitwie na łuku kurskim oraz trzeciej bitwie o Charków. Do najważniejszych bohaterów drugoplanowych w kampanii amerykańskiej należą kapitan Foley i sierżant Moody, przełożeni Rileya podczas kontrofensywy w Ardenach. W kampanii brytyjskiej jest to major Ingram, dowódca oddziału Doyle’a, który wcześniej pojawił się w Call of Duty jako oficer odbity z obozu jenieckiego w akcji amerykańskich spadochroniarzy. W kampanii radzieckiej ważną postacią jest sierżant Antonow, dowódca drużyny, do której należy Petrenko.

Streszczenie

edytuj

Gra rozpoczyna się niedaleko miejscowości Bastogne w Belgii, gdy pluton sierżanta Moody’ego odbywa patrol. Niespodziewanie rozpoczyna się atak niemieckiej piechoty wspartej przez siły pancerne. Scott Riley, Moody i szeregowy żołnierz Ender docierają do jeepa i wycofują się do okopów. Tam żołnierze odpierają atak Niemców. Nocą Amerykanie kontratakują na niemieckie pozycje, zajmując gospodarstwo. Moody wysadza działa broniące domostwa, a żołnierze amerykańscy pojmują niemieckiego oficera. Ten ujawnia miejsce przetrzymywania amerykańskich jeńców, lecz podczas kontrofensywy Niemców próbuje uciec. Zostaje zabity, a Amerykanie odpierają kontratak. Moody odnajduje jeńców i przydziela im sanitariusza. Następnie jego oddział wspiera grupę próbującą powstrzymać uderzenie Niemców na skrzyżowanie. Nadchodzący konwój wroga zostaje zniszczony.

Następnie Riley bierze udział w akcji zdobywania wioski Foy niedaleko Bastogne. Amerykański konwój pancerny zostaje zniszczony przez działa 88 mm. Spadochroniarze likwidują obsługi dział i karabinów maszynowych, po czym zdobywają kościół. Drużyna strzeże kolejny konwój, który wypiera Niemców z wioski, po czym zdobywają ich centrum łączności. Ostatecznie Amerykanie zajmują wioskę Noville i odpierają kontratak sił niemieckich.

Następnie akcja gry przenosi się do Holandii. James Doyle bierze udział w bombardowaniu kompleksu przemysłowego z samolotu B-17. Zostaje on jednak zestrzelony, a Doyle ratuje się skokiem ze spadochronem. Na ziemi spotyka majora Ingrama z SAS i holenderskich partyzantów, po czym bierze udział w akcji podkładania ładunków wybuchowych na moście kolejowym. Potem partyzanci uciekają na farmę.

Następnie Doyle, już jako podwładny Ingrama, bierze udział w akcji Special Air Service na Sycylii, gdzie w okolicach Cappo-Murro-di-Porco detonuje bunkier strzegący wybrzeża przed brytyjską flotą. Komandosi podczas ucieczki ponoszą znaczące straty. Doyle i Ingram docierają do portu, po czym kradną łódź i ewakuują się na brytyjski okręt.

Później akcja gry przenosi się w okolice Kurska w Związku Radzieckim. Jurij Petrenko bierze udział w obronie okopów przed atakiem niemieckim oraz niszczy działa samobieżne Elefant. Następnie siły radzieckie atakują i oczyszczają z sił wroga wioskę Ponuri. Potem Petrenko dołącza do załogi czołgu T-34 i uczestniczy w wielkiej biwie pancernej pod Prochorowką, która kończy się zwycięstwem Armii Czerwonej.

Następnie drużyna Petrenki bierze udział w walkach o Charków. Ostrzał artylerii kierowanej przez Petrenkę niszczy wrogie stanowiska bojowe. Żołnierze radzieccy podczas zaciętych walk zdobywają śródmieście i plac, po czym odpierają kontratak Niemców na stację kolejową.

Rozgrywka

edytuj
Zobacz więcej w artykule Call of Duty, w sekcji Rozgrywka.

W porównaniu z wersją podstawową dodatek United Offensive wprowadza nową kampanię jednoosobową. Składa się na nią ciąg trzech kampanii: amerykańskiej podczas niemieckiej kontrofensywy w Ardenach, brytyjskiej w trakcie operacji „Husky” i radzieckiej podczas bitwy na łuku kurskim[5].

Dokonano przekształceń w trybie gry wieloosobowej. Wprowadzone zostały nowe tryby rozgrywki: Capture the Flag; Domination, w którym należy przejąć kontrolę nad wszystkimi punktami strategicznymi; oraz Base Assault, w którym celem jest zniszczenie bunkra przeciwnika[6][7]. Dostępne stało się kierowanie pojazdami takimi jak czołg T-34, czołg M4 Sherman i samochód Willys Jeep[8]. Wprowadzony został system rang, w którym za osiągnięcia w grze graczowi przyznawane są specjalne zdolności takie jak lepsze uzbrojenie i możliwość przywoływania wsparcia artylerii[6][9]. Dodano również 11 nowych map[10].

