Религија на Антарктикот
Христијанските градби се единствените верски објекти на Антарктикот. Иако најчесто се користат за христијанско обожавање, Капелата на снеговите се користела и за церемонии на будистичката и бахаистичката вера. Некои од раните верски објекти сега се заштитени како важни историски споменици.
Почетоци
[уреди | уреди извор]
Првиот свештеник од која било вероисповед што стапнал на Антарктикот бил Арнолд Спенсер-Смит (1883–1916), англикански свештеник кој бил свештеник и фотограф на групата од Росово Море на Шеклтоновата Царска Задантарктичка Експедиција.[1] Спенсер-Смит поставил капела во темната соба на Понтинг во Скотовата колиба во Евансовиот ’Рт. Направил жртвеник со крст и свеќници и амбрион; светилка за да го означи Вистинското присуство на Христос во Евхаристијата. Во својот дневник, Спенсер-Смит запишува кога празнувал Евхаристија и колкумина биле присутни. Запишал и кога слушнал исповед на континентот. Спенсер-Смит бил првиот свештеник што слетал на Антарктикот, првиот што ја прославил Евхаристијата и првиот што умрел и бил погребан таму.[1]
Крстот на ридот Винд Вејн, Евансов ’Рт, бил подигнат од групата на Росово Море, предводена од капетанот Енеас Мекинтош, од Царската задантарктичка експедиција на Сер Ернест Шеклтон од 1914-1917 година, во спомен на тројца членови на групата кои загинале во околината во 1916 г. Крстот е означен како историско место или споменик (HSM 17), по предлогот на Нов Зеланд и Обединетото Кралство на Консултативен состанок на Антарктичкиот договор.[2]
Првата римокатоличка служба на Антарктикот била извршена во 1947 година од страна на Вилијам Менстер (1913–2007), потполковник командант на Воената морнарица на САД за време на операцијата „Хајгџамп“.[3] За време на католичката служба одржана во шатор поставен на копно, тој го осветил Антарктикот. Служењето на приближно 2.000 мажи од различни христијански деноминации му дало искуство во водечките вселенски служби.
Иако најчесто се користат за христијанско обожавање, Капелата на снеговите се користела и за церемонии на будистичката и бахаистичката вера. Некои од зградите се меѓу историски важните места и се под заштита, како што се дрвениот крст на „Капетан Артуро Прат“ и Статуата на Пресвета Богородица од Кармел.[4]
Историја
[уреди | уреди извор]
Околу 1900 година, на поголемата област биле подигнати станици за ловење китови и експедициски кампови. По Втората светска војна, некои воени експедиции го истражувале регионот. Меѓународната геофизичка година (1957–1958) го означил крајот на долгиот период за време на Студената војна кога научната размена меѓу Истокот и Западот била сериозно прекината и оттогаш придонела за граѓанско научно истражување. Од 1950-тите, повеќето станици на Антарктикот се изградени исклучиво за научни истражувања. Продолжениот престој во регионот може да биде исклучително стресно искуство за истражувачите кои честопати се одвоени од нивните семејства со месеци наеднаш.[5] Језуитите, кои имаат долга традиција на геофизичко истражување на Антарктикот, придонеле и за раните мисии на Антарктикот. Значајни језуитски научници како Едвард А. Бредли, Хенри Ф. Биркенхауер, Џ. Џозеф Линч и Даниел Џ биле меѓу нив [6]
Првите цркви јужно од Конвергенцијата на Антарктикот и северно од географската широчина 60° југ (а со тоа не се дел од системот на договори на Антарктикот) се Нотр-Дам дес Вентс во Порт о Франсе на главниот остров Кергелен и Норвешката лутеранска црква, поранешна лутеранска капела во Гритвикен, Јужна Џорџија (од 1913 година). По долгогодишно напуштање и издржување на суровите елементи на регионот (покривот оштетен во 1994 година), црквата Гритвикен била реновирана од чуварите на музејот во Јужна Џорџија и волонтерите во 1996-1998 година и сега служи за повремени црковни служби и свадбени церемонии.[7]
Некои цркви северно од Конвергенцијата на Антарктикот служат на антарктичките територии, како што е катедралата Христова црква во Стенли, која е најјужната англиканска катедрала во светот. Таа служи како парохиска црква не само за Фолкландските Острови, туку и за Јужна Џорџија и за Британската Антарктичка Територија. Пунта Аренас во јужниот дел на јужноамериканското копно има и римокатоличка катедрала, која служи на Чилеанската Антарктичка Територија.
