Naar inhoud springen

Sarina Wiegman

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sarina Wiegman
Wiegman als bondscoach van het Engels vrouwenelftal (2022)
Wiegman als bondscoach van het Engels vrouwenelftal (2022)
Persoonlijke informatie
Volledige naam Sarina Wiegman-Glotzbach
Geboortedatum 26 oktober 1969
Geboorteplaats Den Haag, Nederland
Lengte 162[1] cm
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Engeland
Functie Bondscoach
Contract tot 30 juni 2027
Jeugd


1987–1988
1989–1990
Vlag van Nederland ESDO
Vlag van Nederland Celeritas
Vlag van Nederland KFC '71
Vlag van Verenigde Staten North Carolina Tar Heels
Senioren
Seizoen Club W (G)
1994–2003 Vlag van Nederland Ter Leede
Interlands
1987–2001 Vlag van Nederland Nederland[2] 99(3)
Getrainde teams
2006–2007
2007–2014
2014–2016
2015
2016
2016–2017
2017–2021
2021–
Vlag van Nederland Ter Leede
Vlag van Nederland ADO Den Haag
Vlag van Nederland Nederland (assistente)
Vlag van Nederland Nederland (interim)
Vlag van Nederland Jong Sparta (assistente)
Vlag van Nederland Nederland (interim)
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Engeland Engeland
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Sarina Wiegman (Den Haag, 26 oktober 1969) is een Nederlandse trainster en voormalig voetbalster. Ze werd in januari 2017 aangesteld als bondscoach van het Nederlands vrouwenelftal dat op 6 augustus 2017 het Europees kampioenschap won. Ze verliet haar positie als bondscoach van de Nederlandse dames na de uitschakeling op de Olympische Spelen in 2021 om bondscoach van Engeland te worden, waarmee ze op 31 juli 2022 eveneens Europees kampioen werd. Op 6 april 2023 won Wiegman met Engeland de eerste editie van de Women's Finalissima. De wedstrijd werd na strafschoppen gewonnen van Brazilië, nadat de wedstrijd in reguliere speeltijd en verlenging was geëindigd in 1–1. In de zomer van 2023 werd Wiegman met haar team tweede bij het wereldkampioenschap voetbal in Australië. Wiegman wordt, naast Vera Pauw, gezien als degene die een grote bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal in Nederland. Ze is het vaakst uitgeroepen tot beste vrouwencoach.

Na het vwo aan de Dalton Scholengemeenschap Den Haag[3] volgde Wiegman een hbo-opleiding aan de Haagse Academie voor Lichamelijke Opvoeding.

Ze begon haar carrière als docent lichamelijk opvoeding aan het Segbroek College in Den Haag.[4] Als voetballer kwam zij negen jaar uit voor Ter Leede. Daarmee won ze tweemaal de landstitel en eenmaal de KNVB beker. Ze speelde daarnaast 104 interlands in het Nederlands elftal.

Op 24 januari 2006 begon ze aan haar eerste baan als trainster, bij de club waarvoor ze eerder speelde. Met Ter Leede werd ze in haar tweede jaar kampioen en won ze de KNVB beker. Op 24 april 2007 koos ze voor een contract bij ADO Den Haag, met ingang van het seizoen 2007/08. Daarmee kwam ze uit in de Eredivisie en later de Women's BeNe League.

In 2014 werd Wiegman assistent-coach van Roger Reijners van het Nederlands vrouwenelftal. Daarnaast liep zij stage bij Sparta Rotterdam, waarna zij het diploma Coach Betaald Voetbal haalde.[5]

Na het ontslag van Reijners was ze van 1 augustus tot 1 oktober 2015 interim-bondscoach. Vanaf september 2015 was ze opnieuw assistent-bondscoach, nu naast Arjan van der Laan. Nadat hij in december 2016 zijn ontslag kreeg, stelde de KNVB Wiegman aan als zijn opvolger. Ze tekende een contract tot de zomer van 2019, het toernooi om het wereldkampioenschap in Frankrijk.[6] Zij kreeg Arjan Veurink en Foppe de Haan als assistent.[5] Met het Nederlands vrouwenvoetbalelftal wist ze in 2017 in eigen land Europees kampioen te worden. Voor het behalen van deze Europese titel werden Wiegman en de vrouwen van het vrouwenvoetbalteam in hetzelfde jaar benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau.[7] Twee jaar later, op het wereldkampioenschap in Frankrijk, behaalden ze de tweede plaats door in de finale te verliezen van de Verenigde Staten. Ze ontving daarna van de gemeente Den Haag de stadspenning Den Haag.[8]

In december 2019 verlengde ze haar contract − dat eind 2017 reeds verlengd was en met de Olympische Spelen van 2020 − tot en met het EK in 2021.[9] Op 14 augustus 2020 werd echter bekend dat ze na de Olympische Spelen van Tokio in 2021 de opvolgster zou worden van Phil Neville als bondscoach van het vrouwenteam van Engeland.[10] Wiegman werd op haar beurt bij het Nederlands elftal opgevolgd door de Engelsman Mark Parsons.[11] Tijdens de Olympische Spelen reikte de Oranje Leeuwinnen tot aan de kwartfinale, waarin het na strafschoppen werd uitgeschakeld door de Verenigde Staten. Hiermee kwam er een einde aan het succesvolle tijdperk van Wiegman bij het Nederlandse vrouwenvoetbalelftal.

