Adam Borowski
Adam Zbigniew Borowski (ur. 21 lipca 1955 w Warszawie) – polski działacz opozycji demokratycznej i niepodległościowej w PRL, wydawca i działacz społeczny.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 lipca 1955 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Partia |
Przymierze Prawicy (2001–2002) |
| Odznaczenia | |
     .jpg){kind=small}
| |
Życiorys
edytujW 1975 ukończył Technikum Mechaniczne w Warszawie. Od 1979 studiował zaocznie na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Został relegowany z uczelni po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981.
W latach 1975–1976 pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Materiałów Budowlanych w Warszawie, następnie w Przedsiębiorstwie Budowy Sieci Cieplnych, a od 1979 w stołecznym Miejskim Przedsiębiorstwie Robót Elektrycznych.
Od września 1980 był członkiem NSZZ „Solidarność”, pracował społecznie w Komisji Interwencji i Mediacji Regionu Mazowsze, w swoim zakładzie pracy przewodniczył związkowej Komisji Zakładowej, a w dniach 14–15 grudnia 1981 zorganizował strajk. Był organizatorem struktur podziemnych Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu „Solidarności”. Współorganizował niezależny od władz pochód pierwszomajowy w 1982. Był jednym z organizatorów akcji uwolnienia postrzelonego przez milicję Jana Narożniaka. 10 lipca 1982 został aresztowany, a 19 maja 1983 skazany na sześć lat więzienia (w lipcu 1983 wyrok zmniejszono o połowę). W lipcu 1984 został zwolniony warunkowo. W 1985 został zaprzysiężonym członkiem Solidarności Walczącej. Uczestniczył w podziemnym ruchu wydawniczym, organizował wydawnictwa Wers i Prawy Margines, wydawał pismo Solidarności Walczącej „Horyzont”.
W 1989 założył Oficynę Wydawniczą „Volumen”. Działał później w Lidze Republikańskiej, a następnie w Przymierzu Prawicy (zasiadał w radzie politycznej tej partii i jako jej kandydat bez powodzenia startował do Sejmu z listy PiS w wyborach w 2001[1]).
W 1994 był współzałożycielem, a od 2000 przewodniczącym Komitetu Polska-Czeczenia. Od listopada 2005 pełni funkcję „Honorowego Konsula Czeczeńskiej Republiki Iczkerii” w Polsce[2]. W 2014 zasiadł w Komitecie Honorowym Fundacji „Łączka”, sprawującej opiekę i działalność wspierającą wobec Kwatery na Łączce[3]. Jest przewodniczącym warszawskiego klubu „Gazety Polskiej”[4]. W wyborach w 2019 i 2023 bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy PiS[5][6].
Odznaczenia
edytujW 1997 otrzymał Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, a w 2000 odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”. W 2006, za „wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej”, został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[7]. W 2017 został odznaczony przez minister edukacji narodowej Annę Zalewską Medalem Komisji Edukacji Narodowej za udział w obronie nauczania historii w szkołach w 2012 roku[8]. W 2011 otrzymał nagrodę Kustosz Pamięci Narodowej[9]. W 2021 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[10].
Przypisy
edytuj- ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2020-01-01].
- ↑ Polska nie uznaje Czeczeńskiej Republiki Iczkeria, a powołanie Adama Borowskiego nie odbyło się zgodnie z prawem dyplomatycznym i konsularnym. Według MSZ funkcja Adama Borowskiego „ma charakter czysto medialny”, a jego działania „nie rodzą żadnych skutków prawnych”, za: Wiktor Ferfecki, MSZ odcina się od Adama Borowskiego, tvp.info, 22 września 2010. [dostęp 2011-12-30].
- ↑ Komitet Honorowy Fundacji Łączka. fundacjalaczka.pl. [dostęp 2014-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-17)].
- ↑ Kluby Gazety Polskiej. klubygp.pl. [dostęp 2018-07-01].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2020-01-03].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 23, poz. 257.
- ↑ Odznaczenia dla uczestników strajku w obronie nauczania historii. men.gov.pl, 2017-05-17. [dostęp 2017-05-18].
- ↑ Kustosz Pamięci Narodowej 2011. ipn.gov.pl. [dostęp 2018-03-01].
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 140.
Bibliografia
edytuj- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. encysol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-10)].