Христијаните се повеќе се свртуваат кон Интернет комуникациите за дружење во 21 век.[8]
Значајни градби
[уреди | уреди извор]
Од речиси 90 станици на Антарктикот, половина се користат само во летните месеци. Повеќето истражувачки станици имаат мала сала за состаноци со двојна намена за верски собири.[9] Поголемите станици и заедници користат посебна просторија, често импровизиран челичен контејнер за религиозни цели.[9]
Капелата на снеговите била подигната во 1956 година како христијанска капела користена од неколку деноминации, на станицата Мекмердо, Росов Остров. Капелата нуди различни протестантски и католички служби, но исто така дозволува состаноци на други религии, како што се Светците од подоцнежните дни, бахаисти и будисти и се користи исто така и за секуларни групи (на пр. Анонимни алкохоличари). Капелата била обновена по пожар во 1978 година, а повторно била осветена во 1989 година.
Католички места
[уреди | уреди извор]Поголемиот дел од католичките места на Антарктикот постојат поради аргентинското и чилеанското присуство на континентот. Светската програма на Антарктикот предлага изградба на католичка капела на станицата Марио Зукчели, заливот Тера Нова; додека првата католичка капела (именувана по Свети Францис Асишки) била изградена во 1976 година во аргентинската станица Есперанца.[10] Најјужната христијанска капела (всушност, најјужното место за обожавање од која било религија) се наоѓа во аргентинската база Белграно II во Коутсова Земја.[11] Тоа е постојана католичка капела направена целосно од мраз.
Понатамошни посветени религиозни згради се капелата Сантисима Вирген де Лујан на Антарктикот, католичка капела во станицатаМарамбио, Сејмуров Остров, капелата Сан Франциско де Асис, католичката капела во станицата Есперанца, Антарктички Полуостров и црквата Санта Марија Реина де ла Паз, католичка црква во Вилата Лас Естрелас, Јужни Шетландски Острови. Санта Марија Реина де ла Паз е пренаменет контејнер што овозможува да се соберат 36 лица.[12]
Во близина на станицата Мекмердо има мало католичко светилиште наречено „Пресвета Богородица од снеговите“. Храмот бил посветен на Морнарицата на Соединетите Американски Држави, кој бил убиен за време на изградбата на станицата. Ја одржуваат кармелитските калуѓерки во Нов Зеланд.[13]
Православни места
[уреди | уреди извор]
Верските активности биле прекинати за време на советската експедиција на Антарктикот. Сепак, ова се променило со падот на Советскиот Сојуз и комунизмот во Средна и Источна Европа.
Св.Иван Рилски, бугарска православна капела во базата „Свети Климент Охридски“, Јужните Шетландски Острови била изградена во 2003 година и е првата источна православна зграда на Антарктикот и била најјужната источна православна зграда за богослужба во светот до 2011 година кога Свети Владимир Велики била подигната во украинската истражувачка база Вернадски.
