Plinius den eldre
Gaius Plinius Secundus (23–25. august 79), meir kjent som Plinius den eldre, var ein romersk forfattar, offiser og embetsmann. Han var morbroren til Plinius den yngre.
| Plinius den eldre | |
 | |
| Statsborgarskap | Romarriket |
| Fødd | 20-åra Novum Comum |
| Død | |
| Yrke | skribent, historikar, naturvitar, militær, lyrikar, filosof, kunsthistorikar, embetsmann, militær befalingshavende |
| Språk | latin, gamalgresk |
| Far | Gaius Plinius Celer |
| Mor | Marcella |
| Plinius den eldre på Commons | |
Som soldat tenestegjorde Plinius mellom anna i Germania og Spania. Han var i Roma frå 72, og var i 79 flåtesjef i Misenum ved Napolibukta. Då Vesuv-utbrotet som øydela Pompei og Herculaneum tok til la han ut på ein utkikks- og hjelpeekspedisjon, der han døydde, ifølge dei som var med han, av giftige gassar frå utbrotet.
Plinius skreiv store historieverk, eitt om germanarkrigane i 20 bind og ein samtidshistorie i 31, som var viktige kjelder for historikaren Tacitus. Det 37 bøker lange Naturalis Historia ('Naturlære') er derimot bevart.
Kjelder
endre- «Plinius_den_eldre» i Store norske leksikon, snl.no.
