Bogusław Chrabota
Bogusław Tadeusz Chrabota (ur. 30 grudnia 1964 w Krakowie[1]) – polski prawnik i politolog, dziennikarz telewizyjny i prasowy, a także publicysta i pisarz, w latach 2013–2024 redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita”.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 grudnia 1964 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita” (2013–2024) |
| Małżeństwo |
Dorota Chrabota |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujRodzina i wykształcenie
edytujRodzina dziadka od strony ojca pochodziła z Bronowic[2]. W wywiadzie dla Barbary Fedoniuk z Radia Olsztyn w 2014 Bogusław Chrabota wspominał, że jego ojciec należał do PZPR[3], matka natomiast wywodziła się z religijnej katolickiej rodziny, osiadłej po wojnie w Zabrzu[3]. W mieście tym był wychowywany przez dziadków[3].
W 1989 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. Przebywał na różnych stypendiach w Stanach Zjednoczonych (w 1990 był stypendystą Departamentu Stanu Stanów Zjednoczonych, w 1991 uniwersytetów Hartford, UMASS, Boston College i Columbia, w 1993 National Forum Foundation)[4]. Od 1990 do 1992 był doktorantem w Instytucie Nauk Politycznych UJ.
Działalność zawodowa
edytujW latach 80. był współpracownikiem m.in. „Brulionu”, „Tumultu”, „Promienistych”. Publikował również w „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”. W latach 90. pisał do „Czasu Krakowskiego”, był też felietonistą czasopisma „Press”[1]. Jego artykuły ukazywały się później również w „Ozonie”, „Newsweeku”, „Wprost”[4]. Był współzałożycielem Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego (1987)[1].
Po 1989 został dziennikarzem Krakowskiego Ośrodka TVP. Pracę tę otrzymał – jak sam wspomniał w jednym z wywiadów – od Bogdana Klicha, ówczesnego szefa informacji TVP Kraków[3]. Od 1992 do 1993 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego Telewizyjnej Agencji Informacyjnej[1].
W 1993 objął stanowisko dyrektora programowego Polsatu[1]. Później był szefem anteny, szefem informacji i publicystyki, był też pomysłodawcą różnych programów, w tym m.in. Graffiti, Plus Minus, Ring, serialu Świat według Kiepskich. Współtworzył m.in. programy Na każdy temat, Idź na całość, Bar. Był autorem formatu i producentem programu Państwo w państwie[5]. Od 2008 związany z Polsat News, gdzie zaczął prowadzić magazyn Wydarzenia Opinie Komentarze, a wcześniej był gospodarzem magazynu To był dzień. Komentator Tok FM, Radiowej Trójki, Polskiego Radia RDC i Radia PiN. Zajął się również prowadzeniem wykładów z dziennikarstwa m.in. na Uniwersytecie Warszawskim.
19 grudnia 2012 został powołany na stanowisko redaktora naczelnego dziennika „Rzeczpospolita”, które objął 2 stycznia 2013[5][6]. W czerwcu 2018 wybrany na funkcję prezesa zarządu Izby Wydawców Prasy na okres trzyletniej kadencji[7]. Objął też funkcję wiceprezesa zarządu European Newspaper Publishers Association z siedzibą w Brukseli[8]
W czerwcu 2020 został dziennikarzem stacji Polsat News jako jeden z prowadzących programy Państwo to My oraz Prezydenci i premierzy[9][10]. W grudniu tego samego roku kierownictwo internetowej rozgłośni Halo.Radio poinformowało, że Bogusław Chrabota został jej stałym komentatorem wydarzeń społeczno-politycznych[11]. W październiku 2024 na funkcji redaktora naczelnego „Rzeczpospolitej” zastąpił go Michał Szułdrzyński; Bogusław Chrabota objął natomiast funkcję redaktora naczelnego wydawnictwa Gremi Media[12].
Działalność artystyczna
edytujW 2006 razem z grupą Yeednoo wydał album Yeednoo, na którym pod pseudonimem Jabro Bogota wystąpił jako wokalista[13][14]. Współautor muzyki ilustracyjnej do książki Mistyka pustyni, a także członek Polskiego Stowarzyszenia Bluesowego[5]. W kadencji 2016/2017 prezydent na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie.
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujW 2014 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[15]. W 2022 wyróżniony Krzyżem Orderu Pro Merito Melitensi[16]. W 2011 otrzymał Medal „Niezłomnym w słowie”[17]
Życie prywatne
edytujŻonaty z prawniczką Dorotą Chrabotą, kandydatką Nowoczesnej do parlamentu[18]. Mają dwie córki[18].
Wybrane publikacje
edytuj- Rysunki anatomiczne, tom poezji, Kraków: „Inter-Esse”, 1992[19].
- Wpośrodku nocy, tom poezji, Białystok: „Łuk”, 1995[20].
- Kroniki z czasów Mitanni, tom poezji, Warszawa: Wydawnictwo Książkowe „Twój Styl”, 2001[21].
- Ferzan: opowieść, powieść, Warszawa: TOtamTO Art&Media, 2003[22].
- Mistyka pustyni, tom esejów, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2011[23].
- Königsberg. Historia rodzinna, tom poezji i esejów, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2013[24].
