Sorben: verschil tussen versies

In 1990 werden de Sorbische organisaties als publieke, dat wil zeggen [[Sozialistische Einheitspartei Deutschlands|SED]]-gerelateerde, organen opgeheven maar privaatrechtelijk heropgericht en ook gesubsidieerd. Naar schatting waren er toen nog 20.000 Sorbischtaligen,. dieVermoedelijk daarnais vermoedelijkhet aantal daarna opnieuw gehalveerd zijn. Op hooguit een tiental scholen wensen de ouders Sorbisch taalonderricht voor hun kinderen. In het Sorbische culturele leven is het accent verschoven van taal naar folkloristische uitingen. De harde kern van de taalgroep vormen nu een handvol rooms-katholieke dorpen, die hun eigen identiteit eeuwenlang tegenover de lutherse omgeving cultiveerden en dat na 1990 opnieuw konden en wilden vormgeven. Enkele duizenden Sorbischtaligen nemen deel aan onderwijs en zijn geabonneerd of lezen in hun taal tijdschriften en boeken. Veel meer noemen zich in regionaal-culturele zin Sorb zonder aan een eigen taalgemeenschap deel te nemen. Dit getalsmatig geringe draagvlak heeft ertoe geleid dat de subsidiëring van Sorbische instellingen na 1990 navenant weer is beperkt. De tweetalige plaatsnaamborden worden onverkort gehandhaafd, ongeacht of de bevolking ter plaatse nog Sorbisch spreekt. Vitaal is de taalgemeenschap in een cluster van [[rooms-katholieke]] dorpen rondom [[Radibor]] die zich vanouds afgescheiden hielden van de [[luthers]]e omgeving en waarvoor de dorpsgeestelijkheid sinds de 18de eeuw zijn opleiding ontving in het Wendisch seminarium in Praag.