Bitwa pod Mailbergiem

Bitwa pod Mailbergiem[1][2], bitwa pod Mailberg[3] – starcie zbrojne, które miało miejsce 12 maja 1082 między wojskami czeskimi a austriackimi, zakończone zwycięstwem Czechów.

Bitwa pod Mailbergiem
Ilustracja
Bitwa pod Mailbergiem
Czas

12 maja 1082

Miejsce

Mailberg

Wynik

wygrana wojsk czeskich

Strony konfliktu
Marchia Austriacka Księstwo Czech
Dowódcy
Leopold II Piękny Wratysław II
Położenie na mapie Austrii
Mapa konturowa Austrii, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
48°40′N 16°11′E/48,666667 16,183333

W 1081 margrabia austriacki Leopold II Piękny poparł antykróla Hermana z Salm i tym samym popadł w konflikt z królem Henrykiem IV. Ten nie mógł interweniować, gdyż w tym czasie znajdował się we Włoszech. Nadał więc marchię swemu sojusznikowi, księciu czeskiemu Wratysławowi II, licząc, że pokona on buntownika[4][5].

Przebieg bitwy

edytuj

Według Kosmasa wojska czeskie poruszały się w dwóch częściach: jednej dowodzonej przez Ottona i Konrada i drugiej pod wodzą samego Wratysława, w skład której wchodziło m.in.: najemne rycerstwo ratyzbońskie. Wobec tego siły austriackie dowodzone przez margrabiego Leopolda ustawiły się w formacji klina. Wtedy natarły na nie siły czeskie. Rycerstwo ratyzbońskie zaatakowały prawe skrzydło Austriaków, Otto i Konrad – lewe, a Wratysław – centrum. W walce tej siły Leopolda zostały rozbite[6].

Z kolei według Żywota biskupa Altmanna bitwa rozpoczęła się od obrzucania się oszczepami, a następnie doszło do krwawej walki wręcz, w której pomimo dużych strat triumfowały wojska czeskie[7].

Konsekwencje

edytuj

Po zwycięskiej bitwie, wojska Wratysława spustoszyły ziemie marchii austriackiej. Nie udało się jednak trwale zająć tych ziem i Leopold pozostał margrabią austriackim[8]. W 1084 kolejną wyprawę na marchię austriacką zorganizował Henryk IV. Nie doszło wtedy jednak do walk, gdyż Leopold najprawdopodobniej pogodził się z królem[8][5].

Przypisy

edytuj
  1. Mateusz Kosonowski, O najnowszym historiograficznym portrecie Władysława Hermana, „Studia Historyczne” (4 (232)), Kraków 2015, s. 548, ISSN 0025-1429.
  2. Joanna Sobiesiak, Biografia dla zaawansowanych, czyli uwagi o książce Lukáša Reitingera: Vratislav. První král Čechů. Praha, Argo, 2017, ss. 533, „Średniowiecze Polskie i Powszechne” (11 (15)), 2019, s. 310, ISSN 2353-9720.
  3. Delestowicz 2020 ↓, s. 345.
  4. Delestowicz 2020 ↓, s. 349.
  5. a b Walter Koch, Leopold II., [w:] Neue Deutsche Biographie, t. 14, 1985, s. 276-277 [dostęp 2021-10-04].
  6. Delestowicz 2020 ↓, s. 349-350.
  7. Delestowicz 2020 ↓, s. 350.
  8. a b Delestowicz 2020 ↓, s. 351-352.

Bibliografia

edytuj
  • Norbert Delestowicz, Bolesław II Szczodry: trzeci król Polski: od władzy po wygnanie, Kraków: Wydawnictwo Avalon, 2020, ISBN 978-83-7730-416-7.