Keith Jarrett

Amerikaans pianist

Keith Jarrett (Allentown, 8 mei 1945) is een Amerikaans pianist.

Keith Jarrett
Keith Jarrett in 2003
Keith Jarrett in 2003
Algemene informatie
Volledige naam Keith Jarrett
Geboren 8 mei 1945
Geboorteplaats AllentownBewerken op Wikidata
Land Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1966-heden
Genre(s) Jazz, Klassiek
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Beginjaren

bewerken

Jarrett werd geboren en groeide op in Allentown, Pennsylvania. Hij bezit een absoluut gehoor en begon op driejarige leeftijd piano te spelen; met zeven jaar gaf hij zijn eerste recital met werken van Mozart, Bach, Beethoven en Saint-Saëns. Gedurende zijn jeugd werd Jarrett onderwezen in klassieke muziek. Na zijn middelbare school verhuisde Jarrett naar Boston, Massachusetts, waar hij kortstondig de Berklee College of Music bezocht. In zijn tienerjaren kreeg hij de mogelijkheid compositie te studeren bij de vermaarde docente Nadia Boulanger, maar Jarrett verkoos naar New York te verhuizen om daar jazzmuziek te spelen. Een optreden van Dave Brubeck was hierbij een vroege inspiratie.

In New York speelde hij veelal in de beroemde jazzclub Village Vanguard, waarna hij begon te toeren met Art Blakey's The Jazz Messengers. Hij werd al snel opgemerkt door de drummer Jack DeJohnette (met wie hij later een trio zou beginnen) die hem bij zijn bandleader Charles Lloyd aanbeval. Tussen 1966 en 1968 was Jarrett pianist in het kwartet van Lloyd, een van de populairste jazzbands uit de jaren 60. Met Lloyd nam hij in 1966 de beroemde plaat Forest Flower op.

Miles Davis en Kwartetten

bewerken

In 1968 kwam het Charles Lloyd kwartet tot een einde, vanwege artistieke verschillen en loonkwesties. Vervolgens werd Jarrett gevraagd om zich aan te sluiten bij de fusiongroep van Miles Davis (volgens Jarrett was Davis met zijn hele band komen kijken naar een van zijn optredens, wat hij heel vreemd vond). Jarrett haatte (en haat) elektrische instrumenten, maar aanvaardde de job uit ontzag voor Davis. Jarrett bleef maar een jaar ('69-'70) bij Davis om vervolgens een eigen trio op te starten met Charlie Haden (bass) en Paul Motian (drums). Later werd dit trio aangevuld met de saxofonist Dewey Redman. Midden tot eind jaren zeventig leidde Jarrett ook een Europees kwartet met Jan Garbarek (sax), Palle Danielsson (bass) en Jon Christensen (drums).

Solo piano

bewerken

Het bekendst is Jarrett echter om zijn gigantische solo-œuvre. Vanaf 1971 ontwikkelde hij zich door zijn live-improvisaties tot een waar fenomeen om te zien. Hij veranderde het hele solo piano concept door concerten te geven waarbij hij veertig minuten lange improvisaties uitspon. Zijn eerste hoogtepunten tijdens die eerste reeksen concerten waren: Solo Concerts: Bremen/Lausanne (1973) en The Köln Concert (1975). Later volgden er nog hoogtepunten zoals: Paris Concert (1988), Vienna Concert (1991), La Scala (1995) en Tokyo'96. Eind jaren negentig werd Jarrett echter geveld door het Chronischevermoeidheidssyndroom. Na die periode (die ongeveer twee jaar duurde) bracht hij de The Melody At Night With You uit waarin hij op een zeer verhalend niveau solo een tiental standards opvoerde als een soort ode aan zijn vrouw die hem hielp te herstellen van zijn ziekte. Vervolgens begon hij geleidelijk weer op te treden met zijn standards trio en vanaf 2002 weer solo. Toen hij weer solo begon op te treden voerde hij echter een dramatische verandering in zijn concept door. Vanaf dan speelde hij immers alleen nog maar kortere stukken van een tot vijftien minuten. Dit concept kwam tot een nieuw hoogtepunt met het album 'Rio' uit 2011.

