Andrea de Cesaris

włoski kierowca Formuły 1

Andrea de Cesaris (ur. 31 maja 1959 w Rzymie, zm. 5 października 2014 tamże) – włoski kierowca Formuły 1. Znany z dużej liczby wypadków (stąd złośliwie zwany „Andrea de Crasheris”[1], ang crash – wypadek), słynął również z umiejętności blokowania innych kierowców (stąd zwany przez niektórych z nich "ruchomą zaporą drogową"[2]). Posiadacz rekordu największej liczby wyścigów bez zwycięstwa (208).

Andrea de Cesaris
Ilustracja
Andrea de Cesaris (1982)
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

31 maja 1959
Rzym

Data i miejsce śmierci

5 października 2014
Rzym

Andrea de Cesaris podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych w 1984 roku

Kariera

edytuj

De Cesaris wielokrotnie zdobywał tytuły mistrzowskie, gdy ścigał się w kartingu. Następnie ścigał się w Brytyjskiej Formule 3, gdzie, z powodu dużej liczby wypadków nie był w stanie wywalczyć tytułu mistrzowskiego. Następnie trafił do Formuły 2, do zespołu Rona Dennisa Project 4.

W Formule 1 debiutował w sezonie 1980 w Alfie Romeo podczas Grand Prix Kanady. Nie ukończył tego wyścigu z powodu awarii silnika. W tamtym sezonie wystartował jeszcze w Grand Prix Stanów Zjednoczonych, gdzie na 2 okrążeniu miał wypadek.

W sezonie 1981 jeździł w McLarenie. Zdobył wtedy jeden punkt (w Grand Prix San Marino); dla porównania, jego kolega z teamu, John Watson, zdobył w tamtym sezonie punktów 27.

Sezon 1982 spędził ponownie w Alfie Romeo. W Grand Prix Stanów Zjednoczonych Zachód zdobył swoje pierwsze i jedynie pole position, czym przeszedł do historii jako najmłodszy zdobywca pole position (ten rekord pobił dopiero podczas Grand Prix Belgii w sezonie 1994 Rubens Barrichello). Wyścigu tego nie ukończył, ale podczas Grand Prix Monako zdobył swoje pierwsze podium (trzecie miejsce). Kolejny punkt zdobyty w Grand Prix Kanady dały mu na koniec sezonu 5 punktów i 17 miejsce w klasyfikacji generalnej.

Następny sezon spędził również w Alfie Romeo. Dzięki drugim miejscom w Grand Prix Niemiec i RPA oraz czwartemu miejscu w Grand Prix Europy zdobył łącznie 15 punktów i 8 miejsce na koniec sezonu.

W sezonie 1984 de Cesaris jeździł we francuskim teamie Ligier. Zdobył w nim 3 punkty (za 5 miejsce w Grand Prix RPA i 6 w Grand Prix San Marino), co dało mu 18 miejsce w klasyfikacji końcowej. W sezonie 1985 również jeździł w Ligierze, również zdobył 3 punkty (za 4 miejsce w Grand Prix Monako), ale tym razem zajął na koniec sezonu 17 miejsce.

Przed sezonem 1986 przeszedł do Minardi. Sezon ten był do Włocha katastrofalny – nie ukończył 14 wyścigów, do jednego się nie zakwalifikował, a ukończył zaledwie jeden – Grand Prix Meksyku na 8 miejscu.

W sezonie 1987 jeździł w teamie Brabham. Punktował tylko w jednym wyścigu, ale za to na podium – miało to miejsce w Grand Prix Belgii. 4 punkty zapewniły mu 14 miejsce w klasyfikacji łącznej.

Sezon 1988 spędził jako jedyny kierowca zespołu Rial. 3 punkty za czwarte miejsce w Grand Prix USA - Wschód dały mu 15 miejsce na koniec sezonu.

Lata 1989 i 1990 spędził w zespole Scuderia Italia. W pierwszym sezonie startów w nim zdobył 4 punkty (za 3 miejsce w Grand Prix Kanady), co dało mu 16 miejsce w końcowej klasyfikacji. Drugi sezon ukończył bez punktów.

W sezonie 1991 jeździł dla zespołu Jordan. Do pierwszego wyścigu nie prekwalifikował się, ale później zdobywał czwarte miejsca w Kanadzie i Meksyku, piąte w Niemczech i szóste we Francji dały mu, dzięki 9 punktom, dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej.

W latach 1992 i 1993 jeździł w zespole Tyrrell. W roku 1992 zdobył 8 punktów (z powodu piątych miejsc w Grand Prix Meksyku i Kanady, czwartego w Grand Prix Japonii i szóstego w Grand Prix Włoch). W sezonie 1993 nie zdobył ani jednego punktu.

