Rally van Monte Carlo

jaarlijks rallyevenement in Monaco en Frankrijk

De Rally van Monte Carlo, formeel bekend onder de naam Rallye Automobile de Monte-Carlo, is een rallyevenement dat gehouden wordt aan de Franse Rivièra in en rond het vorstendom Monaco. Sinds 2012 is de rally opnieuw de seizoensopener van het Wereldkampioenschap rally.

Rally van Monte Carlo
Rally van Monte Carlo
Algemene statistieken
Land Vlag van Monaco Monaco
Hoofdkwartier Gap (huidige)
Ondergrond Asfalt
Aantal edities 87
Rally in het WK 19732008, 2012–heden
Eerste editie 1911
Winnaar Vlag van Frankrijk Henri Rougier
Eerste editie in WK 1973
Winnaar Vlag van Frankrijk Jean-Claude Andruet
Laatste editie 2023
Winnaar Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier
Meeste overwinningen Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier (9)
Portaal  Portaalicoon   Autosport

De rally werd voor het eerst verreden in 1911 en wordt jaarlijks georganiseerd door de Automobile club de Monaco, die ook de Grand Prix Formule 1 van Monaco organiseert.

De rally was in 1970, 1971 en 1972 onderdeel van het internationaal kampioenschap voor constructeurs. Tussen 1973 en 2008 was de wedstrijd een onderdeel van het wereldkampioenschap rally. Van 2009 tot en met 2011 was de rally een onderdeel van de Intercontinental Rally Challenge, maar de wedstrijd keerde in 2012 terug op de kalender van het WK rally.

Geschiedenis

bewerken
 
Henri Rougier en de winnende Turcat-Méry, voorafgaand aan de inaugurele Rally van Monte Carlo
Polygoon-journaal over de Rally van Monte Carlo in 1949

De Rally van Monte Carlo is een van de oudste en beroemdste rally's ter wereld. De eerste editie vond plaats in 1911. Het oorspronkelijke idee kwam van Prins Albert I van Monaco, in de eerste plaats om hiermee de concurrentie aan te gaan met de rivaliserende badplaats Nice. Via een automobielrally, die doelbewust plaatsvond in januari om te laten zien dat het weer op dat moment ook mild kon zijn, werd er getracht meer publiek aan te trekken naar het kleine vorstendom. Daarnaast was het de bedoeling de laatste autotechniek uit te dagen met de zware omstandigheden die de rally met zich mee bracht.

Een overwinning zou zowel voor de rijder als voor het automerk veel publiciteit opleveren. De Sociéte des Bains de Mer financierde de eerste editie in 1911, waar slechts 23 deelnemers aan de start kwamen. Het jaar daarop was dit aantal al verviervoudigd, en de rally werd toen voor het eerst internationaal opgemerkt. In de periode tussen 1913 en 1923 - rond de Eerste Wereldoorlog - werd de rally niet georganiseerd en dat gold ook voor de Tweede Wereldoorlog. Sindsdien werd de rally jaarlijks verreden, met uitzondering van de jaren 1957 en 1974.

Diskwalificatie wegens koplampen

bewerken
 
De Mini Cooper die midden jaren zestig triomfeerde in de rally

De meeste controversiële editie vond plaats in 1966, toen de Mini Coopers van Timo Mäkinen, Rauno Aaltonen en Paddy Hopkirk na een 1-2-3 finish gediskwalificeerd werden, omdat ze koplampen gebruikten die niet eerst ter keuring aan de organisatie waren voorgelegd. Ook de als vierde geplaatste Ford Cortina van Roger Clark viel dit lot ten deel, waardoor de als vijfde gefinishte Pauli Toivonen in een Citroën DS plots de overwinning in handen kreeg geschoven. De controverse die hierover ontstond, heeft in de jaren erna het krediet van de rally langdurig geschaad.

Openingswedstrijd van het WK

bewerken

In 1970, 1971 en 1972 stond de rally op de kalender van het internationaal kampioenschap voor constructeurs. Toen dit kampioenschap opging in het nieuwe wereldkampioenschap rally dat voor het eerst in 1973 werd verreden, kreeg de Rally van Monte Carlo de eer om als openingswedstrijd te dienen, en werd daarmee dus de allereerste WK-rally. Het evenement bleef zo tot 2008 de traditionele seizoensopener van het WK.

