Chelsea F.C.: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Transfery: Miroslav Stoch, przypisy, drobne techniczne |
drobne techniczne |
||
Linia 60:
== Historia ==
=== 1905-1930 ===
W 1904 stadion [[Stamford Bridge (stadion)|Stamford Bridge]] został nabyty przez przedsiębiorców budowlanych Henry
=== 1931-1960 ===
Do końca roku [[1931]] Chelsea przemieszczała się między [[Football League Two|League Two]] a [[Football League One|League One]]<ref name="historia">{{Cytuj stronę | url = http://www.chelseafc.com/page/History/0,,10268,00.html | tytuł = Chelsea | Club | History | data = | data dostępu = 2009-07-13| autor = | opublikowany = chelseafc.com | język = en}}</ref>., a od [[1931]] r. klub nieprzerwanie przez ponad 30 lat grał w pierwszej lidze. W 1936 z okazji 30-lecia [[Wisła Kraków|Wisły Kraków]] londyński klub zagrał z polskim zespołem. Po sezonie [[1951]]/[[1952|52]] trenerem drużyny został [[Ted Drake]], który w ramach modernizacji klubu zmienił odznakę klubowej, zastępując postać starca grafiką literową. Nieoficjalnym przydomkiem klubu stał się "The Drake's Ducklings", co oznacza "kaczki Drake'a". Drake rozwinął system skautingu i dzięki znajomości niższych lig ściągnął do klubu młodych zawodników<ref name="historia"/>. W listopadzie [[1954]] r. klub zajmował w lidze 12. pozycję, lecz już w kwietniu zespół został liderem z czterema punktami przewagi nad broniącym tytułu [[Wolverhampton Wanderers F.C.|Wolverhampton Wanderers]]. Właśnie wtedy drużyna wicelidera spotkała się z "The Blues" na Stamford Bridge w obecności 75 tysięcy kibiców. Przy stanie 0:0 kapitan Wolves i reprezentacji - [[Billy Wright]], zablokował w polu karnym strzał ręką, a karnego wykorzystał [[Peter Sillett]], zapewniając praktycznie tytuł swemu klubowi. Piłkarze przypieczętowali mistrzostwo, pokonując [[Sheffield Wednesday F.C.]], a Drake został
=== 1961-1990 ===
Okres ten umocnił pozycję Chelsea na rynku angielskim. Zespół odnosił coraz więcej sukcesów w lidze i w krajowych pucharach,
W 1970 londyński zespół mierzył się w finale [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Pucharu Anglii]] z mistrzem kraju - [[Leeds United A.F.C.]]. Na stadionie [[Wembley]] rywale dwukrotnie obejmowali prowadzenie, ale Chelsea dwa razy doprowadzała do wyrównania. Spotkanie zakończyło się remisem 2:2 i po raz pierwszy w historii pucharu należało powtórzyć mecz finałowy, tym razem na [[Old Trafford]]. W tymże meczu Chelsea ponownie przegrywała, lecz znów udało jej się wyrównać stan meczu. Kiedy wydawało się, że mecz znów trzeba będzie powtórzyć, zwycięskiego gola strzelił Peter Osgood.
W 1971 Chelsea sięgnęła po swój pierwszy europejski tytuł - [[Puchar Zdobywców Pucharów w piłce nożnej|Pucharu Zdobywców Pucharów]]. W półfinale londyński zespół wyeliminował obrońcę tytułu - [[Manchester City F.C.]], a w finale na stadionie [[Karaiskakis]] w [[Pireus]]ie zmierzył się z [[Real Madryt|Realem Madryt]]. Pierwsze spotkanie zakończyło się remisem 1:1, a finał powtórzono 2 dni później. Chelsea zdobyła trofeum, pokonując madrycki zespół 2:1, a zwycięskiego gola zdobył [[Peter Osgood]]. W latach 70. zmodernizowano stadion Stamford Bridge, co przyczyniło się do czasowych problemów finansowych klubu i nadejścia okresu stagnacji, której efektem był kolejno spadek do [[Football League Championship|Championship]] w 1975 oraz do [[Football League Two|League Two]] w 1989<ref name="historia"/>. W 1982 rodzina Mearsów sprzedała klub pośrednikowi finansowemu - [[Ken Bates|Kenowi Batesowi] z symbolicznego funta. W sezonie [[1982]]/[[1983|83]] wzmocniona drużyna pod wodzą [[John Neal|Johna Neala]] wygrała [[Football League Championship|Second Division]] i wróciła do [[Premier League]], a już w pierwszym sezonie napastnik Chelsea - [[Kerry Dixon]] strzelił 24 gole w 38 meczach, zdobywając [[Złoty But|Złotego Buta]]. W 1988 klub po raz kolejny spadł z [[Premier League|Premiership]].
=== 1991-2002 ===
Na początku lat 90. londyński zespół dysponował coraz większym budżetem transferowym, wtedy też po raz pierwszy wydano na transfer 1 milion funtów, za którego kupiono [[Dennis Wise]]'a. W roku [[1993]] zespół awansował do [[Premier League|Premiership]]. W roku [[1999]] klub zajął 3. miejsce w lidze mając w składzie takich zawodników jak [[Didier Deschamps]], [[Gianfranco Zola]], [[Gianluca Vialli]], [[Ruud Gullit]], [[Mark Hughes]] czy [[Dennis Wise]]. Kolejne sukcesy to finał [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Pucharu Anglii]] ([[1994]]), zdobycie [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Pucharu Anglii]] ([[1997]]), w [[1998]] zdobycie [[Puchar Zdobywców Pucharów w piłce nożnej|Pucharu Zdobywców Pucharów]], [[Superpuchar Europy UEFA|Superpucharu Europy]] i [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|Pucharu Ligi]] oraz w [[2000]] kolejny [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Puchar Anglii]] i kolejna [[Tarcza Wspólnoty|Tarcza Dobroczynności]]<ref name="historia"/>.
=== od 2003 ===
|