Pamir

góry w Azji
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Hoa binh (dyskusja | edycje) o 13:10, 21 wrz 2011. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Pamir (chiń.: 帕米尔高原 Pàmǐ'ěr Gāoyuán; urdu: سلسلہ کوہ پامیر; tadżycki: Кӯҳҳои Помир; perski: پامیر کوهستان; ujgurski: پامىر ئېگىزلىكى) - rozległe i wysokie pasmo górskie w Azji Środkowej. Stykają się tu najwyższe pasma górskie świata: Himalaje, Tienszan, Karakorum, Kunlun, Hindukusz i Ałaj. Przeważająca część Pamiru leży w Tadżykistanie, skrajne części - w Kirgistanie, Afganistanie i Pakistanie. Najwyższym szczytem Pamiru jest Szczyt Ismaila Samaniego, który osiąga wysokość 7495 m. Leży w Tadżykistanie, w latach 1932-1962 nosił nazwę Pik Stalina, a w latach 1962-1998 Pik Komunizmu.

Położenie Pamiru
Panorama Pamiru
Lotnicze zdjęcie szczytów Pamiru
Najwyższy szczyt Pamiru - Pik Ismaila Samaniego. Zdjęcie z 1989
Pamir w rejonie Szczytu Lenina

Pamir jest dość zwartym obszarem o powierzchni około 100 tys. km² i o przeciętnej wysokości 4000 m n.p.m.. W Pamirze znajdują się liczne lodowce górskie, na czele z największym - Lodowcem Fedczenki, który jest najdłuższym lodowcem na Ziemi poza strefami polarnymi.

Klimat

Wyższe rejony Pamiru pokryte są śniegiem przez cały rok. W niżej położonych rejonach oraz w dolinach panują długie, bardzo mroźne zimy i krótkie oraz chłodne lata. Roczna suma opadów wynosi ok 130 mm, co jest przyczyną praktycznie braku lasów.

Podział

Pamir stanowi rodzaj płaskowyżu, z którego wypiętrzają się zwykle równoległe pasma górskie. Dzieli się na:

  • Pamir Wschodni (Kaszgarski),
  • Pamir Środkowy,
  • Pamir Zachodni.

W skład Pamiru wchodzą następujące pasma:

Najwyższe szczyty

Ponadto do Pamiru zalicza się jeszcze inne szczyty. Nie jest to bez znaczenia, gdyż zaliczenie ich do Pamiru powoduje, że Szczyt Ismaila Samaniego nie byłby najwyższy. Szczyty te to:

Wyżej wymienione szczyty leżą w Pamirze Wschodnim, w Chinach przeważnie zaliczane są do Kunlunu.

Linki zewnętrzne