Zieloni (Polska)

polska partia polityczna
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 84.38.95.222 (dyskusja) o 14:05, 17 mar 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Partia Zieloni – skrajnie lewicowa polska partia polityczna o programie proekologicznym z naciskiem na prawa człowieka, sprawiedliwość społeczną oraz zrównoważony rozwój. Powstała na kongresie założycielskim w dniach 6–7 września 2003. Zarejestrowana sądownie 23 lutego 2004. Do kongresu, który odbył się w dniach 2–3 marca 2013, partia nosiła nazwę Zieloni 2004 (pozostała ona zastrzeżoną nazwą historyczną).

Partia Zieloni
ilustracja
Państwo {{{państwo}}}
Skrót

Zieloni

Lider

Marek Kossakowski, Małgorzata Tracz

Adres siedziby

ul. Marszałkowska 1 lok. 160, 00-624 Warszawa

Młodzieżówka

Ostra Zieleń

Obecni posłowie
0/460
Obecni senatorowie
0/100
Obecni eurodeputowani
0/51
[strona oficjalna Strona internetowa]

Program polityczny

Podobnie, jak inne partie tego nurtu na świecie, Zieloni opierają swoje poglądy na czterech filarach: ekologia, sprawiedliwość społeczna, demokracja oddolna oraz pacyfizm.

Zieloni postulują m.in.:

  • zrównoważony rozwój gospodarczy, społeczny, ekologiczny;
  • model energetyki opartej na efektywności energetycznej i prosumenckiej energetyce odnawialnej;
  • sprawiedliwość społeczną i wyrównywanie nierówności;
  • utrzymanie rozdziału Kościołów i związków religijnych od państwa;
  • prawa kobiet do legalnego przerywania ciąży;
  • wprowadzenie rejestrowanych związków partnerskich (dostępnych zarówno dla osób homo-, jak i heteroseksualnych);
  • politykę narkotykową opartą na edukacji i prewencji, a nie karaniu;
  • utrzymanie państwowej oświaty i służby zdrowia;
  • wycofanie polskiego wojska z Afganistanu;
  • zrównoważone zagospodarowanie przestrzenne;
  • politykę miejską opartą na usługach publicznych, aktywnej polityce mieszkaniowej, rozwoju dostępnego transportu publicznego, wspieraniu powszechnej i dostępnej edukacji, zdrowia i kultury, poszanowaniu zieleni i ekosystemów;
  • zrównoważony rozwój obszarów wiejskich, rozwój rolnictwa ekologicznego, całkowite wyeliminowanie GMO.

Sprzeciwiają się przywróceniu kary śmierci oraz wprowadzeniu podatku liniowego, a także budowie elementów amerykańskich instalacji antyrakietowych w Polsce (tzw. tarcza antyrakietowa).

Program gospodarczy Zielonych opiera się na zrównoważonym rozwoju – koncepcji ekologicznej i społecznej gospodarki rynkowej. Zrównoważony rozwój zakłada integrację celów społecznych, ekologicznych i ekonomicznych m.in. poprzez realizację ekologicznej reformy podatkowej.

Zieloni domagają się skutecznego wdrażania zasady zanieczyszczający płaci. Według Zielonych wprowadzanie ekologicznej, społecznej gospodarki rynkowej przynosi także rozwój małych i średnich przedsiębiorstw oraz nowe, zielone miejsca pracy w takich sektorach gospodarki, jak energetyka odnawialna, termorenowacja, rolnictwo ekologiczne, budownictwo ekologiczne (np. domy pasywne), transport przyjazny środowisku, odmaterializowywanie produkcji itp. Zieloni sprzeciwiają się budowie elektrowni jądrowych, powołując się na istniejące w ich ocenie powody ekonomiczne i ekologiczne. Zieloni zwracają też uwagę na zagrożenia związane ze stosowaniem metody szczelinowania hydraulicznego do poszukiwania gazu z łupków.

