Wikipedia

Steven Runciman: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne merytoryczne
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Boty
425 318 edycji
m Poprawa linkowań i typografii
 
(Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 13 użytkowników)
Linia 1:
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko = Steven Runciman
|imię i nazwisko org = Sir James Cochran Stevenson Runciman
|pseudonimgrafika =
|grafikaopis grafiki =
|opisalt grafiki =
|podpisdata urodzenia = 7 =lipca 1903
|datamiejsce urodzenia = [[7 lipca]]= [[1903Northumberland]]
|wwwdata śmierci = 1 listopada = 2000▼
|miejsce urodzeniaśmierci = [[NorthumberlandRadway]]
|imię przy narodzeniu =
|datazawód śmierci = [[1 listopada]] [[2000]] = historyk, dyplomata
|miejsceodznaczenia śmierci = [[Radway]]
|przyczynacommons śmierci =
|wikicytaty = Steven Runciman▼
|miejsce spoczynku =
|zawód = historyk, dyplomata
|odznaczenia =
|commons =
|wikiźródła =
▲ |wikicytaty = Steven Runciman
▲ |www =
}}
'''Steven Runciman''', właściwiewłaśc. sir '''Sir James Cochran Stevenson Runciman''' (ur. [[7 lipca]] [[1903]] w [[Northumberland]], zm. [[1 listopada]] [[2000]] w [[Radway]], [[Warwickshire]]) -– [[Wielka Brytania|brytyjski]] [[Historia|historyk]] i [[dyplomata]].
 
== Życiorys ==
Syn [[Walter Runciman (1. wicehrabia Runciman of Doxford)|Waltera Runcimana]], brytyjskiego polityka. Steven Runciman był uczniem [[John Bagnell Bury|Johna Bury'egoBury’ego]]. W latach 1940-19471940–1947 pracował w brytyjskiej służbie dyplomatycznej minm.in. w Grecji, Turcji i Bułgarii. Steven Runciman jest autorem wielu prac poświęconych głównie dziejom średniowiecza. Szczególnie cenne{{Fakt|data=2019-07}} jest jego trzytomowe, przekrojowe dzieło ''[[Dzieje wypraw krzyżowych]]'', opublikowane w latach [[1951]]-[[1954]]1951–1954. Wiele uwagi w swych pracach Runciman poświęcał historii [[Cesarstwo Bizantyńskie|Cesarstwa Bizantyjskiego]] oraz sąsiednich państw, od Sycylii po Syrię.▼
Syn [[Walter Runciman (1. wicehrabia Runciman of Doxford)|Waltera Runcimana]], brytyjskiego polityka. Steven Runciman był
▲uczniem [[John Bagnell Bury|Johna Bury'ego]]. W latach 1940-1947 pracował w brytyjskiej służbie dyplomatycznej min. w Grecji, Turcji i Bułgarii. Steven Runciman jest autorem wielu prac poświęconych głównie dziejom średniowiecza. Szczególnie cenne jest jego trzytomowe, przekrojowe dzieło ''[[Dzieje wypraw krzyżowych]]'', opublikowane w latach [[1951]]-[[1954]]. Wiele uwagi w swych pracach Runciman poświęcał historii [[Cesarstwo Bizantyńskie|Cesarstwa Bizantyjskiego]] oraz sąsiednich państw, od Sycylii po Syrię.
 
Jego stryjecznym wnukiem jest {{link-interwiki|David Runciman|Q=Q5239295}}, brytyjski politolog i historyk z [[University of Cambridge|Uniwersytetu Cambridge]]<ref>{{Cytuj |tytuł = David Runciman |data dostępu = 2019-07-14 |opublikowany = Lubimyczytać.pl |url = http://lubimyczytac.pl/autor/56903/david-runciman |język = pl}}</ref>.
== Wybrane publikacje ==
 
