Władysław August Poniński: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się 17 lutego 1823 w Zręcinie<ref name="KW1901-227">{{Cytuj pismo | tytuł = Władysław hrabia Poniński. Nekrolog | czasopismo = [[Kurier Warszawski (dziennik)|Kurier Warszawski]] | wolumin = 227 | strony = 8 | data = 18 sierpnia 1901 | url = http://ebuw.uw.edu.pl/publication/163768}}</ref><ref name="G">{{Cytuj stronę | url = http://web.archive.org/web/20171018193644/http://genealogia.grocholski.pl/gd/osoba.php?id=040206 | tytuł = Władysław August Poniński | opublikowany = genealogia.grocholski.pl/ | data dostępu = 2017-10-18}}</ref>. Był synem Augusta (1791-1832) i Marii z domu Ponińskiej<ref name="C1901-201">{{Cytuj pismo | tytuł = Ś. p. Władysław hr. Poniński | czasopismo = [[Czas (dziennik)|Czas]] | wolumin = 201 | strony = 3 | data = 3 września 1901 | url = http://mbc.malopolska.pl/publication/39200}}</ref><ref name="G"/>. Został [[adiutant]]em [[Królowie Włoch|króla włoskiego]] Wiktora Emanuela<ref name="C1901-201"/>. W czasie [[Powstanie węgierskie 1848|rewolucji węgierskiej]] 1848 dowodził [[Legiony Polskie na Węgrzech|1 Pułkiem Ułanów]] [[Legiony Polskie na Węgrzech|Legionu Polskiego na Węgrzech]] między innymi w [[Bitwa pod Temeszwarem|bitwie pod Temeszwarem]]. Wówczas walcząc w stopniu rotmistrza wsławił się m.in. atakiem szwadronu (120 koni) pod Solnokiem na dwie dywizje austriackie<ref name="C1901-201"/>. Za swoją służbę został odznaczony węgierskim powstańczym [[Order Zasługi Wojskowej (Węgry)|Orderem Zasługi Wojskowej]] II i III klasy<ref>{{Cytuj |autor = Józef Wysocki |tytuł = Pamiętnik dowódcy Legionu Polskiego na Węgrzech z czasów kampanii węgierskiej |data = 1888 |miejsce = Kraków |s = s. 131-145 |url = http://www.archive.org/stream/pamitnikjeneraa01wysogoog#page/n6/mode/1up}}</ref>. Później przebywał na wygnaniu w Turcji<ref name="C1901-201"/>. W 1859 przybył z ks. Hieronimem Napoleonem do ToskaniuToskanii, gdzie powierzono mu zorganizowanie dwóch pułków konnicy<ref name="C1901-201"/>. Przez kilka lat przebywał w Mediolanie w stopniu pułkownika<ref name="C1901-201"/>. W latach 1860–1881 służył w armii [[Królestwo Sardynii|Królestwa Sardynii]]. W 1862 mianowany generałem lejtnantem (odpowiednik generała dywizji). Od 1863 zamieszkiwał w Ferazzo<ref name="C1901-201"/>. Podczas kampanii włosko-austriackiej dowodził obronęobroną granicy na rzece<ref name="C1901-201"/>. W 1878 był komendantem rewii w [[Vigonza]]<ref name="C1901-201"/>. W 1881 opuścił szeregi armii włoskiej i powrócił w strony rodzime<ref name="C1901-201"/>. Osiadł wówczas w [[Gubernia wołyńska|guberni wołyńskiej]] i zajął się gospodarowaniem na roli<ref name="C1901-201"/>.