Enrico Macias

Enrico Macias
	Macias in 2016
Algemene informatie
Geboren	11 december 1938
Geboorteplaats	Constantine
Land	Frankrijk
	(en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Enrico Macias, geboren als Gaston Ghrenassia, (Constantine, Frans-Algerije, 11 december 1938) is een Frans zanger, muzikant en componist.

Biografie

Macias is geboren in de Algerijnse stad Constantine en is van Sefardisch Joods-Algerijnse afkomst. Zijn vader Sylvain Ghrenassia (1914-2004) was violist in een orkest. Van kinds af aan speelde Gaston gitaar. Na de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog was de situatie voor vele joden in het land onhoudbaar. In 1961 werden Cheikh Raymond, in wiens orkest Gaston speelde, en zijn schoonvader vermoord. Op 29 juli 1961 verlieten Gaston en zijn vrouw Suzy dan het land om zich in Frankrijk te vestigen.

Nadat hij eerst in Argenteuil had gewoond, verhuisde hij naar Parijs en besloot hij zijn carrière in de muziek te maken. Hij nam de artiestennaam Enrico Macias aan en in 1962 bracht hij "Adieu mon pays" uit, een lied over het afscheid van zijn vaderland. Hij toerde door vele landen en werd ook populair in Israël en Turkije. Nadat hij enkele jaren verbannen werd uit Arabische landen werd hij door de Egyptische president Anwar Sadat uitgenodigd om te komen optreden voor 20.000 toeschouwers. Na de moord op Sadat schreef hij het lied "Un Berger vient de tomber". Enkele van zijn grootste hits zijn "Paris, tu m'as pris dans tes bras", "La femme de mon ami", "Non je n'ai pas oublié", "La France de mon enfance", "Les gens du nord" en "Les filles de mon pays".

In 2007 probeerde hij naar Algerije terug te keren aan de zijde van president Nicolas Sarkozy, maar dit stuitte op hevig verzet in dat land, waar hij persona non grata is omdat hij openlijk pro-Israël is. In 2008 overleed zijn vrouw Suzy, met wie hij twee kinderen kreeg; Jocya (1964) en Jean-Claude (1969).

In 2019 speelde hij zichzelf in de Franse Netflix-serie Family Business.

Discografie

Albums

1968: Olympia '68
1983: Deux ailes et trois plumes
1984: Générosité
1987: Enrico
1989: Le vent du sud
1991: Enrico
1992: Mon chanteur préferé
1993: Suzy
1994: La France de mon enfance
1995: Et Johnny Chante L'amour
1999: Aie Aie Aie Je T'Aime
1999: Hommage à Cheikh Raymond
2003: Oranges amères
2005: Chanter
2006: La Vie populaire
2011: Voyage d'une mélodie
2012: Venez tous mes amis!
2016: Les clefs
2019: Enrico Macias & Al orchestra

Externe links

Zie de categorie Enrico Macias van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

(fr) Officiële website