Alabastron
starożytna naczynie na perfumy
Alabastron (stgr. ἀλάβαστρον) – starożytne naczynie toaletowe w kształcie cylindrycznej, gruszkowatej buteleczki ze spłaszczonym wylewem[1], na którym rozcierano pachnidła (wonne olejki).
Forma naczynia znana i używana w starożytnym Egipcie i Grecji oraz na Bliskim Wschodzie. Nazwę swą zawdzięcza materiałowi, z którego pierwotnie je wytwarzano, tj. z alabastru; później alabastrony wyrabiano również z gliny lub szkła. Zwykle miały zaoblone dno i dwa uszka do zawieszania. Często ozdabiane były malowidłami, rzadziej rzeźbione[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z, Zdzisław Piszczek (red.), wyd. 5, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 28, ISBN 83-01-03529-3, OCLC 16113428.
- ↑ Sztuka świata. T. 17, Słownik terminów: A-K, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 18, ISBN 978-83-213-4726-4, OCLC 829853214.