pareren
- pa·re·ren
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘afwenden’ voor het eerst aangetroffen in 1824 [1]
- afgeleid van het Franse parer (met het achtervoegsel -eren) [2] [3]
stamtijd | ||
---|---|---|
onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
pareren |
pareerde |
gepareerd |
zwak -d | volledig |
pareren
- overgankelijk (een aanval) afweren, afwenden of tegenhouden
- Hij pareerde de aanval erg professioneel.
- Het woord pareren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pareren" herkend door:
93 % | van de Nederlanders; |
83 % | van de Vlamingen.[4] |
- ↑ "pareren" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Wiktionnaire
- ↑ pareren op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be