Belangenstrijd

bewerken

Een strijd om de commerciële rechten tussen de organisatie van de rally en de toenmalige promotor van het WK deed de langdurige relatie uiteindelijk breken. Het evenement maakt in 2009 de overstap naar de Intercontinental Rally Challenge; een kampioenschap dat in zekere zin gezien werd als een tegenhanger van het WK rally. Dit door de televisiezender Eurosport geïnitieerde kampioenschap wees Monte Carlo aan als seizoensopener. In 2010 werd er voor het eerst in de geschiedenis van de sport, live-televisieverslag gedaan van alle verreden klassementsproeven. Het honderdjarig bestaan van de rally in 2011 werd gevierd onder de vlag van het IRC, maar het evenement keerde in 2012 weer terug als openingsronde van het WK rally.

Recordhouder

bewerken

De Franse rallyrijder Sébastien Loeb is in het aantal overwinningen de recordhouder. In 2013 won hij de rally voor de zevende keer. Tommi Mäkinen, Walter Röhrl en Sandro Munari wonnen alle drie viermaal. Jean Trévoux won ook vier keer, maar hij werd daarbij één keer gedeeld eerste. Bij een van zijn overwinningen functioneerde hij als navigator.

Wedstrijdkarakteristieken

bewerken
 
Nachtproeven en winterse omstandigheden kenmerken het evenement traditioneel

De rally wordt doorgaans in januari gehouden, waardoor er vaak in winterse omstandigheden wordt gereden. De rally wordt op asfaltwegen verreden over een parcours dat bedekt is met een afwisseling van sneeuw en soms zwart ijs. Gladheid is dan ook geregeld een struikelpunt voor de deelnemers. De wisselende ondergrond maakt het ook moeilijk een juiste bandenkeus te maken, want wat voordeel oplevert op het ene wegdek, kan nadelen hebben op het andere wegdek.

Col de Turini

bewerken
 
De bekende haarspeldbochten tussen Moulinet en La Bollène-Vésubie

De rally telt ook veel traditionele klassementsproeven, zoals de proef van La Bollène-Vésubie naar Sospel, of vice versa, die verreden wordt over smalle bergweggetjes met een groot aantal haarspeldbochten. In deze route bereiken ze op het hoogste punt van de klassementsproef de top van het bijna 1900 meter hoge wintersportoord Col de Turini, waar zich ieder jaar een massa mensen verzamelt om de rijders voorbij te zien komen. Deze proef maakt ook deel uit van een ander kenmerk van de rally: de nachtproeven. In recente jaren ontbraken de nachtproeven een aantal keren, maar in de laatste paar edities is het nachtspektakel weer een onderdeel van de rally. Ook is het stratencircuit van Monaco een aantal keer gebruikt in de vorm van een showproef, voor het laatst in de editie van 2008.

Traditie

bewerken

Om het idee van uithoudingsvermogen te wekken, werd de rally in vroegere jaren gestart vanuit verschillende Europese steden. De eerste etappe bestond dan uit een verzamelrit naar Monte Carlo zonder tijdwaarneming, waarna de rally de dag na aankomst officieel van start ging. Deze vorm werd tot in de jaren negentig gehanteerd.

Sinds 1998 is deze traditie weer terug in de Rally van Monte Carlo, in de vorm van de Rallye Monte-Carlo Historique. Daaraan mogen uitsluitend auto's deelnemen van vóór het bouwjaar 1973. Deze rally start net zoals vroeger in diverse steden in Europa en eindigt in Monte Carlo. Maar de start vindt doorgaans een paar weken na de echte rally plaats.

In speelfilms

bewerken

De Rally van Monte Carlo heeft een rol gespeeld in verscheidene films, zoals Monte Carlo or Bust: Those Daring Young Men in Their Jaunty Jalopies uit 1969, die geregisseerd werd door Ken Annakin (met onder meer Tony Curtis en Dudley Moore), en de film Herbie Goes to Monte Carlo uit 1977, van regisseur Vincent McEveety (met onder meer Dean Jones en Don Knotts). Beide films zijn losjes gebaseerd op het evenement.

