mythe
Uiterlijk
- my·the
- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘wereldbeschouwelijke overlevering, fabel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1804 [1]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | mythe | mythen mythes |
verkleinwoord |
- (geschiedenis) een verhaal dat de handelingen van (half-) goden en godinnen tot onderwerp heeft
- De mythen van Hercules zijn overbekend.
- (pejoratief) een onzinverhaal dat als waar aangenomen wordt
- Dat deregulatie onvoorwaardelijk tot grote welvaartsgroei leidt mag nu wel een mythe genoemd worden.
- ▸ Het was om de populaire mythe in leven te houden.[2]
- Het woord mythe staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "mythe" herkend door:
99 % | van de Nederlanders; |
98 % | van de Vlamingen.[3] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "mythe" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Jan Guillou (vert. Bart Kraamer)“Tussen rood en zwart” (2014), Uitgeverij Prometheus , ISBN 9789044625691
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Categorieën:
- Woorden in het Nederlands
- Woorden in het Nederlands van lengte 5
- Woorden in het Nederlands met audioweergave
- Woorden in het Nederlands met IPA-weergave
- Zelfstandig naamwoord in het Nederlands
- Geschiedenis in het Nederlands
- Pejoratief in het Nederlands
- Woordenlijst Nederlandse Taal
- Prevalentie Nederland 99 %
- Prevalentie Vlaanderen 98 %