Als dank voor haar grote bijdrage als speler en trainer aan de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal in Nederland is een standbeeld van Wiegman toegevoegd aan de beeldentuin op de KNVB Campus in Zeist op 1 juni 2021. Wiegman is de eerste vrouw die een beeld kreeg in de KNVB-beeldentuin.[12] Op 31 augustus 2021 trad ze op als gast in het KRO-NCRV televisieprogramma College Tour met Twan Huys in Stadion Galgenwaard.[13] In november 2021 onthulde ze in Monster een Cruyff Court dat naar haar genoemd is.[14]

Na afloop van de Olympische Spelen ging ze aan de slag bij de Engelse voetbalbond. Ze kwam met het Engelse vrouwenelftal terecht in de kwalificatie voor het wereldkampioenschap in 2023 en de voorbereiding op het Europees kampioenschap voetbal in eigen land in 2022. Gedurende haar eerste maanden oogstte Wiegman lof voor haar aanpak en manier van communiceren. De ploeg zette een indrukwekkende zegereeks neer en op het eindtoernooi in Engeland plaatsten The Lionesses zich voor de finale.[15] Deze finale werd met 2-1 gewonnen van Duitsland na verlenging.[16]

Op 21 december 2022 werd ze verkozen tot Coach van het Jaar in het Verenigd Koninkrijk. Ze is hiermee de eerste vrouw die verkozen werd voor de prijs georganiseerd door de BBC. In december 2022 ontving Wiegman een hoge Britse koninklijke onderscheiding waarbij zij werd benoemd tot honorair commandeur in de Orde van het Britse Rijk (CBE in the Foreign Office list), dit voor haar rol in het behalen van de Europese titel op het EK door het Engelse vrouwenteam.[17][18] Op 27 februari 2023 werd Wiegman uitgeroepen tot beste FIFA-coach bij een vrouwenteam voor het jaar 2022. Ze kreeg die prijs tweemaal eerder voor 2017 en 2020.[19]

