С

С, с (es) – litera podstawowej cyrylicy, oznaczająca spółgłoskę [s]. Jej kształt pochodzi od jednego z wariantów greckiej litery Σ (Ϲ ϲ).

С

Informacje podstawowe
Majuskuła	С
Minuskuła	с
Podstawowe pismo	cyrylica
Pochodzenie
Oparty na grafemie	Ϲ ϲ
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

W niektórych pozycjach oznacza spółgłoskę miękką:

• w języku bułgarskim przed И, Ю, Я – [sʲ];
• w języku rosyjskim przed Е, Ё, И, Ь, Ю, Я – [sʲ];
• w języku ukraińskim przed Є (tylko w transkrypcji nazw obcych), І, Ь, Ю, Я, oraz w języku białoruskim przed Е, Ё, І, Ь, Ю, Я – [sʲ] lub [ɕ] zależnie od dialektu.

Kodowanie

Znak	С		с
Nazwa w Unikodzie	Cyrillic Capital Letter Es		Cyrillic Small Letter Es
Kodowanie	dziesiętnie	szesnastkowo	dziesiętnie	szesnastkowo
Unicode	1057	U+0421	1089	U+0441
UTF-8	208 161	d0 a1	209 129	d1 81
Odwołania znakowe SGML	С	С	с	с
Macintosh Cyrillic	145	91	241	F1
ISO 8859-5	193	C1	225	E1
Windows-1251	209	D1	241	F1
KOI8-R i KOI8-U	243	F3	211	D3

Wariant niewystępujący w Unikodzie

Informacje podstawowe
Podstawowe pismo	cyrylica
Pochodzenie
Twórca	M. Kułajew
Oparty na grafemie	С
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

– litera rozszerzonej cyrylicy. Została stworzona przez M. Kułajewa i umieszczona w projekcie alfabetu jego autorstwa, mającego służyć do zapisu języka baszkirskiego. Jej odpowiednikiem w piśmie arabskim była litera ث‬, w projekcie alfabetu łacińskiego z 1924 r. dwuznak Th, w alfabecie łacińskim z lat 1930–1940 litera . Współcześnie wykorzystuje się natomiast literę Ҫ.

Według stanu z 2019 r. litera nie miała reprezentacji w Unikodzie.

Zobacz też

• C
• S