Eldamar
Dins l'univèrs de J.R.R. Tolkien, e mai que mai, dins lo sieu roman Lo Silmarilion, Eldamar, vòl dire "Ostal dels Elfs" en quenya, a es un sinonime de la region d'Aman, ont demòran los elfs.
Eldamar es situat a la region nòrd-orientala d'Aman, pròche a Arda, ont tanben i a la badiá del quit enom. Lo territòri d'Aldemar s'espandís a ambedos costats de las montanhas Pelóri, e tanben i son inclusas la grana illa de Tol Eressëa e la region d'Alqualondë. De còps, es nomenada tanplan Elendë.
A Eldamar demòrna los mai grands de las tres raças dels vànyar, nòldor e teleri, amb lors poders valarians. Foguèt fondada pendent la Segonda Edat dels Arbres.
En aquela region i aviá fòrça vilas e vilatges mas Tírion, bastida sul puèg de Tuna, al mièg del Pas de la Lutz, èra la princiapal vila dels vànyar e nòldor, e atanban la vila pús granda. Tanben ailà i aviá la fortalesa nòldor de Formenos, a la tèrra de la lutz, e las vilas teleri dels elfs marins d'Alqualondë a la còsta, e Avallònë a Tol Eressëa. Aquela tèrra recebiá la lutz dels Dos Arbres de Vàlinor, lo Calacirya o Pas de la Lutz balhava de lutz a la còsta e la Granda Illa, a l'èst de las montanhas.
Eldamar , pasmens, èra plan mai rica e celèbra. Las siás vilas èran bastidas amb de pièras e de metals precioses. Las colhitas de blat e frucha èran grandas e lors abitants, èran eroses e savants. Òm afirmèt que tanben la còsta d'Eldamar èra plena de dimants, opals e d'autres cristals. Aprés l'Akallabêth e lo Cambiament del Mond e pendent la fin de la Segonda Edat del Solelh, Eldamar foguèt menada dempuèi los Cercles del Mond mai enlà d'ont i poguèsse vaer de mortals que podin la perjudicar.
L'ABADIÁ D'ELDAMAR
Es l'abadiá situada a la còsta centre-orientala d'Aman, sul Belegaer, ont finís lo Calacirya. S'obrís vèrs lo sud e l'illa de Tol Eressëa es al sieu centre. Dempuèi lo Taniquetil òm pòt agachar tota l'abadiá.
Lo nom ven per l'arribada dels Èldar a Vàlinor e lors vilatges a Tírion e l'Illa Solitària; val a dire "l'abadiá de l'Ostal dels Elfs".