Agar-agar

substancja żelująca
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez ChuispastonBot (dyskusja | edycje) o 21:20, 19 gru 2010. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Agar-agar, agar (E406) – substancja żelująca, której głównym składnikiem jest trudno przyswajalny przez człowieka cukier galaktoza. Agar-agar dobrze rozpuszcza się w wodzie o temperaturze ok. 90-100 °C, a zestala się, tworząc rodzaj żelu w 40-50 °C. Zestalony żel rozpuszcza się po ponownym podgrzaniu do 90-100 °C[1]. Odmianą agaru o słabszych własnościach żelujących jest agaroid.

Agar-agar wytwarzany jest z krasnorostów (Rhodophyta), wydobywanych głównie u wybrzeży Japonii (często pozyskiwanych z podwodnych plantacji). Obecnie obserwuje się wzrost produkcji agar-agaru ze względu na rosnące zapotrzebowanie.

Zastosowania

Agar-agar jest wykorzystywany jako naturalny, bezsmakowy i bezpieczniejszy od żelatyny[potrzebny przypis] środek żelujący przy produkcji słodyczy (np. ptasiego mleczka, galaretek, dżemów) i innych przemysłowych produktów spożywczych, w fotografii (przy produkcji światłoczułej emulsji), chemii (w kluczach elektrolitycznych, w ogniwach galwanicznych), farmacji, kosmetyce.

Agar-agar jest też masowo stosowany jako neutralny podkład do pożywek, na których hoduje się bakterie w laboratoriach mikrobiologicznych oraz kultury in vitro w laboratoriach biotechnologicznych. Tylko niektóre bakterie morskie i glebowe mogą go rozłożyć[1].

Bezpieczeństwo stosowania w produktach żywnościowych

Agar jest uznawany jako bezpieczny dodatek do żywności, dawki stosowane w przemyśle spożywczym są niegroźne. Jest słabo toksyczny, ale u niektórych ludzi może powodować reakcje alergiczne. Oficjalnie dopuszczony przez Unię Europejską.

Zobacz też

  1. a b Co to są drobnoustroje i jak się je bada. W: Władysław J.H. Kunicki- Goldfinger: Życie bakterii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 52. ISBN 978-83-01-14378-7.