Zieloni postulują wyrównywanie szans kobiet i mężczyzn w sferze ekonomicznej – równą płacę za wykonywanie tej samej pracy, zwiększanie udziału kobiet w zarządzaniu firmami adekwatne do poziomu wykształcenia itp. Zieloni są przeciwni budowaniu wzrostu gospodarczego na łamaniu praw człowieka i pracownika, niszczeniu środowiska czy inwestowaniu w przemysł zbrojeniowy i jądrowy.

Zieloni to partia alterglobalistyczna, popiera także wolne i otwarte oprogramowanie[2].

Partia popiera pogłębianie integracji europejskiej i projekt konstytucji UE bez odwołań do chrześcijaństwa w preambule[3].

Partia Zieloni prowadzi także kampanię na rzecz połączenia kolejowego Rail Baltica (m.in. przerzucenie na koleje tranzytowego ciężarowego transportu drogowego – „tiry na tory”) i alternatywnego przebiegu europejskiej drogi ekspresowej Via Baltica, omijającego bardzo cenną przyrodniczo Dolinę Rospudy[4].

Historia

Założycielami Zielonych były osoby wywodzące się z różnych środowisk, zwłaszcza organizacji pozarządowych: ekologicznych, feministycznych, a także działających na rzecz praw człowieka oraz równouprawnienia mniejszości światopoglądowych, seksualnych, narodowych i innych. Większość z nich tworzyła „Grupę Referendalną Zieloni”, działającą w kampanii referendalnej na rzecz przystąpienia Polski do Unii Europejskiej wiosną 2003. Rok 2004 w nazwie Zielonych wiązał się z członkostwem Polski w UE od 1 maja 2004. Partia należy do Europejskiej Partii Zielonych – ogólnoeuropejskiej partii politycznej powołanej 22 lutego 2004 w Rzymie. Zieloni ściśle współpracują z grupą Zieloni – Wolny Sojusz Europejski w Parlamencie Europejskim, której deputowani m.in. protestowali przeciwko budowie rządowego wariantu obwodnicy Augustowa przez dolinę Rospudy oraz doprowadzili do debat i przyjęcia rezolucji Parlamentu Europejskiego na temat homofobii w Polsce i całej Europie (ostatnia 26 kwietnia 2007).

Udział w wyborach

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2004

Pod hasłem „Do Unii po zmiany!” partia startowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004. Zarejestrowała listy w 3 z 13 okręgów wyborczych. Uzyskała 16 288 głosów, co dało jej 0,27% poparcia w skali kraju i 17. miejsce spośród 21 komitetów.

Wybory parlamentarne w 2005

31 maja 2005 Zieloni zawarli porozumienie z Socjaldemokracją Polską i Unią Pracy o wspólnym starcie w wyborach parlamentarnych w 2005 (pod szyldem SDPL). Poparli również Marka Borowskiego w wyborach prezydenckich. Lista SDPL zdobyła 459 380 głosów (3,89% poparcia w skali kraju), z czego sami Zieloni uzyskali 19 644 głosów, co dało 0,17% poparcia w skali kraju (partia przyjęła regułę wystawienia po jednej osobie w okręgu wyborczym). Jedynkami Zielonych w tych wyborach byli ich współprzewodniczący: Magdalena Mosiewicz w okręgu podwarszawskim, w którym uzyskała 2506 głosów oraz Dariusz Szwed w okręgu olsztyńskim, w którym uzyskał 1223 głosy.

Wybory samorządowe w 2006

Lokalne struktury Zielonych samodzielnie decydowały o formule startu w wyborach samorządowych w 2006 (m.in. dlatego władze krajowe partii odrzuciły zaproszenie do tworzącego się bloku Lewicy i Demokratów). Samodzielna lista Zielonych w Warszawie uzyskała 11 210 głosów (1,68%) i 7. miejsce na 14. Niecały 1% poparcia uzyskały we Wrocławiu i Gdańsku współtworzone przez Zielonych z Młodymi Socjalistami komitety lokalne. W innych miastach osoby związane z partią kandydowały z list lokalnych (głównie niepartyjnych) albo koalicji LiD. W jednym przypadku (Konin) komitet „Demokraci” z udziałem Zielonych zawarł umowę o tzw. blokowaniu list z PO.

