Jaszuny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, int. (raczej nie zostali pochowani na murze) |
m int. |
||
Linia 46:
W październiku 1920 r. Jaszuny i [[Wileńszczyzna]] stały się sceną „buntu” Żeligowskiego. Dla równowagi Litwini próbowali w tym samym czasie zająć [[Augustów]] i część [[Suwalszczyzna|Suwalszczyzny]]. Na interesującym nas obszarze Litwini atakowali wojska polskie, korzystając ze wsparcia sowietów. Np. pod wioskami Waryszki, Butwidańce, Krumińce i Dziechciary (dziś rejon orański). 6 września [[Józef Piłsudski]] wydaje rozkaz o wstrzymaniu działań wojennych przeciwko wojskom litewskim na odcinku od granicy pruskiej do wsi Poturce (na zachód od [[Ejszyszki|Ejszyszek]]). Tego dnia III brygada jazdy zajmowała rejon na północ od Ejszyszek, gdzie także grupował się 201 pułk piechoty.
Akcja Żeligowskiego, mająca na celu opanowanie Wilna przez zbuntowane polskie oddziały, opierała się na doraźnie utworzonej grupie „Bieniakonie”, w skład której wchodziła [[1 Dywizja Litewsko-Białoruska]], ponadto 3 brygada jazdy, 3 Dyw. Piechoty Legionów, 211 i 13 pułki ułanów. 6 października 1920 wojska osiągnęły rejon Butrymańców, Ejszyszek i Taboryszek. 7 października na linii małe Sałki –Małe Soleczniki -Żłoukty były ustawione dwie kompanie 44 pułku piechoty
: ''Zważywszy, ze zawarte z rządem kowieńskim linie rozejmowe z góry i na niekorzyść nas mieszkańców Ziemi: Wileńskiej, Grodzieńskiej i Lidzkiej, nasz kraj wraz z polskim Wilnem przysądzają Litwinom, postanowiłem z orężem w reku prawo stanowienia mieszkańców mojej Ojczyzny bronić i objąłem dowództwo nad żołnierzami z tych ziem pochodzącymi. /stop/ Nie mając możliwości postępowania wbrew własnemu sumieniu i [w] poczuciu obowiązku obywatelskiego z żalem zgłaszam zwolnienie z obowiązku służby i dtwa grupy. ''
| |||