Wprowadzone zostały nieznaczne modyfikacje do rozgrywki. Możliwe stało się przeniesienie stacjonarnych karabinów maszynowych, które można rozstawić na przykład na płaskim terenie, oknach i przeszkodach terenowych[6][11]. Kierowany przez gracza bohater zyskał umiejętność szybkiego biegu, a także „podgotowania” granatów, czyli wypuszczenia granatu po pewnym czasie od wyciągnięcia z niego zawleczki, co zmniejsza szanse ochrony wroga przed wybuchem[12]. Oprócz broni z Call of Duty są dostępne nowe jej rodzaje, np. rozstawiane na ziemi lekkie karabiny maszynowe Browning.30 i MG 34, karabiny samopowtarzalne SWT i Gew43, granatnik przeciwpancerny Bazooka, pistolet TT oraz miotacz ognia Flammenwerfer 41[6].

Wydanie gry

edytuj

25 marca 2004 portale GameSpot i IGN na podstawie doniesień z pisma „PC Gamer” opublikowały pierwsze informacje o Call of Duty: United Offensive[13][14]. 9 kwietnia 2004 Activision opublikowało pierwsze zrzuty ekranu z gry[15][16]. Jednocześnie oficjalnie zostały ogłoszone prace nad grą[17].

Gra została pokazana 12 maja 2004 na targach Electronic Entertainment Expo – zaprezentowano wersję demonstracyjną zawierającą obronę Bastogne, inwazję na Sycylię oraz misję pod Kurskiem[18][19]. Recenzent Dan Adams z portalu IGN pochwalił demo gry za rozgrywkę i poprawioną w stosunku do Call of Duty oprawę graficzną, szczególnie wygląd nieba i chmur[18].

14 września 2004 gra pojawiła się w sklepach w Stanach Zjednoczonych[20][21]. Dwa dni później została opublikowana wersja demonstracyjna gry[22]. 22 października 2004 gra została wydana w Polsce; dystrybutorem był Licomp Empik Multimedia[2]. 22 grudnia 2004 opublikowano dodatkowy zestaw ośmiu nowych map do trybu gry wieloosobowej[23]. 5 kwietnia 2005 roku Call of Duty: United Offensive ukazała się wraz z podstawową Call of Duty w ramach pakietu Call of Duty Deluxe Edition[24].

Odbiór gry

edytuj
 
Recenzje
Publikacja Ocena
1UP.com A[25]
Eurogamer 9/10[26]
Game Revolution B+[10]
GameSpot 8.9/10[6]
GameSpy  [27]
GameZone 9.3/10[5]
IGN 8.4/10[28]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
GameRankings

87% (z 55 recenzji)[29]

Nagrody
Organizacja Nagroda
IGN Editor’s Choice[28]

Call of Duty: United Offensive została pozytywnie przyjęta przez recenzentów, osiągając według agregatora GameRankings średnią wynoszącą około 87% maksymalnych ocen[29]. Chwalono ulepszone, poprawiające wygląd gry efekty cząsteczkowe[5][28]. Shawn Sanders z portalu Game Revolution pozytywnie ocenił ponadto oprawę dźwiękową[10].

W grze zauważono jednak, że podobnie jak w podstawowej wersji, gracz nie ma możliwości swobodnego poruszania się w świecie gry[26][30]. Sal Accardo z portalu GameSpy skrytykował grę za chaos występujący w misjach i przesadnie dużą ilość komputerowych wrogów[27]. Krytycy ze strony 1UP.com również negatywnie ocenili zbyt dużą ilość przeciwników, podając jeszcze jedną wadę gry – krótki czas trwania trybu gry jednoosobowej[25]. Tom McNamara z portalu IGN stwierdził, że w kampanii możliwość kierowania pojazdami daje się zauważyć jedynie przez krótką chwilę[30].

Pozytywnie oceniony został tryb gry wieloosobowej. Według recenzenta z portalu GameZone dodatek znacząco odmienił rozgrywkę wieloosobową w stosunku do gry podstawowej[5]. Tom McNamara pisał, że dzięki systemowi Kill Cam pokazującemu pozycję zabójców oraz zaprojektowaniu map skutecznie zostało ograniczone zjawisko kampowania[31]. Jason Ocampo z portalu GameSpot pochwalił grę wieloosobową za zmniejszenie roli strzelców wyborowych na rzecz pojazdów[6], a Tom Bramwell ze strony Eurogamer stwierdził, że na tle kampanii jednoosobowej rozgrywka wieloosobowa jest względnie łatwa[26].


