Johann Joseph Fux: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
WP:SK, lit.
Życiorys: Linki i drobne merytoryczne.
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 34:
== Życiorys ==
Fux urodził się w [[Hirtenfeld]] w [[Styria|Styrii]] w rodzinie chłopskiej.
Stosunkowo niewiele wiemy o czasach jego młodości. Prawdopodobnie wyruszył do pobliskiego [[Graz]]u, by otrzymać wykształcenie muzyczne. W 1680 roku zaakceptowali go jako studenta na [[Uniwersytet
w Grazu|tamtejszym uniwersytecie]], gdzie mógł się wykazać jako muzyk. Później uczył się też wna [[Uniwersytet w Ingolstadt|Uniwersytecie w Ingolstadt]] (1683 do 1687). Szybko został organistą w [[SanktKościół Moritzśw. Maurycego w Ingolstadt| kościele św. Maurycego w Ingolstadt]] i pozostał nim do roku 1688. W tych czasach odwiedził [[Włochy]], gdzie na jego styl duży wpływ wywarł [[Arcangelo Corelli]] i kompozytorzy bolońscy.
 
[[Plik:J.J.FUX.jpg|thumb|Johann Joseph Fux]]
Linia 40 ⟶ 41:
Około roku 1690 był w [[Wiedeń|Wiedniu]], gdzie cesarz [[Leopold I Habsburg|Leopold I]] wyraził się pochlebnie o stworzonych przez kompozytora mszach. Od tego momentu cesarz popierał karierę muzyczną Fuxa. W 1698 roku Fux został nadwornym kompozytorem, ale dopiero w 1711 roku został oficjalnym ''Musikdirektor des Hofes''. Fux znów pojechał do Włoch w 1700, by studiować w Rzymie. Tam poznał dzieła renesansowego mistrza Palestriny, którego podziwiał odtąd przez całe życie. Większość życia Fux jednak spędził w Wiedniu, gdzie pracował w [[Katedra św. Szczepana w Wiedniu|katedrze św. Szczepana]] (od 1701 roku) i na dworze cesarskim.
 
Jego najsłynniejsza opera ''Costanza e Fortezza'' została wystawiona w roku 1723 w Pradze z okazji koronacji Karola VI na króla [[Królestwo Czechy|Czech]].
 
Fux służył dwóm następcom Leopolda: [[Józef I Habsburg|Józefowi I]] i [[Karol VI Habsburg|Karolowi VI]]. Karol VI powierzał mu wysokie stanowiska na dworze. Pod koniec życia widział, że muzyka barokowa ustępuje początkom pre-klasycyzmu. Jednak jego dzieło teoretyczne ''[[Gradus ad Parnassum]]'' (1725) było chwalone przez kompozytorów wiedeńskiego klasycyzmu. Korzystał z niego [[Joseph Haydn|Haydn]], który polecił je Beethovenowi, sam [[Ludwig van Beethoven|Beethoven]] i [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]], który posiadał własny egzemplarz dzieła.