teut

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  teut    (hulp, bestand)
• IPA: /tøt/

Woordafbreking

• teut

Woordherkomst en -opbouw

• [A] mogelijk oorspronkelijk afgeleid van het bijvoeglijk naamwoord "dronken/suf", wat zelf weer is afgeleid van teuten/teuteren
• [B] Nevenvorm van toot en tuit. De etymologie is gelijk aan die van tuit.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	teut	teuten
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

[A] de teut v / m

1. (informeel), (persoon) iemand die heel langzaam is

   • De oude man is een echte teut geworden. 
   • Er komt geen werk uit haar handen want ze is een echte teut. 

2. (informeel), (persoon) iemand die op een irritante manier veel kletst

Synoniemen

• [1] draler, slabakker, talmer, treuzelaar
• [2] babbelaar, babbelkous, keuvelaar, klessebes, kletser, kletskous, kletsmajoor, kletsmeier, kwebbel [1], kwek [1], leuteraar, zeurkous, zeveraar, zwetser

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	teut	teuten
verkleinwoord	teutje	teutjes

Zelfstandig naamwoord

[B] de teut v / m

1. spits toelopend uiteinde van iets

Werkwoord

vervoeging van
teuten

teut

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van teuten
2. gebiedende wijs van teuten

Bijvoeglijk naamwoord

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	teut	teuter	teutst
verbogen	teute	teutere	teutste
partitief	teuts	teuters	-

Woordherkomst en -opbouw

• Vermoedelijk van teuten/teuteren , waarmee de etymologie gewoon hetzelfde is als van het zelfstandig naamwoord, waarvan de betekenis is verschoven van "suf, dronken" naar "langzaam, traag". In de betekenis van ‘dronken’ voor het eerst aangetroffen in 1665.

teut

1. (informeel), (drinken) dronken, zat [1]

   • Aan het eind van de avond waren we helemaal teut. 

Gangbaarheid

• Het woord teut staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "teut" herkend door:

93 %	van de Nederlanders;
86 %	van de Vlamingen.