Operatie Bagration: verschil tussen versies

| commander1=[[Bestand:Flag of the Soviet Union.svg|border|25px]] [[Georgi Zjoekov (generaal)|Georgi Zjoekov]]<br /> [[Bestand:Flag of the Soviet Union.svg|border|25px]] [[Konstantin Rokossovski]]<br /> [[Bestand:Flag of the Soviet Union.svg|border|25px]] [[Ivan Bagramjan]]

Na de val van [[Slag om Stalingrad|Stalingrad]] op 2 februari 1943, en de nasleep van de nederlaag bij [[slag bij Koersk|Koersk]] in de zomer van 1943, werd het Duitse leger door het Rode Leger steeds verder richting [[Duitsland (hoofdbetekenis)|Duitsland]] teruggedreven. Vooral in het [[zuiden]] ([[Oekraïne]]) waren ze ver teruggeslagen. In het centrum van de [[front (oorlog)|frontlijn]] hadden de Duitsers nog wel een groot deel van Russischhet Russische territorium in handen.<br />Op 1 mei [[1944]] informeerde [[Jozef Stalin|Stalin]] zijn [[Generale Staf|generale staf]] over zijn plannen om Wit-Rusland te bevrijden. Het oorspronkelijke plan omvatte enkele [[manoeuvre-oorlogsvoering|afleidingsmanoeuvres]] en één hoofdaanval; later werd dit op advies van Maarschalk [[Konstantin Rokossovski|Rokossovski]] gewijzigd in twee hoofdaanvallen. Als afleidingsmanoeuvres werd in het Noorden een aanval ingezet op [[Finland]], een bondgenoot van Duitsland, om zo te vermijden dat de Duitse ''[[LegergroepHeeresgruppe NoordNord]]'' te hulp zou snellen. De aanval in het zuiden moest de Duitsers laten geloven dat de hoofdaanval tegen [[Roemenië]] en [[Hongarije]] gericht was. De twee hoofdaanvallen vonden echter plaats in het centrum van het front, in [[Wit-Rusland]]. <br /> De Duitse veldmaarschalk [[Ernst Busch (maarschalk)|Ernst Busch]], [[opperbevelhebber]] van de ''[[LegergroepHeeresgruppe MiddenMitte]]'', moest zijn stellingen ter hoogte van [[Minsk]] verdedigen en tegelijkertijd versterkingen naar het zuiden sturen. Dit werd bemoeilijkt omdat de RussenSovjets het [[luchtoverwicht]] hadden en zo de Duitse [[verkenningsvliegtuig]]en aan de grond konden houden.

Op 22 juni 1944 vielen de RussenSovjettroepen eerst aan ten noorden van de stad [[Vitebsk]]. De volgende dag begon een aanval ten zuiden van Vitebsk. Op die manier werd getracht de stad af te sluiten. Op hetzelfde ogenblik startte ook de aanval op [[Orsja]]; deze was minder succesvol. Een dag later werd de zuidelijke sector van de [[Saillant (krijgskunde)|saillant]] rond [[Bobruisk]] aangevallen. Omdat Busch de RussenSovjets nu langs alle richtingen zag naderen, vroeg hij [[Adolf Hitler|Hitler]] om toestemming zich te mogen terugtrekken. Het Derde[[3e Pantserleger]] mocht zich terugtrekken maar er moesten eenheden achterblijven om Vitebsk te verdedigen. De stad viel een paar dagen later.<br />De terugtrekking was echter veel te laat ingezet en op 28 juni werd het [[3e Pantserleger (Duitsland)|3e Pantserleger]] vernietigd. Het [[4e PantserlegerLeger (Duitsland)|4e PantserlegerLeger]] probeerde zich nog terug te trekken naar Minsk maar liep net als het [[9e Leger (Duitsland)|9e Leger]] in de Russische valSovjetval. <br />Hitler verving hierna Busch door [[Walter Model]], aanvoerder van ''[[Heeresgruppe Nord]]''. Ook [[Georg Lindemann]] werd ontslagen omdat hij de terugtrekking wilde voortzetten. Op 3 juli werd Minsk ingenomen; zes dagen later was het gebied rond [[Brody (Oekraïne)|Brody]] aan de beurt. De Legergroep''Heeresgruppe MiddenMitte'' bleef uiteenvallen en op 20 juli werd de [[Westelijke Boeg|Boeg]] bereikt. Na 300&nbsp;km opmars was het Rode Leger door zijn voorraden heen, zodat een pauze moest worden ingelast. Model reorganiseerde zijn troepen maar kon de Russische Sovjet-oorlogsmachine niet tegenhouden. Op 31 juli gingen de RussenSovjets ter hoogte van [[Warschau (hoofdbetekenis)|Warschau]] in de verdediging. Het zou nog duren tot januari 1945 vooraleer de stad zou vallen.

De gevechten leidden tot de grootste Duitse nederlaag in de [[Tweede Wereldoorlog]], want hierbij verloren zij veel meer aan manschappen, materieel en terrein dan in de [[slag om Stalingrad]] of in de tegelijkertijd woedende [[slag om Normandië]]. De Legergroep''Heeresgruppe CentrumMitte'' werd nagenoeg volledig vernietigd. De Duitsers verloren 2.000 tanks en 57.000 andere voertuigen. De menselijke verliezen aan de Duitse kant worden geschat op 290.000 doden, 120.000 gewonden en 150.000 gevangenen. Aan Sovjet-zijde waren de verliezen: 178.507 doden en vermisten, 590.848 gewonden en zieken.