== Publikacje ==
* ''The Emperor Romanus Lecapenus and His Reign'', London 1929.
* ''The First Bulgarian Empire'', London 1930.
* ''Byzantine Civilization'', London 1933.
* ''The Medieval Manichee: A Study of the Christian Dualist Heresy'', 1947
* ''A History of the Crusades: Volume 1, The First Crusade and the Foundation of the Kingdom of Jerusalem'', Cambridge University Press 1951.
* ''A History of the Crusades: Volume 2, The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East'', Cambridge University Press 1952.
* ''A History of the Crusades: Volume 3, The Kingdom of Acre and the Later Crusades'', Cambridge University Press 1954
* ''The Eastern Schism: A Study of the Papacy and the Eastern Churches during the XIth and XIIth Centuries'', 1955.
* ''The Sicilian Vespers: A History of the Mediterranean World in the Later Thirteenth Century'', 1958.
* ''The White Rajahs'', London 1960.
* ''The Fall of Constantinople 1453'', 1965.
* ''[[Wielki Kościół w niewoli]]'' (ang. ''The Great Church in Captivity''), 1968.
* ''The Last Byzantine Renaissance'', 1970.
* ''The Orthodox Churches and the Secular State'', 1972.
* ''Byzantine Style and Civilization'', London 1975.
* ''The Byzantine Theocracy'', 1977.
* ''Mistra: Byzantine Capital of the Peloponnese'', London 1980 (2009 reprint: ''The Lost Capital of Byzantium: The History of Mistra and the Peloponnese'', przedmowa: John Freely.)
* ''A Traveller'sTraveller’s Alphabet.Partial Memoirs'', London 1991.
 
