Moleculaire wolk
Een moleculaire wolk is een interstellaire wolk waarvan de dichtheid en omvang de vorming van moleculair waterstof (H2) toelaat.
Deze molecule is moeilijk te detecteren. De molecule die het meest gebruikt wordt om H2 op te sporen is CO (koolstofmonoxide). Er is een constante verhouding tussen CO en H2.
Voorkomen
In de Melkweg maken moleculaire wolken ruwweg de helft uit van de totale gasmassa binnen de baan van de zon. Zij maken dus een significant deel uit van de Melkweg. Zij zouden zich hoofdzakelijk in de spiraalarmen bevinden, in een schijf van 50 – 75 parsec dik. Nochtans is daar twijfel over omdat de afstandsmetingen niet nauwkeurig genoeg zijn.
Moleculaire Reuzenwolken
De wolken hebben diverse afmetingen maar de belangrijkste zijn waarschijnlijk de moleculaire reuzenwolken (GMC’s: Giant Molecular Clouds). Het zijn de meest actieve gebieden in sterrenstelsels. Hier worden in grote hoeveelheden sterren en planeten gevormd. Deze wolken bevatten dan ook veel H-II-gebieden die over intergalactische afstanden zichtbaar zijn.
Processen
Stervorming
Zo ver wij weten worden sterren uitsluitend in moleculaire wolken gevormd. Dit komt waarschijnlijk door hun lage temperatuur en hoge dichtheid. Als gevolg van hun grote dichtheid zijn zij onderhevig aan gravitatiekrachten waardoor sterren kunnen ontstaan. De vorming van de protoster kan niet direct waargenomen worden omdat zij door het dichte gas aan het zicht onttrokken wordt. Zij kan pas geobserveerd worden wanneer ze bij machte is zelf licht uit te stralen. Wij zien haar dan in het infra-rood. Door de steeds toenemende gravitatie wordt het omringende materiaal naar de ster toegezogen. Men denkt dat in dit materiaal de latere planeten ontstaan.