Interlands Vlag van Nederland Nederland onder leiding van Sarina Wiegman
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 20 januari 2017 Vlag van Roemenië RoemeniëNederland Vlag van Nederland 1 – 7 Oefeninterland
2 24 januari 2017 Vlag van Rusland RuslandNederland Vlag van Nederland 0 – 4
3 1 maart 2017 Vlag van Nederland NederlandChina Vlag van China 1 – 0 Algarve Cup
4 3 maart 2017 Vlag van Australië AustraliëNederland Vlag van Nederland 3 – 2
5 6 maart 2017 Vlag van Zweden ZwedenNederland Vlag van Nederland 0 – 1
6 8 maart 2017 Vlag van Japan JapanNederland Vlag van Nederland 2 – 3
7 7 april 2017 Vlag van Nederland NederlandFrankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2 Oefeninterland
8 11 april 2017 Vlag van Nederland NederlandIJsland Vlag van IJsland 4 – 0
9 9 juni 2017 Vlag van Nederland NederlandJapan Vlag van Japan 0 – 1
10 13 juni 2017 Vlag van Nederland NederlandOostenrijk Vlag van Oostenrijk 3 – 0
11 8 juli 2017 Vlag van Nederland NederlandWales Vlag van Wales 5 – 0
12 16 juli 2017 Vlag van Nederland NederlandNoorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 0 EK 2017
13 20 juli 2017 Vlag van Nederland NederlandDenemarken Vlag van Denemarken 1 – 0
14 24 juli 2017 Vlag van België BelgiëNederland Vlag van Nederland 1 – 2
15 29 juli 2017 Vlag van Nederland NederlandZweden Vlag van Zweden 2 – 0
16 3 augustus 2017 Vlag van Nederland NederlandEngeland Vlag van Engeland 3 – 0
17 6 augustus 2017 Vlag van Nederland NederlandDenemarken Vlag van Denemarken 4 – 2
18 19 oktober 2017 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk - Nederland Vlag van Nederland 0 - 2 Oefeninterland
19 24 oktober 2017 Vlag van Nederland Nederland - Noorwegen Vlag van Noorwegen 1 - 0 WK-kwalificatie
20 24 november 2017 Vlag van Slowakije Slowakije - Nederland Vlag van Nederland 0 - 5
21 28 november 2017 Vlag van Nederland Nederland - Ierland Vlag van Ierland 0 - 0
22 20 januari 2018 Vlag van Spanje Spanje - Nederland Vlag van Nederland 2 - 0 Oefeninterland
23 28 februari 2018 Vlag van Japan Japan - Nederland Vlag van Nederland 2 - 6 Algarve Cup
24 2 maart 2018 Vlag van Denemarken Denemarken - Nederland Vlag van Nederland 2 - 3
25 5 maart 2018 Vlag van IJsland IJsland - Nederland Vlag van Nederland 0 - 0
26 6 april 2018 Vlag van Nederland Nederland - Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 7 - 0 WK-kwalificatie
27 10 april 2018 Vlag van Ierland Ierland - Nederland Vlag van Nederland 0 - 2
28 8 juni 2018 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland - Nederland Vlag van Nederland 0 - 5
29 12 juni 2018 Vlag van Nederland Nederland - Slowakije Vlag van Slowakije 1 - 0
30 4 september 2018 Vlag van Noorwegen Noorwegen - Nederland Vlag van Nederland 2 - 1
31 5 oktober 2018 Vlag van Nederland Nederland - Denemarken Vlag van Denemarken 2 - 0 WK-kwalificatie, play-off
32 9 oktober 2018 Vlag van Denemarken Denemarken - Nederland Vlag van Nederland 1 - 2
33 9 november 2018 Vlag van Nederland Nederland - Zwitserland Vlag van Zwitserland 3 - 0
34 13 november 2018 Vlag van Zwitserland Zwitserland - Nederland Vlag van Nederland 1 - 1
35 19 januari 2019 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika - Nederland Vlag van Nederland 1 - 2 Vriendschappelijk
36 27 februari 2019 Vlag van Spanje Spanje - Nederland Vlag van Nederland 2 - 0 Algarve Cup
37 4 maart 2019 Vlag van Nederland Nederland - Polen Vlag van Polen 0 - 1
38 6 maart 2019 Vlag van China China - Nederland Vlag van Nederland wns 1 - 1
39 5 april 2019 Vlag van Nederland Nederland - Mexico Vlag van Mexico 2 - 0 Vriendschappelijk
40 9 april 2019 Vlag van Nederland Nederland - Chili Vlag van Chili 7 - 0
41 1 juni 2019 Vlag van Nederland Nederland - Australië Vlag van Australië 3 - 0
42 11 juni 2019 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland - Nederland Vlag van Nederland 0 - 1 WK 2019
43 15 juni 2019 Vlag van Nederland Nederland - Kameroen Vlag van Kameroen 3 - 1
44 20 juni 2019 Vlag van Nederland Nederland - Canada Vlag van Canada 2 - 1
45 25 juni 2019 Vlag van Nederland Nederland - Japan Vlag van Japan 2 - 1
46 29 juni 2019 Vlag van Italië Italië - Nederland Vlag van Nederland 0 - 2
47 3 juli 2019 Vlag van Nederland Nederland - Zweden Vlag van Zweden 1 - 0
48 7 juli 2019 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten - Nederland Vlag van Nederland 2 - 0
49 30 augustus 2019 Vlag van Estland Estland - Nederland Vlag van Nederland 0 - 7 EK-kwalificatie
50 3 september 2019 Vlag van Nederland Nederland - Turkije Vlag van Turkije 3 - 0
...

Als speelster

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Nederland KFC '71
KNVB beker 1x 1986/87
Vlag van Verenigde Staten North Carolina Tar Heels
NCAA Division I Women's Soccer Championship 1x 1989
Vlag van Nederland Ter Leede
Hoofdklasse 2x 2000/01, 2002/03
KNVB beker 1x 2006/07

Als trainster

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Nederland Ter Leede
Hoofdklasse 1x 2006/07
KNVB beker 1x 2006/07
Vlag van Nederland ADO Den Haag
Eredivisie 1x 2011/12
KNVB beker 2x 2011/12, 2012/13
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Nederland Nederland
UEFA EK 1x Goud 2017
Algarve Cup 1x Goud 2018
FIFA WK 1x Zilver 2019
Vlag van Engeland Engeland
UEFA EK 1x Goud 2022
Women's Finalissima 1x Goud 2023
Arnold Clark Cup 2x Goud 2022, 2023
FIFA WK 1x Zilver 2023

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]
Vlag van Nederland Bondsridder van de KNVB 1x 2012
Vlag van Nederland Ridder in de Orde van Oranje-Nassau 1x 2017
The Best FIFA Women's Coach 4x 2017, 2020, 2022, 2023
UEFA Women's Coach of the Year 1x 2022
IFFHS World's Best National Coach 1x 2020
Vlag van Verenigd Koninkrijk Honorair commandeur in de Orde van het Britse Rijk 1x 2022[17]

Wiegman is getrouwd en heeft twee kinderen.[20]

Bestseller 60

[bewerken | brontekst bewerken]
Boeken met noteringen in de Nederlandse Bestseller 60 Jaar van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen[21]
What It Takes 2023 15-11-2023 21 1 in samenwerking met Jeroen Visscher