Stekelleguanen
Stekelleguanen[1] (Sceloporus) zijn een geslacht van hagedissen uit de familie Phrynosomatidae.
| Stekelleguanen | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| |||||||||||||||
| Westelijke haagleguaan (Sceloporus occidentalis) | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Sceloporus Wiegmann, 1828 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Stekelleguanen op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Naam en indeling
bewerkenDe wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Arend Friedrich August Wiegmann in 1828. Er zijn 108 soorten, inclusief de pas in 2018 beschreven soorten Sceloporus esperanzae en Sceloporus hondurensis. In veel literatuur wordt hierdoor een lager soortenaantal vermeld.[2]
Uiterlijke kenmerken
bewerkenDe soorten blijven relatief klein en bereiken een totale lichaamslengte inclusief staart van nog geen 35 centimeter. De staart is bij sommige soorten vrij kort en ongeveer net zolang als het lichaam, bij andere soorten kan de staart ongeveer 70% van de lichaamslengte bedragen. De meeste soorten hebben een bruine tot bruingrijze kleur met lichtere strepen en vlekken. De soort Sceloporus malachiticus echter heeft een groene lichaamskleur.[3]
De schubben aan de bovenzijde van het lichaam overlappen elkaar en zijn vaak gekield. Stekels op de rug en kop ontbreken.[4]
Verspreiding en habitat
bewerkenAlle soorten komen voor in delen van zuidelijk Noord-Amerika; in Mexico en de Verenigde Staten. Daarnaast zijn veel soorten aangetroffen in delen van Midden-Amerika in de landen Antigua en Barbuda, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua en Panama.[2]
De habitat bestaat uit droge tropische en subtropische bossen, rotsige drogere omgevingen[5] en scrubland. De verschillende soorten staan bekend als bodembewoners en leven in groepjes.[5][6]
Beschermingsstatus
bewerkenDoor de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan 85 soorten een beschermingsstatus toegewezen. Zeventig soorten worden gezien als 'veilig' (Least Concern of LC), vier soorten als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU) en twee als 'gevoelig' (Near Threatened of NT). Vijf soorten worden beschouwd als 'onzeker' (Data Deficient of DD), drie als 'bedreigd' (Endangered of EN). De soort Sceloporus exsul ten slotte staat te boek als 'ernstig bedreigd' (Critically Endangered of CR).[6]
Soorten
bewerkenHet geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding
bewerkenReferenties
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 214, 215. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Sceloporus.
- ↑ Bart Laurens, Sceloporus malachiticus.
- ↑ Jay. M. Savage (2002). The Amphibians and Reptiles of Costa Rica. The University of Chicaco Press, Pagina 440-444. ISBN 0-226-73537-0.
- ↑ a b Terrarium Houden, pp. 52.
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Sceloporus - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Jay. M. Savage - The Amphibians and Reptiles of Costa Rica (2002) - Pagina 440-444 - The University of Chicaco Press - ISBN 0-226-73537-0
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database - Sceloporus - Website Geconsulteerd 2 september 2019
