Vincenz Müller

Duits politicus

Vincenz Müller (Aichach, 5 november 1894 - Oost-Berlijn, 12 mei 1961) was een (Oost-)Duits generaal en Oost-Duits politicus.

Vincenz Müller
Vincenz Müller, 1951
Vincenz Müller, 1951
Geboren 5 november 1894
Aichach, Duitse Keizerrijk
Overleden 12 mei 1961
Oost-Berlijn, Duitse Democratische Republiek
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Vlag van Duitsland tijdens de geallieerde bezetting Duitsland
Sovjet-bezettingszone in Duitsland
Nationalkomitee Freies Deutschland
Duitse Democratische Republiek
Onderdeel Deutsches Heer
Reichswehr
Heer
Nationale Volksarmee
Deutsche Volkspolizei
Dienstjaren 1908 - 1945
1952 - 1958
Rang
Generalleutnant
(Wehrmacht)

Generalleutnant
(Nationale Volksarmee)
Eenheid Pionier-Bataillon 13.
Pionierbataillon 7.
Bevel 56e Infanteriedivisie
1 september 1943 –
21 oktober 1943[1][2]
57e Infanteriedivisie
1 september 1943[3]
19 september 1943[4]
27e Legerkorps
21 oktober 1943 -
26 oktober 1943[5][1]
Korpsabteilung D
15 november 1943 -
4 juni 1944[1]
12e Legerkorps
4 juni 1944 -
7 juli 1944[6][1]
Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen Zie decoraties
Ander werk Volkskammer

Levensloop

bewerken

Müller begon zijn carrière als officier tijdens de Eerste Wereldoorlog in het Keizerlijke leger. Aan het einde van de oorlog was hij eerste luitenant. Na de Eerste Wereldoorlog werkte Müller als grenswacht in oostelijk Duitsland en later op het ministerie van Defensie. Later werd Müller bevorderd tot majoor. Op het ministerie werd Müller de naaste medewerker van generaal Kurt von Schleicher, die in 1932 rijkskanselier werd. Samen met Von Schleicher streefde Müller naar een "economische Derde Weg" (dat wil zeggen corporatisme) en samenwerking met de linkervleugel van de NSDAP (nazi's). Een coalitie met de nazi's wist Von Schleicher echter niet te bewerkstelligen, waarna hij als kanselier aftrad.

Zoals veel Duitse hogere officieren had Müller niet veel op met de nazi's, maar vanwege zijn patriottische instelling steunde hij de regering-Hitler wel. Müller was na Hitlers machtsovername directeur van de Wehrmacht Akademie (met de rang van generaal-majoor). Tijdens de Spaanse Burgeroorlog was hij inspecteur van de Duitse troepen die Franco te hulp kwamen om de Spaanse republiek te bestrijden.

In 1940 was Müller nauw betrokken bij de ontwikkeling van plannen om Zwitserland binnen te vallen. In 1941 werd hij opperbevelhebber van het 8ste leger dat o.a. betrokken was bij de verovering van de Oekraïne. In 1943 werd hij bevorderd tot luitenant-generaal van de Wehrmacht. Enige maanden later capituleerde hij voor het Rode Leger en werd samen met 10.000 van zijn manschappen geïnterneerd. In 1944 werd hij lid van Nationalkomitee Freies Deutschlands (NKFD), een in de Sovjet-Unie gevestigd antifascistisch comité dat met de Sovjets samenwerkte om de nazi's uit Duitsland te verdrijven. In datzelfde jaar bezocht Müller een antifascistische school om gezuiverd te worden van zijn naziverleden. Daarna werd hij vicevoorzitter van het NKFD en naar eigen zeggen een "overtuigd marxist", alhoewel dat te betwijfelen valt.

In 1948 keerde Müller naar Duitsland terug en vestigde zich in de Sovjet-bezettingszone. Vervolgens werd hij lid van de Nationaldemokratische Partei Deutschlands (NDPD), een onder toeziend oog van de communisten opgerichte partij om oud-nazi's, oud-Wehrmacht-officieren en ambtenaren over te halen om mee te werken aan de opbouw van de Duitse Democratische Republiek (DDR). In 1949 werd Müller vicevoorzitter van de NDPD.

Na de oprichting van de DDR (1949) was Müller tot 1956 opperbevelhebber van de Volkspolizei. In 1950 werd hij vicevoorzitter van de Volkskammer (Oost-Duits parlement) en fractievoorzitter van de NDPD in de Volkskammer. In 1953 werd hij staf-chef van de Volkspolizei.

In 1956 werd het de DDR toegestaan om een eigen leger de, Nationale Volksarmee (NVA), op te bouwen. Deze kwam echter onder het directe opperbevel van het Russische leger. Van 1956 tot 1958 was Müller stafchef van het NVA en plaatsvervangend minister van Defensie van de DDR. In 1958 trad hij "om gezondheidsredenen" als minister en bevelhebber af. In 1961 pleegde Vincenz Müller op 66-jarige leeftijd zelfmoord.

Militaire loopbaan

bewerken

Deutsches Heer

Reichswehr

Heer

Nationale Volksarmee

Decoraties

bewerken

Literatuur

bewerken

Zie ook

bewerken
Zie de categorie Vincenz Müller van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.