Гробиштата на островот Буромски спаѓаат меѓу најважните споменици во регионот.[14] Во меѓувреме е подигнат руски православен крст за да го одбележи местото. Островот има гробишта за околу 60 граѓани на Советскиот Сојуз, Чехословачка, Германската Демократска Република и Швајцарија, кои загинале при извршувањето на нивните должности додека служеле како членови на советските и руските експедиции на Антарктикот. Тој е означен како историско место или споменик (HSM 9) по предлогот на Русија на Консултативниот состанок на Договорот за Антарктикот.[2]
Во 2002 година, московскиот патријарх Алексиј II побарал „Храм за Антарктикот“ (Храм Антарктиде) и ја иницирал изградбата на црквата „Св. Троица“, Антарктик, руска православна црква на станицата Белингсхаузен, Јужни Шетландски Острови.[15][16] Црквата се позиционира како широко видлива знаменитост [9] и ја одржува Московскиот патријарх.[17] Прво ја одржувал еден свештеник. Во меѓувреме двајца свештеници ги одржуваат богослужбите, кои се разменуваат секоја година. И двајцата придонесуваат за одржување на целокупната станица.[18] На 29 јануари 2007 година, се случила првата црковна венчавка на Антарктикот, помеѓу Чилеанец и Русинка.[18][19] Таму се одржало и првото крштевање (за возрасни).[20]
Ислам
[уреди | уреди извор]Додека пакистанската програма во антарктичката станица Џина ги донела муслиманите на Антарктикот во 1991 година,[21] нема џамии на континентот или на ниту еден од оддалечените острови, бидејќи сè уште се утврдуваат најдобрите начини за почитување на исламските верски обичаи таму.[22]
Исто така, би било невозможно да се пости за Светиот месец Рамазан цел сончев ден во текот на летото на јужната полутопка, така што алтернативи за овој проблем се предложени од повеќе извори. [ [1] ]
Хиндуизам
[уреди | уреди извор]Базите на Индија, имено Маитри, Дакшин Ганготри и Бхарати, ги донеле Хиндусите и другите индиски религиозни луѓе на Антарктикот.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 Paveley, Rebecca (31 May 2019). „'Inspiring' eucharist held in Antarctica“. London: Church Times. Посетено на 31 May 2019.
- ↑ 2,0 2,1 „List of Historic Sites and Monuments approved by the ATCM (2012)“ (PDF). Antarctic Treaty Secretariat. 2012. Посетено на 25 October 2013.
- ↑ William Menster, Strong Men South, 1949 Bruce Pub.
- ↑ HSM 35: Virgin of Carmen Statue in Antarctic Protected Areas Database)
- ↑ Compare Geology and Religion: A History of Harmony and Hostility, Martina Kölbl-Ebert, S. 142, Geological Society, 2009
- ↑ William H.K. Lee, Paul Jennings, Carl Kisslinger, Hiroo Kanamori: International Handbook of Earthquake & Engineering Seismology, Teil 1, Academic Press, 27.
- ↑ „Grytviken Church (Whalers Church)“. Wondermondo.
- ↑ „Priests No Longer Needed as Digital Antarctica Embraces Online Religion“. The Guardian. Guardian Media Group, syndicated by Australian Associated Press. 23 July 2015.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Gabrielle Walker: Antarctica: An Intimate Portrait of a Mysterious Continent, Houghton Mifflin Harcourt, 2013, ISBN 0-15-101520-1
- ↑ „Base Esperanza Guia Para Turistas“. Архивирано од изворникот на 18 May 2007. Посетено на 1 December 2008.
- ↑ Inside the Belgrano II Chapel
- ↑ Church in Antarctica Архивирано на 22 јули 2011 г. www.waponline.it
- ↑ Roll Cage Mary bigblueglobe.blogspot.com
- ↑ HSM 9: Buromsky Island Cemetery Antarctic Protected Areas Database
- ↑ http://www.bbc.co.uk: "Flat pack church for Russian workers" BBC
- ↑ „Flock of Antarctica's Orthodox temple celebrates Holy Trinity Day Serbian Orthodox Church“. 29 May 2004. Архивирано од изворникот на 2016-08-26. Посетено на 2022-09-24.
- ↑ First Orthodox church in Antarctica, en.ria.ru
- ↑ 18,0 18,1 Alexandra Nikiforowa (22 December 2008). „Повесть о холодном рае. Ч.1“ [Story of clod paradise, interview with Pater Gabriel Bogatschichin, 2005 wintering] (руски). taday.ru. Посетено на 19 October 2013.
- ↑ „Первое в Антарктике венчание прошло на российской станции“ [First ever Antarctic church wedding took place at a Russian station] (руски). 1 February 2007. Посетено на 19 October 2013.
- ↑ „Патриаршее подворье в Антарктиде“ [Patriarch's mission in the Antarctic] (руски). rian.ru. 29 March 2007.
- ↑ Празен навод (help)
- ↑ Riedel, Katja (27 April 2016). „Faith in Antarctica – Religion in the land of eternal snow“. Polar News. Архивирано од изворникот на 31 January 2017. Посетено на 5 April 2017.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