Wybory parlamentarne w 2007

W wyborach parlamentarnych w 2007 partia wystawiła czworo kandydatów do Senatu, rejestrując jednego z nich. Monika Paca uzyskała w okręgu katowickim 21 336 głosów (4,5% spośród głosujących), zajmując 8. miejsce spośród 10 kandydatów.

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2009

1 lutego 2009 Zieloni wraz z Socjaldemokracją Polską i Partią Demokratyczną – demokraci.pl powołali koalicję Porozumienie dla Przyszłości, która przed wyborami do Parlamentu Europejskiego 13 marca 2009 zarejestrowała Koalicyjny Komitet Wyborczy Porozumienie dla Przyszłości – CentroLewica. KW PdP-CentroLewica zdobył 179 602 głosy (2,44% w skali kraju), w tym 26 002 głosy oddane na kandydatów Zielonych (0,35% w skali kraju). Jedynkami Zielonych w tych wyborach byli ich przewodniczący: Dariusz Szwed otwierający listę w okręgu gdańskim, w którym uzyskał 1758 głosów oraz popierana przez Zielonych Magdalena Środa startująca z pierwszej pozycji w okręgu łódzkim, w którym uzyskała 10 798 głosów.

Wybory prezydenckie w 2010

W wyborach prezydenckich w 2010 Zieloni poparli Grzegorza Napieralskiego w oparciu o analizę programów najważniejszych kandydatów. Kandydat SLD uzyskał w rankingu Zielonego Indeksu najwyższy wynik: 78 w skali od -200 do +200 punktów[5]. W drugiej turze członkowie partii zachęcali do głosowania, ale nie poparli żadnego z kandydatów, wskazując na ich konserwatyzm światopoglądowy i neoliberalizm gospodarczy[6].

Wybory samorządowe w 2010

Przed wyborami samorządowymi w 2010 Zieloni podpisali porozumienie z SLD, Partią Kobiet, Unią Pracy i OPZZ[7]. Zieloni startowali z list SLD m.in. w Warszawie[8] i na Śląsku[9]. W niektórych innych miastach, np. Bydgoszczy i Lublinie, Zieloni wystartowali w ramach innych list lewicowych[10][11].

W wyniku wyborów Zieloni zdobyli pierwsze mandaty w samorządzie: 3 w radach miast i gmin (Warszawa, Opole i Kąty Wrocławskie) oraz 2 w sejmikach wojewódzkich (śląskim i zachodniopomorskim)[12].

Wybory parlamentarne w 2011

W wyborach parlamentarnych w 2011 przedstawiciele partii ponownie znaleźli się na listach Sojuszu Lewicy Demokratycznej, jednak nie uzyskali żadnego mandatu w Sejmie. Sami kandydaci Zielonych uzyskali 23 421 głosów, co dało 0,16% poparcia w skali kraju. Jedyną jedynką Zielonych był ich przewodniczący Dariusz Szwed otwierający listę w okręgu chrzanowskim, w którym uzyskał 3842 głosy.

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2014

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 Zieloni utworzyli własny Komitet Wyborczy Partia Zieloni[13]. Start z list komitetu Zielonych zapowiedzieli przedstawiciele Partii Kobiet, Polskiej Partii Socjalistycznej i Młodych Socjalistów[14]. Komitet zarejestrował listy w pięciu okręgach[15]. Komitet Zielonych uzyskał w wyborach 22 481 głosów (0,32%), zajmując 10. miejsce (wyprzedzając m.in. komitet Demokracji Bezpośredniej, którego listy były zarejestrowane w sześciu okręgach).