- Psy Egiptu, powieść, Poznań: Zysk i S-ka, 2015[25].
- Rzeczpospolita osobista, tom esejów, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2015[26].
- Świnia z twarzą Stalina, proza, Poznań: Zysk i S-ka, 2017[27].
- Gitara i inne demony młodości, powieść, Poznań: Zysk i S-ka 2019[28].
- Influenza magna. U progów wieczności, powieść, Warszawa: Ringier Axel Springer 2021.
- Zabójca szwoleżerów i inne opowiadania, tom opowiadań, Poznań: Zysk i S-ka 2023.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, Warszawa: Dom Wydawniczy „Elipsa”, 2000, s. 88, ISBN 83-7151-330-5.
- ↑ Bogusław Chrabota, Autolustracja. Opowieść o moim dziadku [online], rp.pl, 11 lutego 2019 [dostęp 2019-02-11].
- ↑ a b c d Bogusław Chrabota: moja biografia jest bardzo pokomplikowana [online], ro.com.pl, 14 listopada 2014 [dostęp 2019-02-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-26].
- ↑ a b Rozmowa dnia: Bogusław Chrabota, sdp.pl, 25 maja 2012 [zarchiwizowane 2016-03-04].
- ↑ a b c Bogusław Chrabota redaktorem naczelnym „Rzeczpospolitej”, rp.pl, 19 grudnia 2012 [zarchiwizowane 2014-12-15].
- ↑ Bogusław Chrabota, Tradycja, wolność, Rzeczpospolita, rp.pl, 1 stycznia 2013 [zarchiwizowane 2015-04-16].
- ↑ Bogusław Chrabota nowym prezesem Izby Wydawców Prasy [online], rp.pl, 13 czerwca 2018 [dostęp 2019-09-25].
- ↑ President and board. enpa.eu. [dostęp 2023-12-18]. (ang.).
- ↑ Bogusław Chrabota współprowadzącym program „Państwo to My” w Polsat News [online], polsatnews.pl [dostęp 2020-06-14].
- ↑ Michał Niedbalski, Bogusław Chrabota z debiutem w programie „Prezydenci i premierzy” w Polsat News [online], tvpolsat.info, 7 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-14].
- ↑ Nikola Bochyńska, Bogusław Chrabota od stycznia będzie komentatorem w Halo.Radio [online], wirtualnemedia.pl, 17 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-19].
- ↑ Zmiana naczelnego w „Rzeczpospolitej”. Chrabota na nowym stanowisku [online], wirtualnemedia.pl, 2 października 2024 [dostęp 2024-10-02].
- ↑ Naczelny Polsatu wydaje płytę [online], wp.pl, 10 sierpnia 2006 [dostęp 2015-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-10].
- ↑ Wciągnął mnie blues. Z Bogusławem Chrabotą rozmawia Przemysław Dziubłowski [online], zw.com.pl, 15 września 2006 [dostęp 2015-04-10].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 maja 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 923).
- ↑ Nowy Zarząd Związku Polskich Kawalerów Maltańskich [online], zakonmaltanski.pl, 6 czerwca 2022 [dostęp 2023-10-03].
- ↑ Medal Niezłomnym w Słowie, 13-grudnia.pl [zarchiwizowane 2018-07-02].
- ↑ a b Maria Mazurek, Nowoczesna kobieta mówi, że bierze sprawy w swoje ręce [online], gazetakrakowska.pl, 15 października 2015 [dostęp 2019-02-09].
- ↑ Bogusław Chrabota, Rysunki anatomiczne, Kraków: „Inter-Esse”, 1992, ISBN 83-85109-10-2, OCLC 69486745.
- ↑ Bogusław Chrabota, Wpośrodku nocy, Białystok: „Łuk”, 1995, ISBN 83-85183-10-8, OCLC 80239609.
- ↑ Bogusław Chrabota, Kroniki z czasów Mitanni, Warszawa: Wydawnictwo Książkowe „Twój Styl”, 2001, ISBN 83-7163-212-6, OCLC 297618023.
- ↑ Bogusław Chrabota, Ferzan: opowieść, Warszawa: TOtamTO Art&Media, 2003, ISBN 83-919355-0-7, OCLC 749449049.
- ↑ Bogusław Chrabota, Mistyka pustyni, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2011, ISBN 978-83-61587-58-3, OCLC 802477049.
- ↑ Bogusław Chrabota, Königsberg. Historia rodzinna, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2013, ISBN 978-83-63631-47-5, OCLC 860421635.
- ↑ Bogusław Chrabota, Psy Egiptu, Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2015, ISBN 978-83-7785-719-9, OCLC 934681398.
- ↑ Bogusław Chrabota, Rzeczpospolita osobista, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2015, ISBN 978-83-7982-135-8, OCLC 965754415.
- ↑ Bogusław Chrabota, Świnia z twarzą Stalina, Poznań: Zysk i S-ka, 2017, ISBN 978-83-8116-168-8, OCLC 1037884439.
- ↑ Bogusław Chrabota, Gitara i inne demony młodości, Poznań: Zysk i S-ka, 2019, ISBN 978-83-8116-659-1, OCLC 1112604007.
Linki zewnętrzne
edytuj- Chrabota, Bogusław [online], Katalog Biblioteki Narodowej [dostęp 2016-09-26].