Naar inhoud springen

Caïro (stad)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Al-Qāhira
القاهرة
Plaats in Egypte Vlag van Egypte
Caïro (Egypte)
Caïro
Situering
Gouvernement Caïro, Al Qalyubiyah en Gizeh
Coördinaten 30° 3′ NB, 31° 14′ OL
Algemeen
Oppervlakte 606 km²
Inwoners
(2013)
12.100.121
Hoogte 23 m
Politiek
Gesticht 641–642 (als Foestat)
969 (als Caïro)
Overig
Postcode 11511 tot 11938
Netnummer (+20) 2
Website cairo.gov.eg
Foto's
Uitzicht vanaf de Cairo Tower
Uitzicht vanaf de Cairo Tower
Satellietfoto van Caïro en omgeving
Satellietfoto van Caïro en omgeving
Portaal  Portaalicoon   Egypte
Historisch Caïro
Werelderfgoed cultuur
Caïro
Land Vlag van Egypte Egypte
UNESCO-regio Arabische Staten
Criteria i, v, vi
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr. 89
Inschrijving 1979 (3e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst

Caïro of Kairo/Cairo/Al-Qahira (Arabisch: القاهرة Al-Qāhira) is de hoofdstad van Egypte en bestaat uit de gouvernementen Caïro, Qaliubiya en Gizeh. De stad telt zo'n 12 miljoen inwoners. Het officieuze inwoneraantal van Caïro ligt echter nog veel hoger, mede door het hoge aantal immigranten zonder wettig verblijf in de stad. De hele metropolitane regio van Caïro is met zo'n 20 miljoen inwoners de grootste stad van Afrika en het Midden-Oosten en een van de grootste steden ter wereld. Ook is de stad een van de meest vervuilde steden ter wereld en kent het een enorme verkeerschaos.

Caïro ligt aan de oostoever van de Nijl in het noorden van Egypte, ten zuiden van de plaats waar die rivier zich in de delta vertakt in de rivieren (tevens plaatsnamen) Rosetta en de Damietta. In het westen ligt de stad Gizeh met de Piramiden van Gizeh. In het zuiden is de locatie van de klassieke Egyptische stad Memphis.

De geschiedenis van Caïro gaat terug tot de Romeinse tijd, toen het fort van Babylon er gebouwd werd als symbool van de Romeinse macht. De geschiedenis van Caïro gaat dus niet terug naar de tijd van de Oude Egyptenaren.

Na de Moslimverovering van 640 kreeg Babylon de naam Foestat. Amr ibn al-As, de Arabische veldheer van kalief Omar en veroveraar van Egypte maakte van de stad het centrum van het Egyptische Moslimrijk. Foestat bleef de hoofdstad tot 972. Toen stichtte Djahwar al-Kaid, generaal van de Fatimidenkalief al-Moe’izz, even ten noorden ervan, op de plaats van de vervallen stad al-Katai, een nieuwe stad, Al-Medina Al-Kahira, de Overwinnende Stad, die de eigenlijke kern van het tegenwoordige Caïro is geworden.

Kaart van Caïro
(1492), Hartmann Schedel
De Citadel van Caïro
(eind 19e eeuw), Antonio Beato

Na de verwoesting van Bagdad in 1258 door de Mongolen, werd Caïro de belangrijkste culturele en intellectuele stad van het Midden-Oosten.

Pas met de komst van Ismael, kleinzoon van Mohammed Ali, halfweg de 19de eeuw kwam de ontwikkeling van de stad in een stroomversnelling. Waar vandaag het moderne stadsdeel van Caïro ligt, was toen enkel een moerasachtig gebied dat jaarlijks door de Nijl overstroomd werd. Om het imago van zijn stad op te waarderen nodigde Ismael internationale architecten uit om naast de oude islamitische stad een Caïro in nieuw-Europese stijl te ontwerpen. In diezelfde periode werd ook het Suezkanaal gegraven en voor scheepvaart opengesteld, wat de stad meteen wereldwijd in de schijnwerpers stelde. Van dan af kende zowel het toerisme als het zakenleven in Caïro een sterke groei- en bloeiperiode. Ismael had echter in zijn droombeeld van de stad het zicht op de werkelijkheid verloren, waardoor de stad onder een immense schuldenlast kwam te lijden.

