Ingikondré (Coronie)
Ingikondré, tot 2004 Inverness genaamd,[1] is een dorp en voormalige plantage in het district Coronie in Suriname. Het ligt aan de Oost-Westverbinding.
plaats en voormalige plantage in Suriname 
| |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Situering | |||
| District | Coronie | ||
| Ressort | Welgelegen | ||
| Coördinaten | 5° 51′ NB, 56° 14′ WL | ||
| |||
De naam Ingikondré (inheems land) herinnert aan een inheemse nederzetting die zich hier bevond.[2] Begin 21e eeuw waren er drie winkels. Sinds 1984 is er het kindertehuis Nehemia gevestigd.[3]
Geschiedenis
bewerkenIngikondré was tot en met de 19e eeuw het oostelijke eindpunt van de weg vanuit Totness. Om in Paramaribo te komen moest men per schip via de zee reizen.[3] Later werden oostwaarts nog enkele stukken grond uitgegeven, Palestina, Penel, Bethel en Bethaniē genaamd.[4][5] Op deze plek werden in 1817 de perceelnummers 231 tot en met 236 aan S. van Thol uitgegeven, die ze niet in cultuur bracht. De erfgenamen zagen daar ook van af en gaven de stukken grond in 1825 aan het gouvernement terug. Daarna kwam het in het bezit van de Schot William MacIntosh van Inverness, die er een katoenplantage van maakte. Hiervan werd gewag gemaakt door Teenstra. In 1843 had de plantage een omvang van 500 akkers en werkten er 70 slaven. In 1854 waren dat er 59.[1]
Na de afschaffing van de slavernij is het stuk grond een tijd verlaten geweest. In 1880 kwam het in allodiaal eigendom van William MacIntosh junior.[6][7] William had zijn opvoeding deels in Rotterdam genoten en daarna de inheemse binnenlanden van Suriname verkend. Hij beheerste meerdere Surinaamse talen.[8] Tot 1888 was hij directeur-commissaris van de Inverness Veestapel Maatschappij, ook wel Inverness (Cattle Farming) Company.[9][10][11]
In september 1886 kwam de plaats in het Surinaamse nieuws toen er een traject door het oerwoud werd gekapt tussen Ingikondré en de rivier de Coppename. De jaren daarop volgden plannen om er een communicatieweg aan te leggen, maar de plannen sneuvelen steeds. Tot minstens 1919 lijdt het daardoor een zieltogend bestaan, mede vanwege ziekte van bomen, voornamelijk kokospalmen. Ook in dat jaar is de situatie verre van optimaal met drassige vlakten tussen dorp en rivier.[12][13] Pas in 1947 volgde de definitieve ontsluiting van het district door de opening van de weg met een lengte van 35 kilometer tussen Ingikondré en Jenny, en daardoor met Paramaribo en de rest van oostelijk Suriname.[3]
In 1929 werd een begin gemaakt met de verbouw van paddie (rijst).[14]
In 2021 zorgde hevige regenval voor een breuk in een zwampwaterkerende dam en grote wateroverlast in het dorp.[15]
- Nationaal Archief, Slavenregisters, Inverness
- Slaves & Highlanders, Alexander & William Macintosh
- ↑ a b Coronie, plantage Inverness / Ingikondre aan de Coroniaanse kust. Gearchiveerd op 8 augustus 2023.
- ↑ LM Publishers, Dromers, doemdenkers en doorzetters, 29 juni 2011. Gearchiveerd op 14 mei 2022.
- ↑ a b c Coronie, Gids van NGO's in Coronie, 2001. Gearchiveerd op 8 mei 2022.
- ↑ De Surinamer, Arm Coronie, 27 augustus 1899
- ↑ Ministerie van Regionale Ontwikkeling, Coastal Management Plan for the North Coronie Area in Suriname, mei 2000. Gearchiveerd op 7 mei 2022.
- ↑ Gouvernements-Secretarie, Koloniaal Nieuwsblad, Officieele Aankondigingen, 3 juni 1867
- ↑ Surinaamsche Courant en Gouvernements Advertentieblad, Gouvernements Secretarie, 4 maart 1880
- ↑ Suriname, De Surinaamsche inboorlingen te Amsterdam, 29 juni 1883
- ↑ Suriname, tweede kolom, 19 juli 1887
- ↑ Suriname,Stadsnieuws.. "Suriname : koloniaal nieuws- en advertentieblad, Stadsnieuws, 30 maart 1888
- ↑ Suriname, 2e en 3e kolom, 27 april 1888
- ↑ J.L. Stuger, Voorheen en thans (1900). Geraadpleegd op 8 mei 2022 – via delpher.nl.
- ↑ Ingezonden brief. Suriname, koloniaal nieuws (16 september 1921). Geraadpleegd op 8 mei 2022 – via delpher.nl.
- ↑ De Surinamer, Coronie, 28 november 1929
- ↑ Starnieuws, Dambreuk in Coronie zorgt voor enorme wateroverlast, 21 mei 2021. Gearchiveerd op 21 mei 2021.