Bob Scholte
Hijman (Bob) Scholte (Amsterdam, 21 februari 1902 - aldaar, 3 november 1983) was een Joods-Nederlandse zanger.
| Bob Scholte (Zanger) | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Bob Scholte (1980)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 21 februari 1902
| |||
| Geboorteplaats | Amsterdam
| |||
| Overleden | 3 november 1983
| |||
| Overlijdensplaats | Amsterdam
| |||
| Land |  Nederland
| |||
| (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Levensloop
bewerkenScholte was zoon van Barends Scholte en Grietje Borstel. Hij trouwde in 1921 met Martha Monnickendam (in 1945 omgebracht nabij Ludwigslust) en vanaf 17 januari 1950 was Cornelia Diana van Asperen zijn echtgenote tot haar overlijden in 1975.[1]
Scholte werd ontdekt door Jules Monasch, die hem in contact bracht met Bram Godschalk. Na zijn lagereschooltijd werd besloten dat Scholte voorzanger zou worden in een synagoge. Hij heeft om deze reden enige tijd lessen gevolgd op het Joods Seminarium, maar hij is nooit voorzanger geworden.
Zijn eigenlijke artiestenloopbaan begon toen hij in 1916 van Nap de la Mar een kinderrol aangeboden kreeg in de operette De Marskramer. Als klein kind heeft hij vele optredens gedaan in het Tip Top Theater in de Jodenbreestraat.
In 1931 trad Scholte in dienst van de AVRO. Bij het orkest van Kovacs Lajos (Louis Schmidt) kreeg hij nationale bekendheid met de liedjes Oh Monah, Goedenacht en welterusten, Een huis met een tuintje en We gaan naar Rome. Hij was regelmatig medewerker aan de Bonte Dinsdagavondtrein.
In de Tweede Wereldoorlog overleefde Bob als enige van zijn gezin en overige familie het concentratiekamp Auschwitz.
Na de oorlog hervatte Scholte zijn loopbaan met hoofdzakelijk Joodse liederen. Ook was hij, net zoals Sylvain Poons medewerker aan het in die tijd zeer gewaardeerde programma van Wim Ibo Waar blijft de tijd.
Een van de vele onderscheidingen die Bob Scholte kreeg uitgereikt was de Gouden Harp (1966).
Bob Scholte overleed in het Slotervaartziekenhuis; hij bezweek aan een hartinfarct. Hij werd daarna opgebaard aan de Fred. Roeskestraat (PC Zuid) om vervolgens middels een stoet langs Koninklijk Theater Carré begraven te worden op Zorgvlied.[2] Er volgden rouwadvertenties van bijvoorbeeld de AVRO en nabestaanden. Volgens de rouwadvertentie was hij ridder in de Orde van Oranje-Nassau en Kroonorde van België en in het bezit van een gouden speld van de stad Amsterdam.[3] Zijn grafzerk vermeldt Goedenacht en welterusten achter een vioolsleutel.
Eerbetoon
bewerkenNa zijn overlijden werd door de enkele nabestaanden Bob Scholte-ring in het leven geroepen, een prijs om Nederlandstalige zangers en zangeressen te eren.
Op 3 juni 2015 zond de Joodse Omroep een eerbetoon uit waarbij Karin Bloemen, Antje Monteiro, Brigitte Nijman, Thomas Berge, Job Bovelander en Ben Cramer de liedjes van Scholte weer tot leven brachten.
- Externe link
- Theater Instituut Nederland met diverse geluidsopnamen
- Repertoire op Muziekschatten.nl (bladmuziek, deels gedigitaliseerd)
- Referenties
- ↑ Amsterdam: Persoonskaart Hijman Scholte. Gearchiveerd op 18 mei 2023.
- ↑ Redactie, Bob Scholte begraven. Het Parool (4 november 1983). Geraadpleegd op 18 mei 2023 – via delpher.nl.
- ↑ Redactie, Overlijdensbericht. Het Parool (5 november 1983). Geraadpleegd op 18 mei 2023 – via delpher.nl.