Przypisy

edytuj
  1. ↑ Call of Duty (PC): Patch 1.51. lem.com.pl, 2007-07-03. [dostęp 2016-03-28].
  2. ↑ a b Call of Duty: United Offensive (PC) – Encyklopedia Gier. GRY-OnLine. [dostęp 2010-12-11].
  3. ↑ Search Results – Call of Duty: United Offensive. ESRB. [dostęp 2010-12-11]. (ang.).
  4. ↑ Szukaj gier – Call of Duty – United Offensive. PEGI. [dostęp 2010-12-11].
  5. ↑ a b c d Call of Duty: United Offensive – PC – Review. GameZone, 2004-09-20. [dostęp 2010-12-12]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e f Jason Ocampo: Call of Duty: United Offensive Review for PC. GameSpot, 2004-09-14. [dostęp 2010-12-12]. (ang.).
  7. ↑ Andrew Park: Call of Duty: United Offensive Updated Hands-On: Single-Player and Multiplayer. GameSpot, 2004-09-02. [dostęp 2010-12-12]. (ang.).
  8. ↑ Call of Duty: United Offensive Manual, s. 24–26.
  9. ↑ Call of Duty: United Offensive Manual, s. 38, 39.
  10. ↑ a b c Shawn Sanders: Call of Duty: United Offensive Review for the PC. Game Revolution, 2004-09-22. [dostęp 2011-01-21]. (ang.).
  11. ↑ Call of Duty: United Offensive Manual, s. 22.
  12. ↑ Call of Duty: United Offensive Manual, s. 11, 15.
  13. ↑ Justin Calvert: United Offensive for Call of Duty. GameSpot, 2004-05-24. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
  14. ↑ David Adams: Call of Duty Expansion Coming. IGN, 2004-05-24. [dostęp 2011-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-26)]. (ang.).
  15. ↑ David Adams: Call of Duty: United Offensive details. IGN, 2004-04-09. [dostęp 2011-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-10)]. (ang.).
  16. ↑ Tor Thorsen: First Look: Call of Duty: United Offensive. GameSpot, 2004-04-09. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
  17. ↑ Call of Duty: United Offensive Announced. IGN, 2004-04-09. [dostęp 2011-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-19)]. (ang.).
  18. ↑ a b Dan Adams: E3 2004: Call of Duty: United Offensive. IGN, 2004-05-12. [dostęp 2011-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-27)]. (ang.).
  19. ↑ Sam Parker: Call of Duty: United Offensive E3 2004 Hands-On Impressions. GameSpot, 2004-05-12. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
  20. ↑ David Adams: Call of Duty: United Offensive Ships. IGN, 2004-09-14. [dostęp 2011-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-16)]. (ang.).
  21. ↑ Tor Thorsen: Call of Duty: United Offensive ships. GameSpot, 2004-09-14. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
  22. ↑ Tor Thorsen: United Offensive demo launched. GameSpot, 2004-09-16. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
  23. ↑ Activision publikuje zestaw ośmiu map do Call of Duty: United Offensive. GRY-OnLine, 2004-12-22. [dostęp 2011-01-18].
  24. ↑ Tim Surette: Call of Duty gets the Deluxe treatment. GameSpot, 2005-04-05. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
  25. ↑ a b Call of Duty: United Offensive Review. 1UP, 2004-09-16. [dostęp 2011-01-21]. (ang.).
  26. ↑ a b c Tom Bramwell: Call of Duty: United Offensive PC Review – Page 1. Eurogamer, 2004-09-27. [dostęp 2011-01-21]. (ang.).
  27. ↑ a b Sal Accardo: Call of Duty: United Offensive – Page 1. GameSpy, 2004-13-09. [dostęp 2011-01-21]. (ang.).
  28. ↑ a b c Tom McNamara: Call of Duty: United Offensive Review – PC Review. IGN, 2004-09-14. [dostęp 2011-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-23)]. (ang.).
  29. ↑ a b Call of Duty: United Offensive for PC. GameRankings. [dostęp 2011-01-21]. (ang.).
  30. ↑ a b Tom McNamara: Call of Duty: United Offensive Review – PC Review (Page 2). IGN, 2004-09-14. [dostęp 2011-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-04)]. (ang.).
  31. ↑ Tom McNamara: Call of Duty: United Offensive Review – PC Review (Page 3). IGN, 2004-09-14. [dostęp 2011-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-23)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Call of Duty: United Offensive Manual. 2004.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Call_of_Duty:_United_Offensive&oldid=72295486”