Wybory samorządowe w 2014

W wyborach samorządowych w 2014 Zieloni wystawili własne listy do rady miasta w Warszawie i Wrocławiu, w Warszawie wystawiając Joannę Erbel jako własną kandydatkę na prezydenta miasta, a we Wrocławiu popierając kandydata SLD[16][17]. W Krakowie współtworzyli razem ze związkami zawodowymi i ruchami miejskimi komitet Kraków Przeciw Igrzyskom[18]. W Opolu dotychczasowa radna Zielonych Beata Kubica (wybrana w 2010 z listy SLD) kandydowała do rady miasta z listy Mniejszości Niemieckiej[19]. W województwie lubuskim Zieloni współtworzyli razem z Ruchem Sprawiedliwości Społecznej, związkami zawodowymi i ruchami obywatelskimi komitet Nowy Ład w wyborach do tamtejszego sejmiku. Zieloni wystawili również kilkunastu kandydatów w Jednomandatowych Okręgach Wyborczych w całej Polsce.

W wyniku wyborów samodzielne listy Partii Zieloni w Warszawie otrzymały 2,55% głosów do rady miasta. Podobny wynik (2,48%) otrzymała kandydatka na prezydenta miasta Joanna Erbel. Wrocławskie listy Zielonych otrzymały 1,97% głosów do rady miasta. W Krakowie komitet Kraków Przeciw Igrzyskom, współtworzony przez Zielonych, otrzymał 6,7% głosów, co nie przełożyło się na mandaty (Tomasz Leśniak otrzymał poparcie 4,84% w wyborach na prezydenta miasta). Komitet Wyborczy Nowy Ład, współtworzony przez Zielonych, w wyborach do Sejmiku Województwa Lubuskiego otrzymał 0,62% poparcia (był to 10. wynik spośród 11 komitetów). Żaden kandydat Zielonych na radnego w JOW-ach nie uzyskał mandatu[20].

Wybory prezydenckie w 2015

Kandydatką partii w wyborach prezydenckich w 2015 została ogłoszona posłanka Anna Grodzka[21], która jednak nie zebrała wymaganej liczby 100 tysięcy podpisów[22].

Wybory parlamentarne w 2015

W wyborach parlamentarnych w 2015 partia wystartowała wraz z SLD, Twoim Ruchem, Unią Pracy i PPS w koalicji Zjednoczona Lewica, która nie zdobyła mandatów. Sami kandydaci Zielonych uzyskali 39 582 głosy, co dało 0,26% poparcia w skali kraju. Jedynkami Zielonych w tych wyborach byli ich przewodniczący: Małgorzata Tracz w okręgu wrocławskim, w którym uzyskała 14 542 głosy (10. wynik wśród wszystkich kandydatów koalicji) oraz Adam Ostolski w okręgu szczecińskim, w którym uzyskał 6444 głosy.

Przewodniczące i przewodniczący

W Zielonych od kół do Zarządu Krajowego obowiązuje zasada parytetu płci, a przewodniczy zawsze jednocześnie kobieta i mężczyzna (dwoje przewodniczących, do marca 2008 nazywanych „współprzewodniczącymi”).

Przewodniczące:

Przewodniczący:

Reprezentacja parlamentarna

Pod koniec czerwca 2014 do Zielonych przystąpiła posłanka Anna Grodzka, która wystąpiła z Twojego Ruchu (pozostała początkowo w klubie poselskim TR, jednak trzy miesiące później jej członkostwo w nim wygasło)[23]. Po roku wystąpiła jednak z partii[24].

Kongresy Zielonych

  • Kongres Założycielski, 6–7 września 2003, Warszawa

Kongres przyjął Zielony Manifest, będący podstawowym dokumentem programowym powstającej partii[25].