Lijst van winnaars

bewerken
 
Deelnemers aan de tweede editie van de rally in 1912
 
Een Nederlandse equipe deelnemend aan de rally in 1934
 
Louis Chiron - Ciro Basadonna,
Lancia Aurelia, 1954
 
Hannu Mikkola actief in de rally in 1986, de laatste onder Groep B reglementen
 
Voormalig winnaar Bruno Saby actief tijdens de 1989 editie van het evenement
 
Carlos Sainz door een haarspeldbocht tijdens de rally in 1999
 
Marcus Grönholm actief tijdens de 2004 editie van de rally
 
In 2008 reed Sébastien Loeb naar een record van vijf overwinningen toe
 
Bryan Bouffier op weg naar de overwinning in 2011
 
Petter Solberg actief tijdens de 2012 editie, toen de rally terugkeerde in het WK
 
Volkswagen heeft met Sébastien Ogier het evenement in recente jaren gedomineerd, hier afgebeeld in 2014
Editie Seizoen Rijder Navigator Auto
92 2024   Thierry Neuville   Martijn Wydaeghe Hyundai i20 N Rally1 Hybrid
91 2023   Sébastien Ogier   Vincent Landais Toyota GR Yaris Rally1
90 2022   Sébastien Loeb   Isabelle Galmiche Ford Puma Rally1
89 2021   Sébastien Ogier   Julien Ingrassia Toyota Yaris WRC
88 2020   Thierry Neuville   Nicolas Gilsoul Hyundai i20 WRC
87 2019   Sébastien Ogier   Julien Ingrassia Citroën C3 WRC
86 2018   Sébastien Ogier   Julien Ingrassia Ford Fiesta WRC
85 2017   Sébastien Ogier   Julien Ingrassia Ford Fiesta WRC
84 2016   Sébastien Ogier   Julien Ingrassia Volkswagen Polo R WRC
83 2015   Sébastien Ogier   Julien Ingrassia Volkswagen Polo R WRC
82 2014   Sébastien Ogier   Julien Ingrassia Volkswagen Polo R WRC
81 2013   Sébastien Loeb   Daniel Elena Citroën DS3 WRC
80 2012   Sébastien Loeb   Daniel Elena Citroën DS3 WRC
79 2011   Bryan Bouffier   Xavier Panseri Peugeot 207 S2000
78 2010   Mikko Hirvonen   Jarmo Lehtinen Ford Fiesta S2000
77 2009   Sébastien Ogier   Julien Ingrassia Peugeot 207 S2000
76 2008   Sébastien Loeb   Daniel Elena Citroën C4 WRC
75 2007   Sébastien Loeb   Daniel Elena Citroën C4 WRC
74 2006   Marcus Grönholm   Timo Rautiainen Ford Focus RS WRC 06
73 2005   Sébastien Loeb   Daniel Elena Citroën Xsara WRC
72 2004   Sébastien Loeb   Daniel Elena Citroën Xsara WRC
71 2003   Sébastien Loeb   Daniel Elena Citroën Xsara WRC
70 2002   Tommi Mäkinen   Kaj Lindström Subaru Impreza WRC2001
69 2001   Tommi Mäkinen   Risto Mannisenmäki Mitsubishi Lancer Evo 6.5
68 2000   Tommi Mäkinen   Risto Mannisenmäki Mitsubishi Lancer Evo VI
67 1999   Tommi Mäkinen   Risto Mannisenmäki Mitsubishi Lancer Evo VI
66 1998   Carlos Sainz   Luís Moya Toyota Corolla WRC
65 1997   Piero Liatti   Fabrizia Pons Subaru Impreza WRC97
64 1996   Patrick Bernardini   Bernard Occelli Ford Escort RS Cosworth
63 1995   Carlos Sainz   Luís Moya Subaru Impreza 555
62 1994   François Delecour   Daniel Grataloup Ford Escort RS Cosworth
61 1993   Didier Auriol   Bernard Occelli Toyota Celica Turbo 4WD
60 1992   Didier Auriol   Bernard Occelli Lancia Delta HF Integrale
59 1991   Carlos Sainz   Luís Moya Toyota Celica GT-Four
58 1990   Didier Auriol   Bernard Occelli Lancia Delta Integrale 16V
57 1989   Miki Biasion   Tiziano Siviero Lancia Delta Integrale
56 1988   Bruno Saby   Jean-François Fauchille Lancia Delta HF 4WD
55 1987   Miki Biasion   Tiziano Siviero Lancia Delta HF 4WD
54 1986   Henri Toivonen   Sergio Cresto Lancia Delta S4
53 1985   Ari Vatanen   Terry Harryman Peugeot 205 Turbo 16
52 1984   Walter Röhrl   Christian Geistdörfer Audi quattro A2
51 1983   Walter Röhrl   Christian Geistdörfer Lancia Rally 037
50 1982   Walter Röhrl   Christian Geistdörfer Opel Ascona 400
49 1981   Jean Ragnotti   Jean-Marc Andrié Renault 5 Turbo
48 1980   Walter Röhrl   Christian Geistdörfer Fiat 131 Abarth
47 1979   Bernard Darniche   Alain Mahé Lancia Stratos HF
46 1978   Jean-Pierre Nicolas   Vincent Laverne Porsche 911
45 1977   Sandro Munari   Silvio Maiga Lancia Stratos HF
44 1976   Sandro Munari   Silvio Maiga Lancia Stratos HF
43 1975   Sandro Munari   Mario Mannucci Lancia Stratos HF
1974 Rally geannuleerd in verband met de oliecrisis.
42 1973   Jean-Claude Andruet   'Biche' Alpine-Renault A110 1800
41 1972   Sandro Munari   Mario Mannucci Lancia Fulvia 1.6 Coupé HF
40 1971   Ove Andersson   David Stone Alpine-Renault A110 1600
39 1970   Björn Waldegård   Lars Helmér Porsche 911 S
38 1969   Björn Waldegård   Lars Helmér Porsche 911 S
37 1968   Vic Elford   David Stone Porsche 911 T
36 1967   Rauno Aaltonen   Henry Liddon BMC Mini Cooper S
35 1966   Pauli Toivonen   Ensio Mikander Citroën DS 21
34 1965   Timo Mäkinen   Paul Easter Morris Mini Cooper S
33 1964   Paddy Hopkirk   Henry Liddon Morris Mini Cooper S
32 1963   Erik Carlsson   Gunnar Palm Saab 96
31 1962   Erik Carlsson   Gunnar Häggbom Saab 96
30 1961   Maurice Martin   Roger Bateau Panhard PL 17
29 1960   Walter Shock   Rolf Moll Mercedes 220SE
28 1959   Pierre Coltelloni   Pierre Alexandre Citroën ID 19
27 1958   Guy Monraisse   Jacques Feret Renault Dauphine
1957 Rally geannuleerd in verband met de Suezcrisis.
26 1956   Ronnie Adams   Frank Biggar Jaguar Mk VII M
25 1955   Per Malling   Gunnar Fadum Sunbeam-Talbot 90
24 1954   Louis Chiron   Ciro Basadonna Lancia Aurelia GT
23 1953   Maus Gatsonides   Peter Worledge Ford Zephyr Six
22 1952   Sidney Allard   Guy Warburton