De Britten maakten een einde aan de utopie. Zij namen in 1882 de stad onder controle tot alle schulden waren terugbetaald. Deze bezetting duurde uiteindelijk tot in 1952, toen een grote revolutie er abrupt een einde aan maakte. Sindsdien kent de stad een immense bevolkingsgroei, wat tot gebrek aan huisvesting leidde. Daarom werd in de jaren ’60 en ’70 de westelijke oever van de Nijl ingelijfd en werden heel wat nieuwe buitenwijken uit de grond gestampt. Toch kon die uitbreiding niet tegemoetkomen aan de woningnood, waardoor ook het oostelijk gelegen droge woestijngebied werd ingenomen door rommelige sloppenwijken. Onder het beleid van Moebarak kende de stad weliswaar langzame verbeteringen, maar toch bleven de overbevolking, armoede en vervuiling Caïro parten spelen.

Bij het broodoproer in januari 1977 in Caïro vielen 70 doden en 800 gewonden toen Egyptenaren massaal in opstand kwamen tegen de afschaffing van subsidies op de eerste levensbehoeften, zoals brood, rijst en spijsolie. Na de rellen trok president Sadat het besluit tot afschaffing ijlings weer in.

Vanaf 25 januari 2011 is het Tahrirplein in Caïro het revolutionaire centrum van het volksverzet tegen president Moebarak (82) met bijna dagelijks tienduizenden en soms honderdduizenden betogers. Op het plein passen ca. 200.000 mensen. De eerste dagen vielen er bij hevige onlusten met de politie zeker 100 doden en 1000 gewonden. Nadien trok de politie zich terug en nam het leger stellingen in, maar liet de demonstranten ongemoeid.

Als hoofdstad zal Caïro worden vervangen door de Nieuwe Administratieve Hoofdstad van Egypte.

Bestuurlijke indeling

[bewerken | brontekst bewerken]

Bezienswaardigheden

[bewerken | brontekst bewerken]

Het oude hart van Caïro is door de UNESCO tot werelderfgoed verklaard.

Jaarlijks wordt eind januari de Internationale Boekenbeurs van Caïro gehouden.

Egyptisch Museum

Aan de rand van de koptische wijk liggen de oude koptische Hangende Kerk (al-Moe’allaka) en het Grieks-orthodoxe Sint-Jorisklooster met de Sint-Joriskerk. De koptische kerk Aboe Sarga uit de zevende eeuw bevindt zich in het centrum. Andere bijzondere kerken zijn: de Cokathedraal van Onze-Lieve-Vrouw van Heliopolis, de Kathedrale Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima en de Basiliek van de Heilige Theresia van het Kind Jezus.

Ibn Toeloenmoskee

Caïro is al sinds de oudheid voor Egypte en de gehele Arabische wereld een centrum voor educatie en onderwijs. Ook tegenwoordig zijn er nog vooraanstaande universiteiten en internationale scholen te vinden.

Een aantal internationale scholen gevestigd in Caïro

[bewerken | brontekst bewerken]

Universiteiten in Caïro

[bewerken | brontekst bewerken]
Universiteit van Caïro

Verkeer en vervoer

[bewerken | brontekst bewerken]

De stad kent de Internationale luchthaven Cairo International Airport (code: CAI). De scheepvaarthaven ligt in Boulaq, een voorstad die aan Caïro is vastgegroeid.

Binnen Caïro wordt vervoer geregeld door de Metro van Caïro. Voor vervoer naar de Nieuwe Administratieve Hoofdstad van Egypte wordt de Caïro Monorail gebouwd.

Het belangrijkste spoorwegstation in Caïro is Station Ramses.

Caïro is het beginpunt van de Trans-Afrikaanse Caïro-Kaapstad Snelweg. Deze weg, die ruim 10.000 kilometer lang is, volgt een route door het oosten van Afrika en eindigt in Kaapstad.

Het verkeer verloopt chaotisch en geeft veel rumoer door het voortdurend getoeter van de chauffeurs die elkaar als communicatie signalen geven.

Uit Caïro zijn de succesvolste voetbalclubs van Egypte afkomstig. Al-Ahly en Al-Zamalek zijn de clubs met de meeste landstitels en spelen hun wedstrijden in het Cairo International Stadium in Nasr City. In 1974, 1986, 2006 en 2019 werden in dit stadion wedstrijden gespeeld voor de Afrika Cup, waaronder de finales van deze toernooien. Ook het Egyptisch voetbalelftal heeft hier vele wedstrijden gespeeld. In het Al-Salamstadion zijn eveneens internationale wedstrijden gespeeld.

In 2021 vond de zeventiende editie van de Afrikaanse kampioenschappen wielrennen plaats in en rond de stad.

Bekende personen uit Caïro

[bewerken | brontekst bewerken]
  • (ar) (en) Website van de gemeente Caïro
Zie de categorie Caïro van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.