The Standards Trio

bewerken

In 1983 vroeg Jarrett op aanraden van ECM-baas Manfred Eicher de bassist Gary Peacock en drummer Jack DeJohnette, met wie hij al samenwerkte bij Charles Lloyd en Miles Davis om een album op te nemen met enkel jazzstandards. Dit resulteerde in de albums: Standards, vol.1 en Standards, vol.2. Het Standards Trio was geboren. Het trio is ondertussen de norm geworden voor het trio-genre in Jazz. Het is tot op de dag van vandaag actief als een van de langst bestaande kleine jazzensembles en nam al een twintigtal albums op.

Klassiek œuvre

bewerken

Naast zijn solo- en jazzwerk nam Jarrett ook heel wat cd's op van klassieke componisten. Zo speelde hij werken van Bach, waaronder Das Wohltemperierte Klavier en de Franse suites, suites van Georg Friedrich Händel, pianoconcerti van Mozart (de pianoconcerti nr KV 271, 453 en 466; Adagio en Fuga (KV 546)), en de 24 Preludes en fuga's van Sjostakovitsj (opus 87). In 2023 bracht hij een cd uit met de Württemberg Sonates van Carl Philipp Emanuel Bach (ECM Records), die in 1993 al waren opgenomen.

In 2003 won Jarrett de Polar Music Prize, die ook wel de Nobelprijs voor de muziek wordt genoemd.

Discografie

bewerken
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
The mourning of a star 1971 -
Birth 1972 -
Facing you 1972 -
Fort yawuh 1973 -
Ruta & Daitya 1973 -
Solo concerts 1973 -
Death and the flower 1974 -
Treasure island 1974 -
Belonging 1974 -
Backhand 1974 -
The Köln Concert 1975 -
Mysteries 1975 -
Spheres 1977 -
Staircase/Hourglass/Sundial/Sand 1977 -
The survivors' suite 1977 -
My song 1978 -
Nude ants 1978 -
Sunbear concerts 1978 -
Eyes of the heart 1979 -
G.I.Gurdjieff sacred hymns 1980 -
Concerts 1981 -
Invocations/Moth & flame 1981 -
Standards I 1983 -
Changes 1984 -
Standards II 1985 -
Standards live 1985 -
Spirits 1986 -
Still live 1986 -
Dark intervals 1988 -
Paris concert 1988 -
Changeless 1989 -
Personal mountains 1989 -
Standards in Norway 1989 -
Tribute 1989 -
The cure 1991 -
Vienna concert 1991 -
Bye bye blackbird 1993 -
At the deer head inn 1994 -
At the blue note 1995 -
La scala 1997 -
Tokyo 1996 1998 -
The melody at night, with you 1999 -
Whisper not 2000 -
Inside out 2000 -
The out-of-towners 2001 -
Always let me go 2002 -
Up for it 2003 -
Radiance 29-04-2005 28-05-2005 88 2
The Carnegie Hall concert 2006 30-09-2006 92 2
My foolish heart 2007 -
Setting standards - New York sessions 04-01-2008 09-02-2008 69 1 met Gary Peacock & Jack DeJohnette
Yesterdays 2009 07-02-2009 87 1 met Gary Peacock & Jack DeJohnette
Paris / London - Testament 02-10-2009 07-11-2009 95 1
Jasmine 03-05-2010 15-05-2010 52 9 met Charlie Haden
Rio 2011 -
The Köln Concert 1975 11-02-2012 60 1
Sleeper - Tokyo, April 16, 1979 2012 11-08-2012 134 1* met Garbarek, Danielsson & Christensen
bewerken

(en) The Jazz MartyrNew York Times artikel