Podobnie jak benzodiazepiny, zolpidem sporadycznie bywa nadużywany w celu wywołania odurzenia; efekty są trudne do przewidzenia i najczęściej kończą się wspomnianą amnezją.
Podobnie jak benzodiazepiny, zolpidem sporadycznie bywa nadużywany w celu wywołania odurzenia. Działanie zolpidemu jest jednak nieco odmienne od benzodiazepinowego w subiektywnym odczuciu użytkownika. Przy dużych dawkach występować mogą halucynacje, podwójne widzenie, swoiste rozluźnienie, zaburzenia koordynacji ruchowej, łagodne zaburzenia percepcji ("''świat jakby ze snu''"), poczucie spokoju i relaksacji, omamy słuchowe (wrażenie wygłuszenia dźwięków) oraz wyraźna nasilająca się [[somnolencja|senność]] skutkująca ostatecznie zaśnięciem. Może powodować długotrwały sen, także bogaty w abstrakcyjne i realne wizje, co wiąże się ze zjawiskiem tzw. ''[[REM z odbicia]]'' (ang. ''rebound REM''; zolpidem podobnie jak benzodiazepiny tłumi sen [[Faza REM|REM]] i po spadnięciu jego stężenia w OUN poniżej pewnego poziomu następuje intensyfikacja tej fazy snu, o ile pacjent akurat się nie wybudzi (dość często donosi się o spontanicznym obudzeniu się po upływie ok. 5-6 godzin od zażycia). Standardowe dawki rekreacyjne wahają się od 10 mg do 30 mg, przy czym większe ilości powodują najczęściej [[nudności]] i [[Amnezja dysocjacyjna|amnezję]] następczą. Zolpidem bywa łączony z alkoholem, [[benzydamina|benzydaminą]], [[Dekstrometorfan|DXM]], [[opioidy|opioidami]], [[marihuana|marihuaną]] lub [[Muszkatołowiec korzenny|gałką muszkatołową]], lecz wówczas efekty są trudne do przewidzenia i najczęściej kończą się wspomnianą amnezją.
Właściwości odurzające zolpidemu słabną z każdą kolejną dawką, zazwyczaj już przy 3. lub 4. dawce przyjętej w niedługim odstępie [[czas]]u (zazwyczaj krótszym niż dwumiesięczny) zauważalne jest jedynie działanie nasenne.