  • I Kongres, 12–14 listopada 2004, Gdańsk
  • II Kongres, 24–26 lutego 2006, Katowice
  • III Kongres, 1–2 marca 2008, Warszawa

Kongres przyjął poprawki do statutu, zastępując określenia „współprzewodniczący” i „współprzewodnicząca” ich krótszymi wersjami. Zieloni przyjęli również kilka stanowisk dotyczących polityki zagranicznej, m.in. w sprawie wycofania wojska z Iraku i Afganistanu oraz sprzeciwu wobec tarczy antyrakietowej[26].

  • IV Kongres, 16–18 kwietnia 2010, Warszawa

Kongres przyjął cztery uchwały programowe: w sprawie ordynacji wyborczej, priorytetów polityki społecznej, polityki zdrowotnej i polityki edukacyjnej[27].

  • Kongres Programowy, 2–3 września 2011, Warszawa

Kongres przyjął pięć uchwał programowych, dotyczących: zielonej gospodarki, ochrony praw pracowniczych, polityki energetyczno-klimatycznej, świeckiego państwa i polityki kulturalnej[28].

  • VI Kongres Sprawozdawczo-Wyborczy, 2–4 grudnia 2011, Warszawa

Kongres wybrał nowe władze partii[29].

  • VII Kongres Sprawozdawczo-Wyborczy, 2–3 marca 2013, Warszawa

Kongres wybrał nowe władze partii[30], przyjął również dwie uchwały programowe, dotyczącą polityki europejskiej oraz polityki wspierania odnawialnych źródeł energii[31]. Zmieniono też nazwę partii z „Zieloni 2004” na „Zieloni”.

  • VIII Kongres Sprawozdawczo-Wyborczy, 12–13 lipca 2014, Warszawa

Kongres ponownie wybrał Agnieszkę Grzybek i Adama Ostolskiego na przewodniczących partii, przyjął również uchwały dotyczące wyborów samorządowych, prezydenckich i parlamentarnych[32].

  • IX Kongres Sprawozdawczo-Wyborczy, 30–31 maja 2015, Warszawa

Kongres dyskutował o sprawach programowych, wybrał także nowe władze partii[33].

  • X Kongres Sprawozdawczo-Wyborczy, 20–21 lutego 2016, Warszawa

Kongres wybrał nowe władze partii i przyjął Zielony Manifest 2.0[34].