Na początku sezonu 1994 nie miał kontraktu z żadnym zespołem, ale po Grand Prix Pacyfiku został zatrudniony na dwa wyścigi w miejsce kontuzjowanego Eddiego Irvine'a (zdobył 4 miejsce w Grand Prix Monako). Po Grand Prix Hiszpanii zastąpił w Sauberze kontuzjowanego Karla Wendlingera. Dla tego teamu zdobył 1 punkt za szóste miejsce w Grand Prix Francji. Łącznie w sezonie zdobył 4 punkty i 19 miejsce w klasyfikacji generalnej. Po roku 1994 wycofał się z Formuły 1.

Następnie pracował jako makler w Monte Carlo. Zginął w wypadku motocyklowym 5 października 2014 roku[3]

Wyniki w Formule 1

edytuj
Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1980                             0 NS
Marlboro Team Alfa Romeo Alfa Romeo 179 Alfa Romeo 1260 3.0 V12 - - - - - - - - - - - - NU NU
1981                               1 18
Marlboro McLaren International McLaren M29F Ford DFV 3.0 V8 NU NU 11 - - - - - - - - - - - -
McLaren M29C - - - 6 NU - - - - - - - - - -
McLaren MP4 - - - - - NU NU 11 NU NU 8 NW 7 NU 12
1982                                 5 17
Marlboro Team Alfa Romeo Alfa Romeo 179D Alfa Romeo 1260 3.0 V12 13 - - - - - - - - - - - - - - -
Alfa Romeo 182 - NU NU NU NU - NU 6 NU NU NU NU NU 10 10 9
Alfa Romeo 182B - - - - - 3 - - - - - - - - - -
1983                               15 8
Marlboro Team Alfa Romeo Alfa Romeo 183T Alfa Romeo 890T 1.5 V8T WYK NU 12 NU NU NU NU NU 8 2 NU NU NU 4 2
1984                                 3 18
Ligier Loto Ligier JS23 Renault EF4 1.5 V6T NU 5 NU 6 10 NU NU NU NU 10 7 NU NU NU - -
Ligier JS23B - - - - - - - - - - - - - - 7 12
1985                                 3 17
Equipe Ligier Gitanes Ligier JS25 Renault EF4B 1.5 V6T NU NU NU 4 14 10 NU NU NU NU NU - - - - -
1986                                 0 24
Minardi Team Minardi M185B Motori Moderni Tipo 615-90 1.5 V6T NU NU NU NZ NU NU NU NU NU NU - - - - - -
Minardi M186 - - - - - - - - - - NU NU NU NU 8 NU
1987                                 4 14
Motor Racing Developments Ltd. Brabham BT56 BMW M12/13 1.5 R4T NU NU 3 NU NU NU NU NU NU NU NU NU NU NU NU 8
1988                                 3 15
Rial Racing Rial ARC1 Ford DFZ 3.5 V8 NU NU NU NU 9 4 10 NU 13 NU NU NU NU NU NU 8
1989                                 4 16
BMS Scuderia Italia Dallara F189 Ford DFR 3.5 V8 13 10 13 NU NU 3 NZ NU 7 NU 11 NU NU 7 10 NU
1990                                 0 27
BMS Scuderia Italia Dallara F190 Ford DFR 3.5 V8 NU NU NU NU NU 13 DK NU NZ NU NU 10 NU NU NU NU
1991                                 9 9
Team 7UP Jordan Jordan 191 Ford HB4 3.5 V8 NPK NU NU NU 4 4 6 NU 5 7 13 7 8 NU NU 8
1992                                 8 9
Tyrrell Racing Organisation Tyrrell 020B Ilmor 2175A 3.5 V10 NU 5 NU NU 14 NU 5 NU NU NU 8 8 6 9 4 NU
1993                                 0 27
Tyrrell Racing Organisation Tyrrell 020C Yamaha OX10A 3.5 V10 NU NU NU NU DK 10 NU 15 - - - - - - - -
Tyrrell 021 - - - - - - - - NS NU 11 NU 13 12 NU 13
1994                               4 19
Sasol Jordan Jordan 194 Hart 1035 3.5 V10 - - NU 4 - - - - - - - - - - - -
Sauber Mercedes Sauber C13 Mercedes 2175B 3.5 V10 - - - - - NU 6 NU NU NU NU NU NU NU - -

Przypisy

edytuj
  1. 8W - Who? - Andrea De Cesaris [online], www.forix.com [dostęp 2017-11-21].
  2. Moto Magazyn, nr 10/1994
  3. Perde il controllo della moto, muore sul Gra l'ex pilota di F1 De Cesaris - Repubblica.it [online], roma.repubblica.it [dostęp 2017-11-21] (wł.).

Bibliografia

edytuj