Łajka rosyjsko-europejska

Łajka rosyjsko-europejska
	; Pies rasy łajka rosyjsko-europejska
Inne nazwy	ros. Русско-европейская лайка; ang. Russo-European Laika; inne - Karelian Bear Laika, Lajka Ruissisch Europaisch
Kraj patronacki	Rosja
Kraj pochodzenia	Rosja
	Wymiary
Wysokość	50–58 cm dla psa, 48–56 cm dla suki
	Klasyfikacja
FCI	Grupa V, Sekcja 2,; nr wzorca 304
UKC	Northern Breeds
	Multimedia w Wikimedia Commons

Łajka rosyjsko-europejska (ros. Русско-европейская лайка) – jedna z ras psów zaliczana do szpiców myśliwskich. Jest to średniej wielkości pies o mocnej budowie i żywym usposobieniu, wszechstronny myśliwsko, wykorzystywany głównie do polowania na grubą zwierzynę – dziki, łosie, ale również na zwierzęta futerkowe i ptactwo. Odznacza się dużą samodzielnością i wytrwałością podczas polowania. Podlega próbom pracy^[1].

Budowa

Pies średniej wielkości o wysokości w kłębie 50–58 cm i niemal kwadratowej sylwetce (indeks 100-105). U psów kłąb wyniesiony jest o około 1–2 cm ponad krzyż, u suk wyniesienie kłębu do 1 cm.

Głowa ma kształt klina, mocno zwężającego się w kierunku nosa, z łagodnym stopem i dość wyraźnie zaznaczonym przejściem pomiędzy kośćmi policzkowymi a kufą. Wargi suche i szczelnie przylegające. Oczy średniej wielkości, lekko skośnie osadzone, koloru piwnego lub ciemnopiwnego przy każdym umaszczeniu. Uszy trójkątne, stojące, niezbyt duże, dosyć wysoko osadzone, ruchliwe.

Korpus mocny, o szerokim i prostym grzbiecie, z głęboką i szeroką klatką piersiową oraz lekko opadającym zadem. Kończyny proste i równoległe, o stromym kątowaniu. Przednie łapy ustawione lekko odsiebnie, podczas gdy łokcie skierowane są dokładnie do tyłu. Łapy okrągłe, o zwartych palcach tworzących piąstkę. Ogon niedługi, zwinięty w ciasny pierścień i noszony nad grzbietem lub na biodrze. Rozprostowany sięga do stawu skokowego lub 1–2 cm wyżej.

Szata i umaszczenie

Sierść składa się z dwóch warstw – miękkiego i gęstego podszerstka, oraz twardych i prostych włosów okrywowych o różnej długości. Na głowie, uszach i po przedniej stronie nóg sierść jest krótsza, a na szyi, grzbiecie, barkach i tylnej powierzchni kończyn występują dłuższe włosy.

Najczęściej spotykane umaszczenie to czarno-białe, jednak wzorzec dopuszcza wiele kolorów, w tym całkowicie czarny, szary, biały, "pieprz i sól", oraz łaciaty z białym lub czarnym tłem. Niepożądany jest rudy kolor oraz obfite cętkowanie na nogach.

Historia rasy

Łajka rosyjsko-europejska jest rasą, która bazuje na pierwotnych psach myśliwskich, spotykanych w północnych rejonach europejskiej części Rosji, oraz psach użytkowanych przez myśliwych z plemienia Komi. Psy w tym typie były znane od wieków i wykorzystywane bardzo wszechstronnie w polowaniu na grubą zwierzynę, oraz zwierzęta futerkowe i ptaki. Ustalenie wzorca rasy nastąpiło dopiero w latach 50. XX wieku. Rasa zyskała dużą popularność w Rosji, także wśród myśliwych-amatorów, zamieszkujących miasta.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 175.

Bibliografia

Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
Edward Frankiewicz, Szpice myśliwskie, Wydawnictwa Akcydensowe, Warszawa 1988
Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 186. ISBN 83-7073-122-8.

Linki zewnętrzne

ПлемЗавод лаек. породы Русско-Европейской и Западносибирской лайки (лайка LZS & LRE)
Laika Breeds. laikabreeds.multiservers.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-27)]. – strona internetowa Vladimira Beregovoya poświęcona rosyjskim łajkom, w języku angielskim
Zooclub.ru – szczegółowy opis i historia rasy – strona internetowa w języku rosyjskim

[IEPR-1] Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 175.

[1]