Burchard Müller von der Lühnen
Burchard Müller von der Lühnen (ur. 10 marca 1604, zm. 22 lipca 1670[1]) – generał-major wojska szwedzkiego, uczestnik m.in. wojny trzydziestoletniej, II wojny północnej i wojny polsko-szwedzkiej w Inflantach pod rozkazami Jacoba De la Gardie.
| generał major | |
| Data urodzenia |
10 marca 1604 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 lipca 1670 |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
W Polsce znany przede wszystkim z nieudanego oblężenia Jasnej Góry w okresie od 18 listopada do 27 grudnia 1655 roku. Przez Sienkiewicza w Potopie określany przekręconym mianem Poliocertesa na pamiątkę jednego z wybitniejszych wodzów starożytności, słynącego ze sztuki oblężniczej.
Życiorys
edytujPochodził z Lüneburga, jego ojciec, Bernhard Müller był wojskowym i zasłużonym uczestnikiem III wojny austriacko-tureckiej[2]. W 1623 roku wstąpił do wojska szwedzkiego, następnie brał udział w wojnie polsko-szwedzkiej o Inflanty i w wojnie trzydziestoletniej, podczas której został mianowany rotmistrzem. Uniknął niewoli podczas I bitwy pod Nördlingen, wydostając się z okrążenia[2]. W 1636 roku został majorem, a 5 lat później pułkownikiem. W 1648 roku brał udział w oblężeniu Pragi[2].
Po zawarciu pokoju westfalskiego został komendantem miasta Greifswald, został także awansowany do stopnia generała[2]. W 1650 otrzymał szlachectwo[3][2]. Był właścicielem dóbr w Ludwigsburgu, Mellenthin i Neetzow[2].
Miał dwóch synów: Carla Leonharda, generała i Jacoba Heinricha, sędziego[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Daty przyjęte za źródłami szwedzkimi, mogą być podane według kalendarza juliańskiego zamiast gregoriańskiego.
- ↑ a b c d e f g Müller von der Lühne, Burchard [online], www.deutsche-biographie.de [dostęp 2023-03-20] (niem.).
- ↑ Sławomir Leśniewski, Potop: czas hańby i sławy 1655-1660, ISBN 978-83-08-06307-1 [dostęp 2022-05-14].
Bibliografia
edytuj- Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Bd. 22, S. 701–702. (niem.)
- 30-åriga krigets stora krigare, Patrik Andersson (szw.)