  Tom Lush

Allard P2
21 1951   Jean Trévoux   Roger Crovetto Delahaye 175 S
20 1950   Marcel Becquart   Henri Secret Hotchkiss 686 GS
19 1949   Jean Trévoux   Marcel Lesurque Hotchkiss 686 GS
1948
-
1940
Rally geannuleerd in verband met WO II.
18 1939   Jean Trévoux

  Joseph Paul

  Marcel Lesurque

  M. Contet

Hotchkiss 686 GS Riviera

Delahaye 135 M

17 1938   Gerard Bakker Schut   Karel Ton

  Klaas Barendregt

Ford V8
16 1937   René Le Bègue   Julio Quinlin Delahaye 135 Speciale
15 1936   Johann Zamfirescu   Peter Christea Ford V8
14 1935   Christian Lahaye   R. Quatresous Renault Nervasport
13 1934   Louis Gas   Jean Trévoux Hotchkiss AM 80S
12 1933   Maurice Vaselle Hotchkiss AM 80S
11 1932   Maurice Vaselle

  G. de Lavelette

  C. de Cortanze

Hotchkiss AM 2

Peugeot

10 1931   Donald M. Healey Invicta
9 1930   Hector Petit La Licorne
8 1929   Dr. Sprenger van Eijk   Pieter Gons Graham-Paige
7 1928   Jacques Bignan Fiat 509
6 1927   André Lefèbvre   Despeaux Amilcar 1100
5 1926   Victor A. Bruce   W. J. Brunell AC 2-Litre
4 1925   François Repusseau Renault 40 CV
3 1924   Jacques Edouard Ledure Bignan Sport 11 CV
1923
-
1913
Rally geannuleerd in verband met WO I.
2 1912   Jules Beutler Berliet 16 CV
1 1911   Henri Rougier Turcat-Méry 25 HP
bewerken
Commons heeft media­bestanden in de categorie Rallye Automobile Monte Carlo.