Zobacz też

Zobacz też kategorię: Politycy Zielonych (Polska).
  1. Krzysztof Lepczyński: Dlaczego Zieloni nie odnosili sukcesów? Grodzka: Bo mnie tam nie było. tokfm.pl, 30 czerwca 2014. [dostęp 1 lipca 2014].
  2. Zielona Gospodarka. zieloni2004.pl, 6 września 2011. [dostęp 26 kwietnia 2012].
  3. Zieloni nie chcą umierać za Niceę. wyborcza.pl, 5 października 2003. [dostęp 26 kwietnia 2012].
  4. Stanowisko Zielonych 2004 w sprawie przebiegu trasy Via Baltica przez Dolinę Rospudy. zieloni2004.pl, 21 lipca 2006. [dostęp 26 kwietnia 2012].
  5. Wspieramy progresywną politykę, walczymy z konserwatywną prawicą. zieloni2004.pl, 18 czerwca 2010. [dostęp 28 lipca 2010].
  6. Zieloni o II turze wyborów prezydenckich: Nie popieramy żadnego z kandydatów!. zieloni2004.pl, 29 czerwca 2010. [dostęp 28 lipca 2010].
  7. Agata Kondzińska: SLD: Bomba poszła w górę. wyborcza.pl, 9 października 2010. [dostęp 9 października 2010].
  8. Warszawscy Zieloni w koalicji z SLD chcą budować miasto na ludzką skalę. zieloni2004.pl, 8 października 2010. [dostęp 9 października 2010].
  9. Zieloni i Partia Kobiet na listach wraz z SLD. onet.pl, 30 września 2010. [dostęp 9 października 2010].
  10. Grażyna Ciemniak kandydatką na prezydenta Bydgoszczy. pomorska.pl, 18 września 2010. [dostęp 13 listopada 2010].
  11. Sławomir Skomra: Izabella Sierakowska stworzy nowy festiwal. gazeta.pl, 18 września 2010. [dostęp 13 listopada 2010].
  12. Zieloni weszli do samorządów!. zieloni2004.pl, 23 listopada 2010. [dostęp 25 listopada 2010].
  13. Wykaz złożonych zawiadomień o utworzeniu komitetu wyborczego w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego. pkw.gov.pl, 28 lutego 2014. [dostęp 3 marca 2014].
  14. Zieloni w eurowyborach: ekologicznie, socjalnie, równościowo. wyborcza.pl, 1 marca 2014. [dostęp 3 marca 2014].
  15. Komitet Wyborczy Partia Zieloni. pkw.gov.pl. [dostęp 18 kwietnia 2014].
  16. Warszawa: Partia Zieloni startuje do Rady Miasta!. partiazieloni.pl, 15 października 2014. [dostęp 15 października 2014].
  17. Sylwia Jurgiel: KW Partii Zieloni (lista do rady miejskiej Wrocławia). prw.pl, 11 października 2014. [dostęp 15 października 2014].
  18. Wybory w Krakowie: Zieloni razem z ruchami miejskimi. partiazieloni.pl, 9 września 2014. [dostęp 15 października 2014].
  19. Wybory 2014. Radna Kubica i szef znanej firmy na listach Mniejszości Niemieckiej. gazeta.pl, 8 października 2014. [dostęp 15 października 2014].
  20. Zieloni w wyborach samorządowych – podsumowanie. partiazieloni.pl, 3 grudnia 2014. [dostęp 30 grudnia 2014].
  21. Anna Grodzka oficjalnie kandydatką na prezydenta. wp.pl, 7 lutego 2015. [dostęp 9 lutego 2015].
  22. Waldemar Kowalski: Nowicka i Grodzka nie powalczą o prezydenturę. Minął termin składania podpisów do PKW. natemat.pl, 27 marca 2015. [dostęp 27 marca 2015].
  23. Anna Grodzka odchodzi z Twojego Ruchu. bankier.pl, 27 czerwca 2014. [dostęp 28 stycznia 2016].
  24. Anna Grodzka odchodzi z Partii Zieloni. polskieradio.pl, 23 czerwca 2015. [dostęp 23 czerwca 2015].
  25. Zielony Manifest. zieloni2004.pl, 6–7 września 2003. [dostęp 28 lipca 2010].
  26. Bartłomiej Kozek, Karolina Jankowska: III Kongres Zielonych 2004. lewica.pl, 3 marca 2008. [dostęp 28 lipca 2010].
  27. Nowe władze, nowy program. zieloni2004.pl, 19 kwietnia 2010. [dostęp 28 lipca 2010].
  28. II Kongres Programowy za nami!. zieloni2004.pl, 5 września 2011. [dostęp 26 kwietnia 2012].
  29. Radek Gawlik i Agnieszka Grzybek na czele Zielonych. zieloni2004.pl, 5 grudnia 2011. [dostęp 26 kwietnia 2012].
  30. Nowe władze Zielonych 2004. lewica24.pl, 4 marca 2013. [dostęp 6 marca 2013].
  31. Zieloni: Polityka może być inna. zieloni2004.pl, 4 marca 2013. [dostęp 7 marca 2013].
  32. Agnieszka Grzybek i Adam Ostolski ponownie na czele Partii Zieloni. onet.pl, 13 lipca 2013. [dostęp 14 lipca 2013].
  33. Zieloni wybrali nowe kierownictwo. Adam Ostolski nadal na czele partii. onet.pl, 31 maja 2015. [dostęp 1 czerwca 2015].
  34. Zieloni po kongresie chcą być samodzielni, ale nie samotni. wyborcza.pl, 21 lutego 2016. [dostęp 21 lutego 2016].

Bibliografia

Linki zewnętrzne