Nieszpory

termin liturgiczny określający katolickie nabożeństwo odprawiane wieczorem
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 79.110.7.3 (dyskusja) o 13:11, 1 mar 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Nieszpory (łac. Vesperae od vesper - wieczór) – w Kościele katolickim przedostatnia część liturgii godzin, sprawowana w porze wieczornej, według tradycji po zachodzie słońca. W prawosławiu oraz wschodnich obrządkach katolickich nabożeństwo rozpoczynające każdy dzień liturgiczny. W Kościele katolickim i Kościołach protestanckich zaczynają dzień tylko uroczystości liturgiczne (są one wtedy nazywane I Nieszporami, natomiast w dniu następnym odmawiane są II Nieszpory danej uroczystości).

I Nieszpory Uroczystości Bożego Narodzenia w klasztorze oo. Benedyktynów w Tyńcu

W Kościele rzymskokatolickim Nieszpory rozpoczynają się od śpiewania słów wezwania - Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu, Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. (Alleluja.) Kolejne części to hymn, dwa psalmy i pieśń z Nowego Testamentu poprzedzone i zakończone antyfonami, czytanie z Nowego Testamentu, responsorium oraz Magnificat ze swoimi antyfonami, prośby ułożone na wzór modlitwy powszechnej, Modlitwa Pańska i modlitwa na zakończenie. Podczas odmawiania nieszporów obowiązuje postawa stojąca.

W Polsce przyjęły się tzw. „nieszpory ludowe”, czyli wieczorne nabożeństwo odprawiane w kościołach w niedziele i święta, dla których charakterystyczny jest archaiczny, rymowany przekład psalmów.

W Kościele Starokatolickim Mariawitów odprawiane są Nieszpory Eucharystyczne, ku czci Jezusa Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie[1]. W Kościele katolickim taka praktyka jest stosowana podczas odmawiania tej modlitwy z ludem w kościele, zwłaszcza II Nieszpory niedziel oraz uroczystości.

W Kościołach wschodnich przyjęła się odmienna forma Nieszporów, zwanych Wieczernią.

Składają się one z troparionów, kondakionów, litanii zwanych ekteniami, psalmów: Błogosław duszo moja Pana (cs. Błahosłowi dusze moja Hospoda), Błogosławiony mąż (cs. Błażen muż) i Panie, wołam do Ciebie, usłysz mnie (cs. Hospodi wozzwach k Tiebie, usłyszy mia). Są też czytania ze Starego Testamentu, prokimeny, Ewangelia i homilia. Śpiewany jest również Kantyk Symeona (cs. Nynie otpuszczajeszczy), Trisagion, antyfona Niech imię Pana będzie błogosławione teraz i na wieki (cs. Budi imia Hospodnie błahosłowieno ot nynie i do wieka) oraz Modlitwa Pańska (Ojcze nasz).

Zobacz też