tipe
Occitan
Etimologia
- Del latin typus « modèl, imatge », del grèc ancian τύπος, túpos (« emprenta, marca »).
Prononciacion
/'tipe/ França (Bearn) : escotar « tipe »
Sillabas
ti|pe
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
tipe | tipes |
['tipe] | ['tipes] |
tipe masculin
- (didactica) Modèl, figura originala que se considèra coma l’emprenta o rebat d’un concèpte.
- (filosofia) Modèl ideal determinant la forma d’una seria d’objèctes.
- (comèrci e industria) Objècte fixat dins sos caractèrs essencials per servir de modèl a la produccion.
- Un tipe d’avion.
- (botanica, geologia, zoologia) Especimèn de referéncia, individú servat o matériel original avent servit a la taxonomia, ligat a un nom scientific, a partir de que una espècia foguèt descrita e publicada.
- Ensemble dels trachs generals que caracterizan un genre d’èssers o de causas.
- (per extension) Persona en qual s'encontra totes sos trachs caracteristics.
- (familièr) Personatge masculin ordinari o considerat atal