== Publikacje w języku polskim ==
* ''Geneza wschodniej schizmy'', przeł. Jan Gawroński, "„[[Życie i Myśl]]"” 12 (1962), z. 9-10, s. 47-5347–53.
* ''"Historia„Historia Krucjat"Krucjat”: Obrzydliwość spustoszenia. święty pokój, święta wojna'', przeł. [[Jerzy Kędzierski|Jerzy Z. Kędzierski]], [w:] ''[[Współcześni historycy brytyjscy]]. Wybór z pism'', oprac. i przedmową zaopatrzył [[Jerzy Kędzierski|Jerzy Z. Kędzierski]], słowo wstępne G. P. Gooch, Londyn: B. Świderski 1963, s. 411-432411–432.
* ''Schizma wschodnia'', przeł. Jan Gawroński; przeł.przekład przejrzał i poprawił [[Edward Zwolski]], Warszawa: Pax 1963<ref>Recenzje: Andrzej Kreutz, „Życie i Myśl” 14 (1964), nr 3-4, s. 211–213; Marian Michalski, „Studia Theologica Varsaviensia” 2 (1964), nr 1-2, s. 629–632; Władysław Zaremba, „Kierunki” 1963, nr 41, s. 8.</ref>.
* ''Bizancjum i Słowianie'', [w:] ''Bizancjum. Wstęp do cywilizacji wschodniorzymskiej'', red. [[Norman Baynes]] i [[S.L.B. Moss]], przeł. [[Edward Zwolski]], Warszawa 1964.
* ''[[Wielki Kościół w niewoli]]. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość'', przeł. [[Stanisław Łoś|Jan Stanisław Łoś]], Warszawa: Pax 1973<ref>Recenzje: [[Oktawiusz Jurewicz]], „Argumenty” 17 (1973), nr 33; [[Wacław Hryniewicz (duchowny)|Wacław Hryniewicz]], „Nowe Książki”, 1973, nr 12, s. 56–57; [[Marceli Kosman]], „Odrodzenie i Reformacja w Polsce” 19 (1974), s. 220–222.</ref>.
* ''Ostatni renesans bizantyjski'', przeł. [[Józef Marzęcki]], Warszawa: Pax 1973<ref>Recenzja: [[Oktawiusz Jurewicz]], „Nowe Książki” 1973, nr 16, s. 47.</ref>.
* ''Upadek Konstantynopola 1453'', przeł. [[Antoni Dębicki]], Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1968 (wyd. 2 1994)<ref>Recenzje: [[Gerard Labuda]], „Roczniki Historyczne” 25 (1969), s. 171–172; [[Jan Reychman]], „Przegląd Orientalistyczny” 1969, nr 4, s. 402–404;
[[Zdzisław Spieralski]], „Nowe Książki” 1969, nr 5, s. 329–331; Dorota Wysocka, „Przegląd Prawosławny” 12 (1996), nr 12, s. 13–15.</ref>.
* ''Manicheizm średniowieczny (fragmenty)'', "[[Literatura na Świecie]]" (1987), z. 12(197), s. 100-126.
* ''Teokracja bizantyjska'', przeł. Maria Radożycka, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax 1982 (wyd. 2 -– 2008)<ref>Recenzja: [[Tadeusz Wyszomirski]], „Studia i Dokumenty Ekumeniczne” 1 (1983), s. 89–91.</ref>.▼
* ''Gnostyckie tło'', przeł. Alicja Domańska, "[[Literatura na Świecie]]" (1989), z. 4(213), s. 14-45. ▼
* ''Manicheizm średniowieczny (fragmenty)'', przeł. „[[JerzyLiteratura Prokopiukna Świecie]]” (1987), [[Bartłomiejz. Zborski]]12(197), Gdańsk: "Marabut" 1996 (wyds. 2 2007)100–126.
▲* ''Gnostyckie tło'', przeł. Alicja Domańska, "„[[Literatura na Świecie]]"” (1989), z. 4(213), s. 14-4514–45.
* ''[[Dzieje wypraw krzyżowych]]'', t.1-3, przeł. [[Jerzy Schwakopf]], posłowiem opatrzył [[Benedykt Zientara]], Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1987 (wyd. 2 - 1997, wyd. 3 - 2009); t. 1: ''Pierwsza krucjata i założenie Królestwa Jerozolimskiego''; t. 2: ''Królestwo Jerozolimskie i frankijski Wschód 1100-1187''; t. 3: ''Królestwo Akki i późniejsze krucjaty''. ▼
* ''Manicheizm średniowieczny'' przeł. [[Jerzy Prokopiuk]], [[Bartłomiej Zborski]], Gdańsk: „Marabut” 1996 (wyd. 2 2007).
* '' Nieszpory sycylijskie. Dzieje świata śródziemnomorskiego w drugiej połowie XIII wieku'', przeł. Łukasz Modelski, Oskar Tyciński, Katowice: Książnica 1997 (wyd. 2 - 2007).▼
▲* ''[[Dzieje wypraw krzyżowych]]'', t. 1-3, przeł. [[Jerzy Schwakopf]], posłowiem opatrzył [[Benedykt Zientara]], Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1987 (wyd. 2 -– 1997, wyd. 3 -– 2009); t. 1: ''Pierwsza krucjata i założenie Królestwa Jerozolimskiego''; t. 2: ''Królestwo Jerozolimskie i frankijski Wschód 1100-1187''; t. 3: ''Królestwo Akki i późniejsze krucjaty''.
▲* ''Teokracja bizantyjska'', przeł. Maria Radożycka, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax 1982 (wyd. 2 - 2008).
▲* '' Nieszpory sycylijskie. Dzieje świata śródziemnomorskiego w drugiej połowie XIII wieku'', przeł. Łukasz Modelski, Oskar Tyciński, Katowice: Książnica 1997 (wyd. 2 -– 2007).
* ''Pierwsza krucjata'', przeł. Wojciech Kozak, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 1998.
* ''Zapomniana stolica Bizancjum. Historia Mistry i Peloponezu'', przeł. Norbert Radomski, Poznań: Rebis 2013.
 
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
 
== Bibliografia ==
* [[Małgorzata Dąbrowska]], ''Sir Steven Runciman (7 VII 1903 -– 1 XI 2000)'', "„[[Studia Historyczne]]"” 44 (2001), z. 3, s. 542-544542–544.
 
== Linki zewnętrzne ==
* Steven Runciman opowiada o swoim dzieciństwie [http://www.youtube.com/watch?v=tzvi3F-sUwY]
* Sir Steven Runciman: Bridge to the East (TV 1987) [http://www.imdb.com/title/tt1008041/]{{IMDb|tytuł|1008041|Film}}
* http://www.lrb.co.uk/v38/n20/rosemary-hill/herberts-and-herbertinas
 
{{Kontrola autorytatywna}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Steven_Runciman”