Goyocephale: verschil tussen versies

De schedel heeft een geschatte lengte van drieëntwintig centimeter. Het schedeldak is lang niet zo sterk verdikt als bij latere soorten van de groep. Dat leidt er ook toe dat de bovenste slaapvensters niet zijn gesloten. Maryańska & Osmólska zagen dat als een basaal kenmerk, typerend voor een vroege fase van de evolutie van de pachycephalosauriërs, waarin de schedelwelving zich nog niet zou hebben ontwikkeld. [[Robert Sullivan]] gaf echter in het begin van de eenentwintigste eeuw een andere verklaring: het gaat om een jong of wijfje waarbij de verdikking (nog) niet heeft plaatsgevonden. Daarbij achtte het het ook mogelijk dat platkoppige vormen van dieren met bolle koppen afstamden. Een jonge leeftijd wordt ook gesuggereerd door een heiligbeen met maar vier wervels die ook nog eens niet vergroeid zijn. De wandbeenderen zijn smal en niet met de voorhoofdsbeenderen vergroeid.

 

 

De tanden zijn heterodont, van verschillende grootten. In de praemaxilla staan drie "hoektandvormige" tanden. De voorste daarvan is de kleinste, de derde verreweg de langste. Ze zijn licht gekromd en hebben een verdikte basis. Achteraan hebben ze een gekartelde snijrand over het bovenste derde deel, met zes vertandingen per strekkende millimeter. De premaxillaire tanden zijn door een gaping of diasteem gescheiden van de tandrij van vijftien maxillaire tanden in het bovenkaaksbeen. Deze zijn vrij laag en naar buiten gebogen, hebben een centrale hoofdrichel aan de buitenzijde en zijn flink versleten aan de binnenzijde. Hun spitsen zijn recht afgesleten. De secundaire richels zijn onduidelijk gevormd en lopen soms niet geheel door tot aan de basis.